25 november 2015

Ik vertrek

We verlaten het zonnige Zuiden, dat wij nog nooit zo zonnig als dit najaar hebben gekend.
Op naar het Noorden met als eerste stop Parijs.
En wat komt dan, regen of drup?
We gaan het meemaken!

20 november 2015

Parijs

De aanslagen in Parijs werden nu bijna een week geleden gepleegd.
Toen bekend werd wie er achter deze daden stak, rolden politici over elkaar om zo snel mogelijk opnieuw een War on Terror te starten. 
Ik nam mij voor een week lang mij geen mening over deze tragedie te vormen.
Ik ben deze week geschrokken hoeveel agressie deze terreurdaden los hebben gemaakt. 
De roep om wraak reikte zelfs naar de vluchtelingen die op de vlucht zijn voor hetzelfde geweld, wellicht veroorzaakt door dezelfde personen.
Er wordt gezegd dat we in oorlog zijn.
In deze week zijn de slachtoffers gewroken en zijn bombardementen in Syrië en Irak verhevigd. 
Het aantal burgerslachtoffers zal schrikbarend hoog worden.
Ik las ook over de aanslag in Beiroet waar de laatste aanslag 17 maanden geleden plaatsvond en over de reacties hierop.
Ik had gehoopt dat onze regeringleiders over de hele wereld ook een week hadden gezwegen en gehoopt  dat de maatregelen die ze daarna zouden afkondigen zouden bijdragen aan een wereld met 
aandacht voor wat er zich tussen de wal en het schip bevindt.
Misschien is een week nog veel te kort.

14 november 2015

Jacht

Vandaag was ik uitgenodigd om mee te gaan op een jacht op wilde zwijnen.
Ik had er niet zoveel zin in, maar liet mij toch overhalen.
De ontvangst door de andere jagers was hartelijk en ik keek mijn ogen uit hoeveel anders het jagen er hier aan toe gaat.
Toen ik eenmaal op post stond kreeg ik zowaar een geweer in mijn handen gedrukt.
Vurig hoopte ik dat de wilde zwijnen zo wijs zouden zijn om vooral niet in mijn buurt te komen.
Gelukkig waren ze dat ook.
Toen even na het middaguur de jacht onderbroken werd betreurde de jager, met wie ik op post had gestaan dat ik geen kans had gehad. Ik vertelde hem dat ik nog nooit met een geweer met Brenneke-patronen op zwijnen had geschoten en dat zoiets in Nederland niet was toegestaan. Dat ontlokte hem de opmerking dat Nederland toch maar een raar land is.
's Middags kreeg ik een buks geladen met 7x64 patronen. Een bekend kaliber maar toch probeerde ik mijn jager te overtuigen dat hij de post moest innemen en dat ik meer dan tevreden zou zijn met enkel toekijken. Daar echter, wilde hij niets van weten.
De hoop die ik 's morgens had werd 's middags niet ingelost, er naderde een zwijn.
Toen het beest mij tot op twintig meter was genaderd haalde ik de trekker over en als een blok ging hij neer.  Ik zal een foto van je maken,aldus de eigenaar van de buks! En daar zit ik dan en lach een beetje schaapachtig naar het hondje dat dit varken naar mij had gedreven.

11 november 2015

Saint Martin


Sintere Maarten is zo koud,
Geef me een turfie of een hout,
Dan kan ik me verwarmen,
Met me blote armen,
En met me blote bene,
Kan ik een centje verdenen.
We lopen weer mee in de jaarlijkse optocht vanaf het gemeentehuis naar het monument voor de gevallenen op het kerkhof. Een jaarlijks ritueel op Armistice, de herdenking van het einde van de Eerste Wereldoorlog. Er zijn jaren geweest dat er naast mevr. L. en ik slechts een paar dorpelingen meeliepen. Maar sinds vorig jaar, honderd jaar na het uitbreken van de Grote Oorlog is de opkomst iets groter geworden. 
Het is warm, zo niet heet voor de tijd van het jaar. Het kwik stijgt snel boven de twintig graden en de zon voelt weer zomers en iedereen is blij als we weer terug in de gemeenteraadszaal zijn en ons kunnen laven aan de aperitief.
Ik noemde zo'n warm najaar altijd een indian summer oftewel un été indien. 
Tijdens de borrel leerde ik dat zo'n warm najaar hier un été de Saint Martin heet.
Nou, dacht ik bij mijzelf, ik ken nog een bedelversje dat wij zongen op Sinte Maarten dat er vanuit ging dat het dan juist koud was!

10 november 2015

Vox populi

Politiek wordt in toenemende mate als een smerig bedrijf gezien, althans die indruk krijg ik soms.
Er werd laatst wel een stille tocht gehouden voor een dode hond, maar als een gekozen parlementariër, nota bene in het parlement, roept dat het een nep-parlement is en dat Nederland onder een nep-regering gebukt gaat dan moet ik het eerste protest hiertegen nog horen.
Mijn stem zal niets uitmaken behalve voor mijzelf.
Ik ben een trouw aanhanger van de democratie, hoewel ik ook wel weet dat niets perfect is.
Ik heb altijd braaf gehoorzaamd aan de stemplicht en later trouw gebruik gemaakt van mijn stemrecht.
Bij verkiezingen heb ik altijd gekozen op de partij die naar mijn mening het meeste doet voor de mensen die de meeste hulp kunnen gebruiken. Het is maar een uitgangspunt. De keuze had ook kunnen vallen op een partij die het meeste voor de aarde doet, maar bestaat die wel?
Ik krijg nu de indruk dat veel mensen stemmen op de partij die zoveel mogelijk voor hun eigen belang opkomt en omdat die ook niet bestaat willen ze dat de politiek meer naar het volk luistert.
Ik houd er juist van dat de politiek NIET naar het volk luistert. 
Eens in de zoveel tijd krijg ik de kans mijn politieke keuze te maken en dan mag ik toch hopen dat die partijen zich houden aan hun beginselprogramma's, hun beloftes nakomen en vooral niet gaan zwalken door naar het het volk te gaan luisteren. 
Ik wil niet dagelijks met politiek bezig zijn maar ik geef mijn mandaat aan de door mij gekozene. Kennelijk wordt er op school geen staatsrecht of maatschappijleer meer onderwezen, daarin kwam het principe van stemrecht duidelijk en uitvoerig aan bod.
Regeren is niet luisteren naar het volk, maar regeren is vooruit zien!
Als ik vooruit kijk dan zie ik grote problemen die om een oplossing vragen, namelijk de opwarming van de aarde en de gevolgen hiervan. Al deze problemen zijn gerelateerd aan slechts twee dingen, de hebzucht van het individu en het onvermogen om de toekomst te willen veranderen. 
Aan dit alles moest ik denken toen ik hoorde dat in Nederland op nog meer wegen 
130 km/h gereden mag worden. De verlaging van de NOx-norm maakt dit mogelijk redeneert de minister.
Natuurlijk weet ieder kind dat een verhoging van 120 naar 130 km/h meer brandstof, meer NOx, meer CO₂, meer fijnstof, meer lawaai en meer ongelukken betekent. Ieder kind weet dat door deze populistische maatregel niemand in Nederland noemenswaard eerder op de plaats van bestemming zal aankomen. En ieder kind weet dat deze maatregel wel zal bijdragen aan een verdere opwarming van de aarde. De minister echter is geen kind, maar iemand die zijn oren naar de stem des volks laat hangen.
Volgend jaar op 6 april komt er een referendum over het associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne. Het parlement heeft het besluit om tot een verdrag te komen reeds met overgrote meerderheid aangenomen en met dit referendum wordt naar mijn mening de democratie behoorlijk in twijfel getrokken.
Als er straks een referendum over de sluiting van de grenzen voor vluchtelingen of over de invoering van de doodstraf zou worden gehouden dan laat de uitslag zich raden.
Af en toe moet de stem des volks klinken, het liefst alleen in talkshows . . . . 

7 november 2015

Fortuin

In de jaren zeventig heb ik de opleiding tot windmolenaar gedaan en daarna zelfs een aantal jaren als molenaar mijn brood verdiend. Mijn meest bijzonder ervaring als molenaar beleefde ik op de molen Het Fortuin van het Nederlands Openluchtmuseum. Deze molen had meer dan dertig jaar niet meer bewogen toen ik er de hoede over kreeg. De molen komt van de stadswallen van Delft en naar de Veluwe overgeplaatst waar hij redelijk verstopt is achter hoge beukenbomen. Echter op 2 april 1973 kwam er een zware storm over Nederland en op die dag had ik de wieken met vier volle zeilen gelegd en lichtte ik de vang van de molen. En waarachtig, de molen zette zich in beweging. Ik haalde de directeur Jager Gerlings vanachter zijn bureau en toonde hem het draaiende wonder op zijn museumterrein. Zijn enthousiasme bij het zien van dit bewegende monument is de aanleiding geweest dat uiteindelijk alle molens in het museum zijn gerestaureerd en zelf het gehele museum veel meer actie is gaan tonen. Tot zover . . . 
Ik ben erachter dat wanneer je een grote zolder hebt je snel teveel gaat bewaren.
Er moet dus opgeruimd worden en dat is soms net schatgraven.
Ik kom allerlei zaken tegen waarvan ik niet meer wist dat ik ze nog bezat of dat ik ze überhaupt in bezit had gekregen. Laatst was ik weer eens aan het schatgraven en vond ik een tekening van de molen Het Fortuin. Hij is gemaakt door mijn broer Peter lang voordat ik interesse in deze molen had.
Wat een trouvaille. Inmiddels hangt hij ingelijst aan de wand en ben ik dagelijks heel even op de molen.

6 november 2015

Plaatselijk mist

Op mijn wandeling met hond Tanna is het 24°C en windstil.
Tanna holt blijmoedig links en rechts van het pad door het struikgewas.
Opeens ontstaan er aan beide kanten van het pad mistwolken.
Hoe meer de hond rondholt, zoveel meer mist ontstaat.
Naderbij gekomen herken ik de oorzaak.
De mannelijke bloemen van de jeneverbesstruiken staan op barsten en bij de minste beweging laten zij hun stuifmeel los, een prachtig schouwspel.

3 november 2015

Stroomloos

Vannacht stormde en regende het flink, meer dan 40 mm water stroomde naar beneden en de wind had soms een snelheid van 130 km/h. Om 02.00 uur viel de stroom uit en mijn eerste gedachte was dat er waarschijnlijk een boom over een bovengrondse stroomkabel was gevallen.
Maar toen het licht werd, bleek dat alleen mijn huis stroomloos bleek te zijn.
Met goede buren ben je zelden in nood, bij hen kon ik een verlengsnoer aansluiten, voldoende om de vriezer en de koelkast draaiende te houden.
Aan het eind van de dag verschenen twee auto's van de EDF, een hoogwerker en een reparatiebus.
Binnen de kortste keren ging binnen het licht weer aan.
Morgen of overmorgen komen de technici terug om de tijdelijke reparatie deugdelijk te maken. Ik blijf het een mysterieus vak vinden, dat van elektroman. Ze verrichten onbegrijpelijke handelingen die tot een vertrouwd resultaat leiden: er is weer licht en de pc draait weer als vanouds!