31 juli 2010

Col d'Aubisque

Toen we zojuist over de Col d'Aubisque kwamen was ik uiterard onder de indruk van het landschap, de vele tientallen zwarte wouwen die zich daar verzamelden en de gieren, maar het meest onder de indruk was ik van iets onzichtbaars.
Jaren geleden reed mijn dochter hier in haar meer dan overrijpe 2CV-tje in dichte mist.
Ik ken haar verhalen over deze tocht en moest mij er toen een voorstelling van maken.
Nu ik deze weg zelf heb gereden weet ik dat mijn voorstellingsvermogen tekort schoot en is mijn bewondering voor haar vergroot!

Kassa

De economische crisis slaat in Lourdes natuurlijk ook hard toe. Veel mensen hebben het geld niet om dit jaar een bedevaart te maken. Dit betekent dat bussen te weinig passagiers hebben, wat weer betekent dat hele reizen niet plaatsvinden en dus in het ongunstigste geval chauffeurs worden ontslagen etc.
Er wordt nog wel veel in Lourdes gesleuteld en er wordt gefluisterd dat het gebeurt met Europees geld. Het sleutelen heeft minder met de noodzaak van verandering of renovatie te maken dan met de behoefte om geld binnen te halen.
In een muur van het heiligdom zag ik een geldautomaat.
Hier komt echter geen geld uit, maar hij functioneert tegenovergesteld. Kom er eens op!

30 juli 2010

God ziet niet alles

Dat God niet alles ziet wordt de bedevaartgangers in Lourdes maar al te duidelijk.
In het heiligdom telde ik minstens dertig automatische camera's en dat zullen niet allemaal webcams geweest zijn. De camera op de foto staat slechts op enkele meters van de verschijning van de Heilige Maagd.
Als je er eenmaal een hebt gezien lijkt het wel of je ze overal ziet. Ik vraag mij dan af wie wat in de gaten aan het houden is. Worden er terroristische aanslagen verwacht uit vrijzinnig katholieke hoek, of verwacht men demonstraties van het anti-pedofielenfront?
Het voegt in elk geval een extra sfeer toe aan de bedevaart.

Vraag 38

29 juli 2010

Kaarsen

Mijn bezoek aan Lourdes is een onderdeel van mijn verjaardagscadeau.
Dus nu dwaal ik rond op deze vreemde plek, die mij zo bekend en vreemd tegelijk is.
Mijn gedachten gaan uit naar familieleden en vrienden die het op dit moment niet zo makkelijk hebben.
In Lourdes kun je goede wensen makkelijk materialiseren door kaarsen te laten branden, en dat doe ik dus volop.
Natuurlijk ben ik niet de enige die dit doet, een hele kaarsenfabriek wordt aan het draaien gehouden.
Door de trillende lucht zie ik anderen de kaarsen ontsteken.
Waar zijn zij vandaan gekomen, wat zijn hun intenties?
Ik herken mensen uit India, de VS, Spanje, Schotland, de Filippijnen, veel verschillende landen dus.
Toch herken ik een overeenkomst tussen hun bedoeling en de mijne; allemaal willen we dat het iets draagbaarder wordt, makkelijker wordt, lieflijker wordt op aarde voor hen die dat het hardste nodig hebben.
Zouden zoveel kaarsen iets uitrichten?

Voordeur

Wie zijn voordeur schendt, schendt zijn aangezicht.
Een beetje een vergeten gezegde, maar ik dacht eraan toen ik de laatste hand legde aan de renovatie van de voordeur.
Op een rommelmarkt nabij Carcassonne kocht ik dit voorjaar een oude messing deurklopper. Deze vervangt nu de oude klopper die van gietijzer is. Alle deurbeslag is nu messing en het gietijzeren traliewerk heb ik opnieuw gelakt.
Af en toe stoppen voorbijgangers om de deur te bewonderen.
"Alors, c'est vraimant une belle porte!" heb ik al gehoord.
Het wordt nu hoog tijd dat ik ga deelnemen aan een vide grenier, want het is niet enkel een deurklopper die ik nu over heb!

27 juli 2010

Welige tier

Vier jaren geleden ontsproot er in een perkje naast de achterdeur een vijgenboompje.
Ik liet hem staan om eens te zien hoe groot hij zou worden.
Elke keer verbaas ik mij erover dat hij zo enorm is gegroeid en dat uit zo'n mini-perkje. Inmiddels reikt hij tot het dak van de ruïne naast ons huis. Omdat er onder het huis zich een bron bevindt, kan het niet anders of deze boom heeft hem ook ontdekt.

26 juli 2010

Altijd een slechte televisie-ontvangst gehad, hier in Montouliers.
Wanneer ik de stekker van de antenneversterker eruit trok werd het beeld even beter, om daarna geheel in een sneeuwlandschap te veranderen. Dus een nieuwe versterker gehaald en gemonteerd. Een hele toer om op het dak te klauteren omdat ik nog een beetje stijf ben van de afdaling in de Pyreneeën. Enfin, alles doorverbonden met als resultaat: continue sneeuw!
Een afspraak met een specialist en warempel, hij kwam op de afgesproken datum en tijd. Dat soort dingen blijven mij hier verrassen.
Het bleek een echte specialist en had de antenne snel gerepareerd waardoor we nu voor het eerst haarscherp beeld hebben.
Leuk van hem te horen dat in september 2011 de analoge uitzending in Frankrijk wordt gestaakt want dan heeft ook de l'Herault digitale televisie!
Moet ik daar nou blij van worden of.....?

23 juli 2010

Nogmaals de dwergooruil

We moeten het maar normaal gaan vinden, een uil als huisdier.
Als we 's avonds het terras opstappen is de kans groot dat het dwergooruiltje ons al op zit te wachten. Hij lijkt het de normaalste zaak van de wereld te vinden dat wij dan bij hem komen zitten.
Omdat ik mij niet kan voorstellen dat zijn ouders van zulk gedrag geporteerd zijn, zet ik hem toch maar weer terug op zijn vertrouwde plekje op de balken onder het dak.

Kuifkoekoek

Vandaag een flinke wandeling rond Montouliers gemaakt.
Omdat de hitte je dwingt om op halve snelheid te lopen zie je zoveel meer.
Merkwaardige torren en kevers, prachtige vlinders, geurende clematis, en lang naar de vlucht van kiekendieven gekeken.
Een leuke ontmoeting was met een kuifkoekoek. Hij schrok van ons en vloog stuntillig op en probeerde door een hek te vluchten.
Daarbij verloor hij een veer uit zijn vleugel.
Op het eerste gezicht weet ik direct dat het "die vreemde vogel" is, maar omdat ik hem tot nu toe zo weinig heb gezien, moet ik hem toch even thuis opzoeken.
Coucou geai vind ik overigens een goede naam, want zijn eieren legt hij in de nesten van gaaien en eksters.

22 juli 2010

Dwergooruil, Petit duc

Al eerder heb ik geschreven over de dwergooruil die zich ronf ons huis ophoudt.
Op het terras was met enige regelmaat een zacht en vreemd geluid te horen. Gisteravond liet de maker van dit geluid zich spotten: een jonge dwergooruil. Af en toe werd het jong gevoerd met een cicade, dus hoefden we ons geen zorgen te maken over dit beestje.....dachten we.
Ergens in de nacht is het jong zich als uilskuiken gaan gedragen en is in de wc-pot terechtgekomen. Daar heeft 'ie weet ik hoe lang liggen spartelen om zijn kopje boven water te houden. Zo werd hij dus gevonden, meer dood dan levend en volkomen verkleumd.
Met een föhn hebben we hem geprobeerd te drogen en daar knapte het uiltje goed van op. Vervolgens heeft hij de ochtend zich kunnen opwarmen in een doosje met flesjes warm water. Het maakte hem steeds levendiger en alerter, na de middag was het zo ver, en kon het uilkuiken terug op zijn plekje boven het terras.
Vanavond maakten we mee dat hij weer gevoerd werd en het gekraak van de cicade, die door hem werd verorberd, klonk ons als muziek in de oren.

21 juli 2010

Andorra

Een paar dagen met mijn dochter rondgestapt in de bergen van Andorra.
De bedoeling was naar de Bereche Roland, bij Gavarnie, te gaan, maar de berghut daar is de drukste van de hele Pyreneeën en daar had ik geen trek in.
Ooit had ik achter Pas de la Casa een dagtochtje gemaakt en daar wilde ik nu wel eens terugkeren.
Het werd een geweldig mooie wandeling met leuke alpinistische momenten. De grootste verrassing was de berghut. Ik kende deze nog als een nette onbemande refuge, maar nu kwamen we in een prachtige gerenouveerde en bemande hut.
Dat betekende dat we veel overbodige bagage hadden mee gesleept.
We bleken de enige gasten te zijn en kregen dus een eigen kamer met heerlijk zachte bedden, kussen en warme dekens.
Daar een verlate verjaardagsborrel gedronken en daarna was er een drie-gangen maaltijd met een geweldige rode wijn die meehielp dat we evenlater als twee blokken in slaap vielen.
Vandaag was een zware dag omdat we terug moesten naar Montouliers. (http://www.hiking-site.nl/dezesite_summitvlaggen.php 2629m)
Veel klimwerk over steenvelden, steile afdalingen, waarbij ik mijn knieën zoveel mogelijk wilde ontzien en tenslotte de lange autorit naar huis.
Maar wat hebben we genoten.

19 juli 2010

Jarig

Ja, elk jaar een jaartje erbij, zo word ik ouder en naar ik hopen mag wijzer.
Met mijn dochter en mevrouw L. zou ik vandaag de bergen in trekken, maar door een crise de foi moest dit worden uitgesteld.
Om de dag toch een alpentintje te geven hebben we heerlijk gepicknickt in de weiden boven Saint Pons. Alles wat je in een blauw-grasland hoopt te vinden troffen we daar aan. Hoe prachtig natuur kan zijn zonder geregeerd te worden door natuurbescherming.
Het kabbelend beekje langs de wei schitterde van de vele bosbeekjuffertjes die er rondvlogen.
Een plekje waar ik een jaar wijzer werd!

17 juli 2010

Fête

Het jaarlijkse dorpsfeest op het plein voor onze deur gaat aanstonds beginnen.
Vooraf is er het petanque-concours, dat nu nog gaande is.
Mevrouw L. en ik voelen ons niet in feeststemming, er rommelt wat in magen, maar een feest voor de deur kun je niet negeren.
Dus rapen we alle moed bijeen en storten we ons straks in het gedruis. Ik hoop dat de "apero" verkoelend werkt, want de temperatuur is nog dertig graden; courage!

15 juli 2010

Stonehenge à la Mer

Niets, helemaal niets.
Geen mensen op het strand, geen hinderlijke wind, alleen zon en zee en verder niets, helemaal niets.
Ik lig wat, lees wat en doe vooral niets, helemaal niets.
Ik drink wat, eet wat en verder niets, helemaal niets.
Bijna is dat gelukt, maar toch even een oprisping van scheppingsdrang en zo ontstond Stonehenge à la Mer.

12 juli 2010

Bloembakken

Tuinkeuringscommissies zijn iets uit de burgelijke jaren vijftig en zestig.
Wie heeft het mooiste tuintje, de fraaiste bloembak?
De aanloop naar de prijsuitreiking moest leiden tot een "nette"buurt, een rijk assortiment bloembollen wachtte de hoofdwinnaar.
Zojuist zag ik een paar goede kanshebbers voor de hoofdprijs lelijkste bloembakken.
Ze fungeren ter verfraaiing van een triest ogend winkelcentumpje in Homps, maar je kunt beter spreken van "vunzeren!"
Hoe krijgt iemand zoiets wanstaltigs in een bloempot?
Ik moet eens goed nadenken wat voor een hoofdprijs hierbij hoort.

11 juli 2010

Route du soleil

De snelweg verschafte weer de nodige ergernis, maar gelukkig ook het nodige vertier.
Eerst even de ellende; een dode das, zes dode marters, drie katten, acht roofvogels en een kerkuil. Door een flinke bocht om Lyon te maken bleven we verschoond van fileleed.
Mij viel op dat Nederlanders, op weg naar de zon, vergeten hun verlichting uit te doen, of juist aanschakelen voor een extra veiligheidsgevoel.
Nu ook Frankrijk grootschalig snelheidscontroles toepast, proberen de Fransen voor de camera een complimentje af te dwingen door extra langzaam te gaan rijden. Komt er een camera in zicht, dan even vol in de remmen om 20 km/u onder de voorgeschreven maximum snelheid te gaan rijden.
Met een auto alleen op vakantie is al lang niet meer voldoende, er zit immers een trekhaak aan en daaraan moet er ook iets voortgetrokken worden.
Een caravan lijkt al een heel gewoon attribuut, maar pas op, die heb je in soorten. Als je erbij wilt horen, geen wit en al helemaal geen vierkante ramen. Momenteel is zilvergrijs bon ton en de ramen gestroomlijnd driehoekig.
Je kunt ook al een caravan op de plaats van bestemming huren en dan biedt de lege trekhaak nieuwe kansen, de motor (of een paar motoren) gaat mee op vakantie. Ter plaatse aangekomen versier je je lichaam en dat van je partner met plaktatoo’s en een paar weken speel je aan de Cote d’Azur de rol van Hells Angel..
Kinderen kijken al lang niet meer naar buiten om automerken te noteren in het juist uitgepakte vakantieboek, nu zijn tegen de nekken van hun ouder lcd-schermpjes gemonteerd waarop de hele reis dvd’s worden bekeken.
De Route de soleil blijft dus uitermate onderhoudend!

9 juli 2010

Ik vertrek en ik neem mee...


Zoals voorspeld, deze rit naar het Zuiden heeft alle karakter van een verhuisrit. De eerste laag dozen zit erin en nu prakkiseren wat er nog meer mee moet worden genomen.
Zoals veel Nederlanders hun caravan volstouwen met aardappelen, zo zal het bij mij wel haardhout worden.

8 juli 2010

Langstekelige distel

Net van huis weggereden, het bos uit en de parallelweg op, valt mijn oog op een orchideetje in de wegberm. Een keverorchis (Neottia ovata), op zich niets bijzonders, maar dat, hoewel met een suffe kop, mijn oog aan dit plantje blijft haken, geeft mij een tevreden gevoel.
Een goed begin van de dag!
Dat dacht ik tenminste.
Heb ik dan niets geleerd van die dag dat ik met Ruud van der Meijden Cortenoever bezocht. Ik dacht toen een Kruldistel (Carduus crispus)te zien en Ruud zei toen: "het gaat er niet om wat je denkt te zien, maar dat je weet wat je ziet!" Dus toen de flora ter hand genomen en jawel het bleek de Langstekelige distel (C. acanthoides)te zijn.
Het orchideetje dat ik voor keverorchis uitschold is dus een Brede wespenorchis (Epipctis helleborine).....met dank aan JaRo!
Dus altijd door het land, met de flora bij de hand!

Vraag 32

7 juli 2010

Jachtseizoen

Vroeg ben ik wakker gemaakt door een terreinwagen die langs het huis reed.
"Het jachtseizoen is al een week geopend, het zal een jager zijn die achter de zwijnen aangaat", was mijn gedachte.
Wat uren later ben ik doende om in te pakken voor de vakantie in Frankrijk. Echter iemand die mij bezig ziet zal niet denken dat ik op vakantie ga. Ik vlooi door boekenkasten, nog meer kasten en kisten en vul, met wat ik vind en bewaren wil, verhuisdozen. De reizen naar Montouliers krijgen ook steeds meer het karakter van verhuisritten: volle auto heen, lege auto (uitgezonderd de wijn) terug.
Op mijn jacht naar spullen om mee te nemen kwam ik deze foto tegen, genomen in het jachtseizoen 1975-'76 op de Hoge Veluwe. Ik blaas daar de drift aan van "De Schuilkelder".
"'t Is me wat, drijfjacht op zwijnen vijfendertig jaar geleden", overdenk ik en vraag me af of dit nu lang- of kort geleden is.

6 juli 2010

Reintje op bezoek

Ze zijn er nog.
Alle kippen zijn er nog. Gistermorgen om vier uur haalden ze ons met veel kabaal uit bed. De vos kwam weer op bezoek en was druk doende het nachthok te ondertunnelen. Het heeft hem gelukkig niets opgeleverd en de kippen kwamen met de schrik en een aantal veren minder vrij. Dus extra gaas ingegraven en alles nog eens goed gecontroleerd, want je weet maar nooit.
Vanmorgen ontdekte ik dat we met een aanhoudende vos van doen hebben. Weer overal graafactiviteit, maar steeds was hij op de door mij aangebrachte barrières gestoten.
De kippen zullen mij wel dankbaar zijn, maar belonen mij niet met een extra eitje... integendeel!

5 juli 2010

Vraag 31

Op mijn vragen komen nogal wat reacties. Er is zelfs gevraagd of ik met mijn vragen niet een aparte blog wil starten. Wie weet komt het daar ooit nog eens van.
Maar voorlopig blijven mijn vragen een onderdeel van dit blog, maar wel met een eigen label, zodat de liefhebber ze allemaal bijeen kan vegen.

4 juli 2010

Barton

Vorige week op Vaderdag verwend.
Elk jaar mopperen we over het fenomeen moeder- en vaderdag. Het is in leven geroepen om de bloemisterijen en sigarenwinkels in de benen te houden, maar dat is inmiddels vergeten.
Enfin, ik kreeg een overlevingspakket voor de aanstaande trektocht in de Pyreneeën en een Louis Barton 2003.
Het laatste geschenk vandaag met de goede gever soldaat gemaakt, of beter: generaal gemaakt. Een heerlijke complexe en verfijnde wijn die zijn classificatie van 18 punten ruimschoots waar maakte.
Ik hoop dat ik over twee weken, hoog in de bergen, met de andere geefster net zoveel plezier beleef van het overlevingspakket!

Zondagwandeling

Ergernis

.Een van mijn grote ergernissen hier in Frankrijk is de waardeloze internetverbinding waarmee ik opgescheept zit.
Het is alsof heel mijn dorp zich door een telefoonlijntje met de capaciteit van een draadje garen moet persen. Het up- en downloaden van zelfs berichten van bescheiden omvang kan zomaar uren duren. De burgemeester ziet de aansluiting op het nabijgelegen glasvezelnet (nog) niet als iets noodzakelijks. Een handtekeningenaktie mocht hem niet op andere gedachten brengen.
Daarom is voor mij het wonder van Lourdes de supersnelle internetverbinding op mijn laptop in deze plaats!

3 juli 2010

Literaire tor

Het boek Hand in hand in het donker van Barbara Demick kreeg in De Volkskrant een goede recensie. Het leverde een interessant artikel op en geboeid zat ik het te lezen. Wat weet ik eigenlijk van Noord-Korea anders dan mijn voorstelling van een totalitaire staat à la Orwell. Het is natuurlijk ook een land van individuen die elk op hun eigen manier moeten proberen te overleven.
Op een gegeven moment kreeg ik een medelezer. Een gouden tor kroop over de pagina's en deed pogingen zijn vleugels op te pompen. Toen ik uitgelezen was vertrok hij luid brommend de wijde wereld in.
Wanneer zullen de Noord-Koreanen dat kunnen?

Weekend-vraag

2 juli 2010

Weer weerribben

Opnieuw de dag in de Weerribben doorgebracht zonder bomen om even in de schaduw te vluchten. De watertemperatuur was rond de 28˚C dus het zonnetje was behoorlijk actief.
Het voordeel van zo'n open landschap is de verre blik waardoor we een visarend ontdekten. Alle haast leidde niet tot een scherp plaatje. Daarom ook maar even een fotootje van zonnedauw als compensatie.