31 januari 2015

Autowrak 9

Tussen oude dennenbomen zie ik hem liggen.
Prikkend struikgewas maakt het moeilijk erbij te komen.
Eenmaal bij hem blijkt hij groter dan ik had verwacht.
Alsof hij uit de middenaarde is komen rijden, op weg naar het licht.
Nu staat hij stil naar de hemel te kijken.
Hoeveel vrachtwagen verschuilt zich nog in de aarde?

22 januari 2015

Vasarely

Het zal in 1967 geweest zijn dat ik op de Kunstacademie in Arnhem een voordracht over op-art door Vermeulen bijwoonde. Daar zag ik voor het eerst reproducties van het werk van Vasarely.
Tijdens de trip door de Provence kreeg ik de kans voor het eerst originelen van Vasarely te zien. Enorm grote werken, meters hoog en telkens zes in een zaal.
Een bijzonder museum, waarvan ik heb genoten.
Tijdens de bouw van het museum, die in 1973 begon, hebben aannemers de kluit behoorlijk belazerd; nu wordt het gerenoveerd voor bijna €9.000.000, bijna niet op te brengen voor een particulier museum.
Als de restauratie voltooid is, zal ik zeker nog eens gaan kijken!

21 januari 2015

Saint-Tropez

Een herfstige dag aan de Côte d'Azur.
De zee was dus grauw en woest, maar toch kon ik genieten van het zomerse licht van het zuiden.
Een bezoek aan het museum l'Annonciade toonde mij prachtige schilderijen die het gebrek aan zonlicht buiten ruimschoots aanvulden.
Vrijwel altijd wordt Saint-Tropez afgebeeld in prachtig zonlicht vol met aangemeerde zeilboten.
De werkelijkheid is echter wel iets weerbarstiger: niet altijd schijnt de zon en de romantische vissersbootjes met de kenmerkende Latijnse bazaan, zijn allang afgezonken of verrot. In elk geval hebben ze plaats moeten maken voor poenige motorjachten van smaakloze miljonairs, die kennelijk liever de wal op gaan om de evenzo vele poenige boetieks van Louis Vuton, Gucci, Prada, Cartier, Hermès etc. te bezoeken met hun plastic bruidjes en zodoende het havenfront volledig verpesten met hun Adidas-boten!
Gelukkig zijn er nog vele dorpjes en stadjes in de Provence die gespaard zijn van een vermelding in de toeristengidsen. Daar valt nog voldoende authentieks te bewonderen en te genieten. 
De beklimming naar de citadel en het bezoek aan het Scheepvaartmuseum maakte veel goed. Mevrouw L. en ik waren de enige bezoekers en dat vind ik een gratis gevoel van rijkdom geven . . . we genoten!

20 januari 2015

Angst

Het Front National is in de Provence een grote, zoniet de grootste partij: madame Le Pen kan hier een potje breken.
Zoals zo vaak tijdens in tijden van crises maakt men een ruk naar rechts en tracht te beschermen wat men wil behouden: desnoods met dit maffe bordje. 
Ik vraag mij af hoeveel procent van het inbrekersgilde leest Engels?

18 januari 2015

Ontvoering

Vandaag is mijn geliefde jarig.
Reden voor een ontvoering.
Gisteren lokte ik haar mee voor een weekje in de Provence.
Mooi weer, lekker eten en veel cultuur.
Ik heb een gîte gehuurd tussen Aix-en Provence en Draguignan.
In "the middle of nowhere" net zoals we vroeger in Nederland wonen . . . . ook hier wilde zwijnen tot de voordeur.
Vandaag en morgen zijn het feestdagen in de dichtstbijzijnde stad Barjols.
De plaatselijke heilige Saint Marcel zal dit weekend voor de 665ste maal door de straten worden gezeuld onder luide geweerschoten en vooral veel drankgenot.
We maken er iets van mee, maar begrijpen doen wij het niet.

13 januari 2015

Malpas

Zo vaak heb ik hier het Canal du Midi overgestoken.
Nooit ben ik een keer uitgestapt om een stukje langs het kanaal te lopen en daardoor ook de tunnel te bezoeken.
Het is een bijzondere plek waar drie tunnels elkaar kruisen.
De diepste tunnel is voor de afwatering van een drooggelegd meer.
De middelste tunnel is voor de spoorweg van Béziers naar Narbonne en de bovenste tunnel is voor het kanaal. Deze werd in 1679 in 8 dagen gegraven.
Terwijl ik door de tunnel wandel springt Tanna het water in en zwemt voor mij de tunnel uit.
Later blijkt dat het haar om een enorme rat was te doen.
Zonder scheepvaart toch reuring in de tunnel!

11 januari 2015

Wel Charlie

Vandaag werd overal in Frankrijk geprotesteerd tegen de aanslagen, die deze week plaats vonden en voor tolerantie en vooral voor de laïcité.
Bij deze gelegenheid vond ik het meer gepast om aan de demonstratie in Narbonne deel te nemen dan op tv de actie's te volgen.
Ik weet hoe druk het in Narbonne kan zijn, tijdens de zomerfeesten, met al de toeristen.
Nu was de hoofdstad van de Aude afgeladen vol met mensen die uiting wilden geven aan hun gevoelens over de aanslag op de redactie van Hebdo Charlie.
Ik was dus ook even een Charlie. Door de drukte schuifelden we met z'n allen maar langzaam vooruit. Achter mij werd gediscussieerd over de naam Charlie. Niemand wist waar die voor stond.
Ik draaide mij om en voegde mij in het gesprek. Toen ik vertelde dat deze naam betrekking had op de voornaam van De Gaulle was men hierover stomverbaasd, en al helemaal om dit van een Nederlander te vernemen.
Al met al een indrukwekkende, maar vreemd genoeg ook gezellige demonstratie

10 januari 2015

Geen Charlie

Je suis Yeon-Mi Park coréenne du Nord.
Je suis Youssef, jeune chrétien irakien contraint de fuir mon pays. Je suis réfugié syrien sans identité sur un bateau à la dérive au sud de l’Italie. Je suis Fabienne Terral-Calmès, enseignante assassinée à Albi. Je suis Mustapha, palestinien, enfermé dans un camp à ciel ouvert. Je suis Hadassah, maman israélienne murée dans la peur, derrière les clôtures de ma colonie. Je suis Iwao Hakamada, dans le couloir de la mort depuis 46 ans au Japon.Je suis Cédric Roland, 33 ans, mort de froid à Lille en 2014. Je suis Asia Bibi, condamnée à mort pour blasphème au Pakistan.Je suis Jean-Marie Boudot, retrouvé mort chez lui 3 ans après... Je suis Anne-Lorraine Schmitt, assassinée dans le RER en 2007. Je suis Yohan Barros, mort accidentellement en 2010. Je suis cet agriculteur qui croule sous des dettes et a décidé d’en finir. Je suis cette maman qui a donné la vie, malgré les risques pour sa propre vie. Je suis ce pompier volontaire qui a donné sa vie pour en sauver une autre. Je suis cet anonyme que tout le monde a oublié. Je suis cet anonyme qui est mort sans un bruit. Je suis moi parce que je suis eux.  Je suis moi parce que leur mémoire fait grandir l’humanité. Je suis Charlie parce que ça crève l’écran aujourd’hui. Je serai Charlie demain et toujours parce que l’oubli est pire que tout

Zoveel commentaren, interviews, meningen gehoord over de aanslagen in Frankrijk, over de vrijheid van meningsuiting en over de rol van de islam, zoveel beelden gezien . . . .  mijn hoofd is er dol van.
Mij viel op als islamieten werden bevraagd over de drijfveren van de terroristen, het antwoord altijd was dat het hier geen "echte" islamieten betrof.
Sterker nog, echte islamieten doen zoiets niet!
In vele fora werd gesteld dat achterstelling, discriminatie, stigmatisering en geringe kansen op de arbeidsmarkt het radicaliseren van islamitische jongeren  in de hand werken.
Vreemd.
De vele vervolgde joden die zich onder andere in Nederland vestigden, bleven ook in ons land onderhevig aan discriminatie en van een volledige deelname aan onze maatschappij was geen sprake. Sterker nog, integratie werd hun onmogelijk gemaakt, zoals in veel landen in Europa.
Het heeft echter niet geleid tot calimero-gedrag inclusief kalasjnikovs.
De vele Surinamers die zich na de verzelfstandiging van Suriname in Nederland vestigden kwamen eveneens moeilijk aan werk en de tweede generatie leek zelfs hetzelfde stigma te krijgen als de "kut-Marokkaantjes". Hetzelfde geldt min of meer voor de Antilliaanse jongeren. Uiteindelijk zijn deze groepen onderdeel van de samenleving geworden en de wrijving is veel minder dan aanvankelijk werd verwacht. Dat criminaliteit deels als metier wordt beschouwd is eerder een cultuurkwestie dan dat het een verband heeft met achterstelling.
Ik denk overigens niet dat achterstelling de oorzaak is van radicalisering -wat een rotwoord overigens- maar dat de kiem van geweld zich in de islam zelf bevind.
Je kunt moeilijk spreken van een vreedzaam en tolerant geloof.
Voor Mohammed is elke niet-moslim een vijand, het kan zelfs een moslima zijn, die in verband met overspel wordt gestenigd.
Mohammed heeft vele gezichten, maar het gezicht dat ik het meeste zie is dat van een humorloze, en laffe wraakzuchtige despoot.
Ik zie geen imams die de kansels in de moskeeën beklimmen en zich afkeren van haatzaaiers en betweters.
Die hun gelovigen meenemen naar een wereld waarin ruimte is voor zelfspot, zelfs voor bittere ironie.
Imams die hun gelovigen leren dat hun geloof een religie is en geen bestuursvorm.
Imams die prediken dat wanneer je respect wilt ontvangen, je dat in gelijke mate moet tonen.
Ik zie dat niet en verwacht het niet.
Wat ik nu zie zijn mensen die zich Charlie noemen.
De hypocrisie ten top, het zijn eerder charlatans!
Ik ben echt geen Charlie, ik ben een beetje bang voor al die nieuwe Charlie's.
Nu madame Le Pen, de Witte Neger uit Venlo en God mag weten wat voor burgermannetjes en idem-vrouwtjes zich de naam Charlie aanmeten is er plaats voor nieuwe angst.

9 januari 2015

Blij met een bij

De auto is ziek en moet naar de dokter.
De dokter zit drie dorpen verderop.
Samen met Tanna leverde ik de auto af en begreep dat pas voorin de middag de diagnose zou worden gesteld en dat ik hierover telefonisch op de hoogte zou worden gesteld.
Ik had de keuze om naar huis te bellen en mevrouw L. te vragen mij op te komen halen of om naar huis te lopen.
Het werd drie en een half uur lopen onder een behoorlijk warm zonnetje bij een temperatuur van meer dan zestien graden.
Thuisgekomen werd mij gevraagd of ik onderweg nog iets bijzonders had gezien.
Natuurlijk waren dat de afwisselende landschappen, de machtige platanen, het kabbelende water van het Canal du Midi, de vele kerktorentjes, die ik inmiddels allemaal een naam kan geven of de mannen in de velden, druk met snoeien van de wijnstokken, die mij onder een fijne wandeling toe wensten.
Toch was het iets kleins: een bij met klompjes stuifmeel die op weg naar huis even een pauze nam en mij de gelegenheid gaf haar te bewonderen.

8 januari 2015

Oliebollen

Op 31 december bakte ik de traditionele oliebollen en normaal duurt het 365 dagen voor ik dat opnieuw doe.
Echter vandaag had ik er weer trek in, dus opnieuw 25 oliebollen geproduceerd.
Zou het er nog een keer van komen . . . . .?