31 december 2013

Vuurwerk

Als klein kind was ik geen liefhebber van vuurwerk en ik ben het ook nooit geworden.
Een sierlijke vuurpijl, of bengaals-vuur zou ik nog kunnen waarderen, maar knallen en dreunen verafschuw ik, niet in de laatste plaats doordat ik hierdoor een gehoorbeschadiging heb opgelopen.
Aan lawaai in de wereld is jammer genoeg nooit gebrek.
Centraal-Afrika, Zuid-Soedan, Syrië zijn maar een paar plaatsen waar vanavond geen vuurwerk ter gelegenheid van het nieuwe jaar zal worden afgestoken.
"Een burgeroorlog is geen oorlog, maar een ziekte!" is een uitspraak van Antoine de Saint-Exupéry.
Het uitbreken van de strijd in de Balkan in 1991 heb ik ervaren als de totale onmacht van de beschaafde wereld die slechts toekijkt bij dit soort conflicten en die verbazing zal ik nooit verliezen.
Het trieste nieuws van gewapende strijd op de wereld zal vanavond maar een klein onderdeel van het journaal zijn.
Dit nieuws zal gesmoord worden door het gebrul van het vuurwerk dat na middernacht wordt ontstoken
Ik weet dat in Nederland de vuurwerkgekte al enige dagen gaande is.
Ik weet dat de rotjes zo langzamerhand in handgranaten en de donderbussen in mortieren veranderen.
Ik weet dat het veel leed zal veroorzaken . . . . . . . zoals elke keer.
Het is hier stil in mijn dorp en de verre omgeving.
Vuurwerk is hier totaal onbekend.
De knallen vannacht om twaalf uur, zullen veroorzaakt worden door het ontkurken van  champagneflessen, een onschuldig en mooi geluid.
Ik bid voor een beetje vrede op de wereld en dat iedereen ongeschonden het nieuwe jaar ingaat!

23 december 2013

Smakelijk kerstmaal

Paul McCartney heeft eens gezegd dat een van de beste manieren om overbodig dierenleed te voorkomen, is door de wanden van mesterijen en slachterijen van glas te maken.
Wanneer ik nu door de supermarkt loop en zie wat er gekocht wordt voor de kerstmaaltijd dan blijkt van enige crisis geen sprake meer. Het is een en al overvloed met als culinair hoogtepunt de foie gras, de ganzenlever.
Het leed dat mestganzen wordt aangedaan is onvoorstelbaar terwijl het op een zeer eenvoudige wijze te voorkomen zou zijn.
Zelf heb ik menige tournedos rossini voorgeschoteld gekregen en met smaak gegeten; sterker nog, ik heb een speciaal servies voor ganzenlever!
Echter ik kan mijn ogen niet langer sluiten voor de martelingen die ten grondslag liggen aan de productie van deze "lekkernij".
Ik ben het met Paul eens: transparantie leidt tot inzicht en inzicht moet leiden tot handelen.
Eet smakelijk!

Vraag 223

20 december 2013

Rozemarijn

Af en toe wordt ik de deur uitgestuurd om rozemarijn te knippen.
Dat betekent dat er iets gegrild gaat worden; heerlijk om rozemarijntakjes op het vuur te leggen zodat het zijn geur aan het vlees geeft.
Gelukkig hoef ik niet ver te gaan alle wegbermen zijn blauw gekleurd van deze geurige bloemen.
Het merkwaardige is dat ik geen enkel insect aantref die deze bloempjes bezoekt en bestuift.
Toch de komende tijd eens opletten wie hiervoor verantwoordelijk is.

19 december 2013

Hommels

De foto verdient geen schoonheidsprijs, maar de hommel wel.
Om kwart over vijf wandelde ik met Tanna door de velden.
Opeens was er dat vrolijke, zomerse geluid van zoemende hommels.
"Waar leven die op dit moment van?" vroeg ik mij af.
In de wijngaarden hangen nog vergeten trossen druiven.
Inmiddels zijn die door de "edele rotting" mierzoet geworden en daarmee in kostbaar voedsel voor de hommels veranderd.
Zoiets simpels vind ik een leuke waarneming die ik met schroom publiceer.
Waarom met schroom?
Deze foto maakte ik om tien over vijf, vijf minuten voor zonsondergang.
De zon gaat nu op zijn vroegst onder en dat is een verschil van zevenenveertig minuten ten opzichte van Nederland; daar gaat de zon al om zestien uur achtentwintig onder.
's Morgens is er een verschil van een half uur met Nederland en dat brengt het verschil per daglengte op een totaal van meer dan een uur en een kwartier.
Dat is een wezenlijk verschil in daglengte.
Tel daarbij de hogere temperaturen, de heldere hemel, de vrijwel afwezigheid van regendagen en je weet waarom ik hierover niet graag blog.
Ik vind het bijna pesterig als ik vertel wat voor weer het is, hoe vredig de dagen zijn, wat een rust ik hier ervaar en dat ik nu nog een hommeltje ontmoet......

11 december 2013

Ikeagevoel

"12-12-'12
Ik zit in IKEA in Duiven.
Ik ben dus in Nederland.
Ik ben dus niet thuis, ik ben op reis.
Ik ben op bezoek bij familie en vrienden.
Ik ben ver van huis en toch is het hier heel bekend.
Maar het voelt niet meer naar huis, doch anders.
Ik ben hier gast.
Het is een goed gevoel.
Terug op de plek waar ik ben geboren, opgegroeid, gewerkt, voortgepland, geluk heb gekend, verlang ik naar huis, 1.377 km van hier."

Dit schreef ik 364 dagen geleden.
Vandaag, 11-12-'13 ben ik in de IKEA van Montpellier, ik heb een tekort aan ruimte voor mijn boeken.
Dwalend door dit woonparadijs voel ik mij terug in Nederland.
Alles wat ik zie associeer ik met de mij zo vertrouwde vestiging in Duiven nabij Arnhem.
Ik heb de sensatie dat ik vanuit de parkeergarage zo de IJsselbrug over kan oversteken en  zo mijn geboortestad binnen  kan rijden.
Ik passeer de kinderafdeling en loop het restaurant binnen.
Het  is twaalf uur.
Een sacraal moment in het dagelijkse leven in Frankrijk; men gaat aan tafel!
Het is druk, alle tafels zijn bezet.
Op menige tafel staat een wijnfles en rood gevulde glazen.
Direct besef ik dat ik ver van Nederland ben.
Dit is mijn land en Duiven is heel ver weg.

6 december 2013

Mandela

Gisteravond laat keek ik nog even naar de Nederlandse televisie.
Het overlijden van Mandela was groot nieuws.
In actualiteitenrubrieken viel men over elkaar heen om te getuigen hoe geweldig deze man was geweest en wat een groot voorbeeld hij was voor wijsheid en verzoening.
Mijn herinnering ging terug naar mijn studententijd in het begin van de zeventiger jaren toen ik lid was van de werkgroep Free Angola en het comité Zuid-Afrika.
Voor deze organisatie liep ik een collectie in een chique wijk van Arnhem.
Praktisch aan elke deur kreeg ik te verstaan dat Mandela, deze terrorist, terecht gevangen zat, dat aan communisten niets werd gegeven, dat apartheid nog zo slecht niet was. 
Vooral dit laatste kreeg ik vaak te horen en het werd onderbouwd door verhalen van familiebezoekjes in Zuid-Afrika: je moet er geweest zijn om te kunnen oordelen! Meer dan driekwart van de adressen die ik bezocht, weigerde te doneren.
Wel het verstand komt met de jaren.
Leuk dat Nederland nu deze "oproerkraaier" aan de borst heeft gedrukt als ware hij een nationale held.
Verbazingwekkend hoe snel men bakens weet te verzetten en kan vergeten. 
Opportunisme is ons niet vreemd!