30 maart 2009

5000

Totaal niet verwacht toen ik met deze blog begon.....meer dan 5000 hits alleen op mijn profiel kreeg deze site tot nu toe en het werkelijke aantal hits is een veelvoud hiervan.
Ik dank iedereen die hier kwam voor zijn of haar bezoekje en hoop dat jullie terug blijven komen!

28 maart 2009

Droom

Ik sta onder een boom en kijk naar rechts.
Een rode sportauto nadert met hoge snelheid.
Hij zoeft voorbij, snel keert de stilte terug.
In de lucht cirkelt traag een buizerd.
De namiddag ruikt naar gekeerd hooi
En zachtjes klinken rammelende melkbussen.
Dit geluid vertelt mij dat ik droom.

Goudvinken

Al een aantal dagen zitten een viertal goudvinken in de pruimenboom.
Langdurig zijn ze bezig de omhulselblaadjes van de knoppen te peuteren.
Door de regen kan ik niet goed zien wat hiervan de lol is; voedsel, tijdverdrijf?

27 maart 2009

Boonsel

De groei van gras en kruiden wil nog niet erg vlotten.
De knoppen van de meidoorn, vlier en hortensia zijn al wel een beetje geschoven.
Overal door de tuin en in de wei rondom mijn huis staan de prenten van roodwild.
Elke avond rond elf uur komen zo'n zeven stuks kaalwild kijken of er wat te halen valt. Weinig dus en als dank bemesten ze mijn gazon.

25 maart 2009

Soms

Soms loop ik ergens en zoeken mijn ogen wat belangrijk is.
Ik kijk en kan het niet vinden, omdat ik niet weet wat mijn ogen zoeken.
Bij elke stap die ik neem komt er meer achter mij te liggen dan voor mij.
Mijn ogen vullen zich met mist waarin ik mij veilig voel, tot de mist ook in mijn hart komt. Dan weet ik dat de mist bestaat uit tranen die komen uit vrees voor het verlies dat zo onvermijdelijk achter de horizon is.
Bij elke stap die ik neem komt er meer achter mij te liggen en groeit mijn angst voor de horizon.
Is dit mijn gedachte, of dacht mijn vader ooit hetzelfde?
Door het besef veel te verliezen, weet ik hoeveel bezit!

24 maart 2009

Niet beklimmen


Tussen de middag een wandelingetje gemaakt door een park in aanleg in het noorden van Apeldoorn. Daar trof ik bovenop een heuvel een sculptuur van een springende poema. Benieuwd naar de naam van de beeldende kunstenaar ben ik naar de top van de heuvel gelopen. Warempel er stonden bordjes geplaatst. Nieuwsgierig las ik de tekst: Niet beklimmen!
(Google gaf het antwoord: Kooi-Met-Geen-Poema-Er-In)

22 maart 2009

Vrijheid

Natuurlijk heeft er voor de komst van het liberalisme ook een vorm van vrijheid bestaan, al denk ik dat die vrijheid behoorlijk werd geremd door kerkelijke dogma’s, door te dreigen met de hel en de belofte van de hemel.
Waar heeft het liberalisme ons uiteindelijk heen geleid?
Naar de financiële chaos, die de bijna de hele wereld in haar greep heeft?
De reddingsacties van onze economie richten zich vooral op het herstel van de financiële wereld. De banken moeten overeind gehouden worden en de banken, op hun beurt, houden de bonussen overeind. Dit hele circus zal op zijn beurt weer gefinancierd worden door degenen die klein gehouden kunnen worden.
En zijn de banken eenmaal gered, dan zullen ze weg gekocht worden door Chinees of Arabier.
Het liberalisme heeft voor een enorme consumptieve vrijheid gezorgd, waarbij je je kunt afvragen in hoeverre deze vrijheid gestuurd werd.
De komst van het liberalisme heeft ook mede geleid tot deconfessionalisering, ontkerkelijking en secularisatie.
De mens kan zijn vrijheid vinden door individuele keuzes te maken.
Maar kan zij die vrijheid aan, maakt zij de keuze voor vrijheid?
Ik denk van niet, omdat vrijheid gekoppeld wordt aan geluk en dat geluk moet gevoed worden met materialisme. Wie er achter komt dat het materialisme uiteindelijk niet leidt tot geluk, laat zijn leven in rechte banen leiden door bewierookte sjamanen in autistische, ontladende seances. Het leven kan niet langer geleefd worden, maar alles moet onderweg worden geleerd: spiritueel ademen, spiritueel dromen, spiritueel schilderen etc. De vrijheid die men nu werkelijk zou kunnen leven en beleven, laat men zich afpakken door Reiki, Boeddha, Bagwan of Benedictus. De levensweg kan kennelijk niet in vrijheid worden belopen, maar men schuifelt aan de hand van horoscopen, numerologie, kleurentherapie, holisme, magnetisme of kabbala zijn zelf bij elkaar gesprokkelde waarheid achterna gelovend in het ietsisme.
Wat was de dichter Willem Kloos toch dichtbij de waarheid toe hij schreef:

Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten,
En zit in 't binnenst van mijn ziel ten troon
Over mij zelf en 't al, naar rijksgeboôn
Van eigen strijd en zege, uit eigen krachten.

En als een heir van donkerwilde machten
Joelt aan mij op en valt terug, gevloôn
Voor 't heffen van mijn hand en heldere kroon:
Ik ben een God in 't diepst van mijn gedachten.

-- En tóch, zo eindloos smacht ik soms om rond
Úw overdierb're leên den arm te slaan,
En, luid uitsnikkende, met al mijn gloed

En trots en kalme glorie te vergaan
Op úwe lippen in een wilden vloed
Van kussen, waar 'k niet langer woorden vond.

21 maart 2009

Kwikstaart

Hè, hè, hij is er weer. Meestal komt de kwikstaart op 16 maart terug op de de Ugchelse Berg, maar dit jaar heeft hij mij laten wachten tot vanmorgen. Dan kan nu de zomertijd beginnen!

Cortenoever

Gisteren even in Cortenoever rondgelopen op zoek naar geelsterren. Werkelijk een pracht van een terrein, in elk seizoen, met elk weertype. De rust is hier volkomen. Het was toch kouder dan verwacht en de vegetatie laat nog weinig zien, dus volgende week nog maar eens terugkomen.

19 maart 2009

De paus van God los!

Nog een keertje en dan stop ik voor altijd om over Benedictus XVI of welke paus dan ook te schrijven, want ik kan wel aan de gang blijven!
Het lijkt wel of Rome z’n uiterste best doet om de risée van de wereld te worden. Er wordt werkelijk lacher op lacher gestapeld, alhoewel waren het maar lachers, dan was het allemaal niet zo droevig.
Nadat deze paus in 2006 de moslims beledigde door te stellen dat Mohammed ‘alleen maar slechte en onmenselijke dingen’ had gebracht en nog eens nadrukkelijk vaststelde dat vrouwen nooit tot het ambt toegelaten zullen worden, vervolgens kwalijke zaken deed met een ontkenner van de holocaust en een merkwaardige excommunicatie in Brazilië goedsprak, is hij nu in Afrika komen vertellen dat condooms AIDS alleen maar verergeren. Inmiddels zijn op de site van het Vaticaan de uitspraken van de paus alweer aangepast.
Je kunt je dus ook nog afvragen in hoeverre zijn uitspraken onfeilbaar zijn.
Het wordt 550 jaar na de geboorte van Adrianus VI hoog tijd voor weer een Nederlandse paus, een nuchtere Hollandse meid!

Kippen

Wat is er met mijn kippen aan de hand?
Voor zulke hoogbejaarde dames gedroegen ze zich als zeer viriele champions, immers elke dag een eitje per kip. En nu zijn de dames in staking........

18 maart 2009

Nestkastjes

Vanmorgen zag ik een baltsend paartje pimpelmezen. In hun spel werd ook een nestkastje betrokken. Dus hoogste tijd voor grote schoonmaak. Dus vandaag de nestkastjes rondom mijn huis schoongemaakt. Ik weet het, nestkastjes horen niet in de natuur, hooguit in stad en dorp. Ik heb ze er nu eenmaal hangen en zo gun je de sperwer nog eens wat makkelijk extra prooi. Nodig was het wel. In alle ale twaalf de kastjes zaten oude nesten, gevuld met maden en vlooien. Met stoffer, plamuurmes en verfkrabber alles netjes gereinigd en met een gasbrander gesteriliseerd. Laat de lente maar komen.

17 maart 2009

Timing

God heeft
geloof ik
mij laatst ontmoet,
denkt Hij.
Een hele ervaring!
Boeken vol
had ik kunnen schrijven!
Maar ik geloof dat iemand
mij al voor is geweest.

Vrij naar Jill Gerrissen

15 maart 2009

Lentebode

Sneeuwklokjes, narcissen, crocussen, maartse violen, iedereen heeft zo z'n eigen lentebode. Meestal betreft het een tuinplant die door lokale klimatologische omstandigheden eerder kan uitlopen dan planten in de vrije natuur.
Daarom verkies ik als mijn voorjaarsbode het klein hoefblad. Graag op lemige bodem waarin wat gerommeld is, wegbermen dus. Zodra het plantje er staat, opent het bij de eerste warme zonnestralen zijn bloempje als een perfecte imitatie van de zon zelf.

14 maart 2009

Geluk 1

1Wanneer ben ik gelukkig en waar is dat van afhankelijk? Wordt geluk veroorzaakt door het moment, een goed glas wijn, een onverwacht vriendelijk woord? Komt het door een wandeling, een mooi schilderij of concert? Of komt het door dankbaarheid voor al die dingen die dankbaarheid waard zijn? Zijn het de ontmoetingen met positieve mensen, of het krijgen van waardering voor wie ik ben en negeer ik negativisme?
Wordt het veroorzaakt doordat ik mijn eigen weg wil gaan en ik niet het leven van een ander leef? Doe ik de dingen die ik zelf graag doe en zoek ik naar de aangename kanten van nuttige zaken die toch ook gedaan moeten worden? Maak ik van geluk een eigen keuze, in plaats van anderen of van het lot afhankelijk te zijn? Lach ik zoveel mogelijk en zoek ik naar de vele redenen hiervoor natuurlijk zijn?
Ik geloof dat ik echt gelukkig ben als ik het geluk van anderen in mijn omgeving zie. Het geluk van mijn liefste, van mijn kinderen en vrienden, een spinnende poes, een kwispelende hond.
Hierbij is verdriet een onderdeel van mijn geluk.
Het besef dat geluk ook vluchtig en eindig is.

12 maart 2009

Fundamentalistisch atheïsme

Langs de snelweg A4 bij Schiphol staat sinds kort een billboard met de tekst: ”Er is waarschijnlijk geen God, durf zelf te leven en geniet van dit leven”. Het is een initiatief van atheïst Floris van den Berg. Vreemde tekst voor een atheïst, meer iets voor een agnost. Hoezo waarschijnlijk geen God? Waarom waarschijnlijk, is er twijfel? Hoezo geniet van dit leven? Is er nog een leven? Zijn dit atheïstische vertrekpunten?

10 maart 2009

Rome steeds kwaadaardiger

Toen de bisschop van Recife, Jose Cardoso Sobrinho, iedereen naar de hel wenste die iets van doen had met de abortus op een negenjarig meisje dat verkracht was door haar stiefvader en zodoende een tweeling verwachtte, kon je nog denken dat het hier de gedachte betrof van een plaatselijke monomaan, een Braziliaanse halvegare; de katholieke wereldkerk is immers immens en daar kan af en toe een antisemiet of krankzinnige tussen zitten, zonder dat we dat meteen de hele kerk kwalijk hoeven te nemen.
Het meisje in kwestie, dat woont in Pernambuco, een uithoek van Brazilië, ging naar de dokter omdat ze vreselijke buikpijn had. De dokter ontdekte dat dit geen wonder was: in het kleine lijfje ontwikkelde zich een tweeling. Het meisje zou de bevalling niet hebben overleefd en dus werd besloten tot een abortus, die onder zulke omstandigheden juridisch legaal is in het katholieke Brazilië.
Maar Gods wetten zijn een stuk grimmiger. Eerst ex-communiceerde de plaatselijke aartsbisschop de dokter die de operatie had uitgevoerd en de moeder van het meisje. Dat kon nog een plaatselijke oprisping van misplaatste godsvrucht zijn. Maar nee. De bijna allerhoogste kardinaal van het Vaticaan, Giovanni Battista Re, heeft zich vanuit Rome achter dat besluit geschaard.
De tweeling had volgens God (want de kardinaal weet wat God wil) mogen leven. De moeder en de dokter zijn de kerk uitgezet, wat volgens de kerk zelf betekent dat ze eeuwig zullen rotten in de hel. Branden in het vuur van Beëlzebub!
Maar de katholieke kerk kent ook erbarmen en genade: het meisje mag in de kerk blijven en kan dus in de hemel komen. Misschien.

7 maart 2009

Zoete herinnering

Op de keukentafel stond de boodschappenmand, bijna leeg nu. Ik was op de stoel geklommen en probeerde op de bodem van de mand te kijken.
Deze mand was mij zeer vertrouwd. Daarmee liepen moeder en ik dagelijks naar het Pleintje. Hier waren de winkels waar alles werd gekocht.
De slager, twee groenteboeren, waarvan er een zeer onbetrouwbaar moet zijn geweest, want daar kwamen wij niet binnen. Dat gold ook voor twee van de drie kruideniers en een van de twee banketbakkers. De boodschappen van vandaag waren bij de VIVO gedaan, of beter gezegd, bij Van der Belt en dat was een VIVO. Terwijl moeder in overleg met de kruidenier haar tas vulde met behulp van haar boodschappenboekje, vergaapte ik mij aan de prachtige gekleurde puddinkjes, die afgebeeld stonden op doosjes in een rek dat geheel volgepakt was met pakjes, zakjes en kleine, met vloeistof gevulde, buisjes. Later zou ik weten dat ik me vergaapte aan een display van Dr.Oetker. Ik wees moeder een doosje aan, met daarop een plaatje van een crème-kleurig puddinkje. Prachtig geribbeld, met donkere rozijnen en hij was bijna net zo hoog als hij breed was. De pudding was niet puntvormig, maar eindigde van boven in een klein rond vlakje. Je had ook doosjes waarop fel gekleurde puddingen stonden waar je doorheen kon kijken. Rood, geel en groen, ik vond dat enge toetjes. Thuis had moeder nooit zoiets gemaakt, dus moest het wel slecht zijn.
Moeder begreep mij, maar ze kocht het doosje niet. “Als we strakjes thuis zijn dan maak ik wel zo’n toetje” en daarmee was de kous af.
Nu hengelde ik naar het kleine zakje dat nog op de bodem wachtte om te dienen als een delicaat onderdeel van het toetje. Het rotan van de mand kraakte zachtjes.
“Kijk”, had moeder in de winkel tegen mij gezegd, “ik koop alleen dit en dan zal ik voor jou net zo’n mooie pudding maken als op dat doosje staat”.
Het leek mij onmogelijk dat uit zo’n klein, plat, geelbedrukt zakje een pudding kon komen, maar wie was ik om moeder te wantrouwen. Ik had het idee dat het wel een heel kostbaar zakje moest zijn, zo mooi tentoongesteld in de winkel en zo mooi bedrukt.
Mijn arm was tekort, ik kon onmogelijk bij de bodem van de tas komen.
Langs mij streek moeders arm en ze pakte het zakje op. Ik rook de heerlijke geur die rond het zakje hing.
Melk werd gekookt, rozijnen geweld en met een eitje erbij ontstond in het volgende uur een griesmeelpudding. Als laatste voegde moeder de inhoud van het zakje toe.
Ik kreeg het lege zakje van haar. Met een natte vinger proefde ik van het suikerachtige poeder dat was achtergebleven. Wat smerig. Ik proefde de geur, maar dan in een bittere hevigheid die zich in mijn tong brandde en daar achterbleef alsof het een tatoeage betrof.
s’Avonds, na de warme maaltijd, plaatste moeder de pudding op tafel. Tot mijn ontsteltenis was de pudding nog steeds verborgen in de schaal waarin hij vanuit de pan was gestort. De verwachtte schoonheid van een pudding op een plat bord, versierd met toefjes slagroom, bleef een illusie.
We kregen op geschept en mijn bord vulde zich met brokken griesmeelpudding.
“Zie je nu wel dat je alleen maar een beetje vanillesuiker nodig hebt om zo’n heerlijke pudding te maken”, sprak moeder tegen mij.
Ik durfde niet te zeggen dat ik dat helemaal niet waar vond. Dit was geen pudding, dit had niets van de sierlijkheid die mij door de afbeelding in de winkel was gesuggereerd.
Jaren later kocht ik puddingvormen die garant zouden staan voor de prachtigste toetjes, maar mij ook gevoel gaven dat ik mijn moeder verraadde.
Gelukkig roept de geur van de vanille nog altijd beelden op, die schoner zijn dan de mooiste pudding.

6 maart 2009

Rumania

Turkije

Rare gevolgtrekking werd door de Turkse krant Hürriyet gemaakt naar aanleiding van de eerste resultaten van de onderzoekscommissie onder leiding van Pieter van Vollenhoven; "Iedereen is fout, behalve Nederland".
Stel dat zou blijken dat de drie Turkse piloten bewust aan de noodrem hebben getrokken en zo bewust het toestel hebben doen verongelukken, zouden wij dan zeggen: "Turkije is schuldig". Rare jongens, die Turken. Ik zou zo zeggen, doe eens iets aan jullie minderwaardigheidscomplex!

2 maart 2009

Duisternis

De laatste dagen sliep zij amper en altijd als ik bij haar was bleef zij mij volgen met haar ogen. Cees Nooteboom heeft net zijn boek 's Nachts komen de vossen gepubliceerd. Wat hij beschrijft ervaar ik nu ook. Als ik mijn ogen sluit kijken de ogen van Tanna mij aan. Waarom, vraag ik mij af. Zaterdag vertelde Koos van Zomeren op de radio dat een zieke hond altijd leeft met het idee dat hij faalt in de ogen van zijn baas. Is dat de reden van die treurige blik; niet haar lijden, maar haar idee over mij?

1 maart 2009

Samen op zoek naar licht

Altijd is er licht aan de horizon.
Dank voor alle support; ja het was een bijzonder hondje.
Samen gewandeld op de Hoge Veluwe, over het stuifzand voor het vele licht.
Voor de camera deden we ons best om ons vrolijk neer te zetten.
Er zong zowaar een leeuwerik voor ons. Strakjes nog meer licht; een fles Crémant de Bourgogne!

Wat een land

Vandaag wordt de dood van Jasper Grootveld op ludieke wijze herdacht.
Wat hebben we een lol gehad in 1968 en in 1969 dank zij hem. Wat een inspirerende tijd was dat.
Vandaag is volgens de jongste peilingen van Maurice de Hond de partij van Geert Wilders de grootste van Nederland.
Wat een inspirerende gedachte. Waarom zou dat zijn; zijn oplossing voor de economische crisis?
Nederland is een land van bangebroeken aan het worden, bah!