28 juli 2015

Vraag 250

Wat is nog nieuws?

Om niet helemaal van de wereld vervreemd te raken ben ik een trouw volger van het nieuws en lees dagelijks minstens een krant.
Meestal kan ik na een uurtje het meeste nieuws niet reproduceren als mij wordt gevraagd wat er in de wereld is gebeurd.
Mijn antwoord is in de trant van: "Een omgevallen vrachtwagen bij Eindhoven # een OvJ wordt beschuldigd van het bezit van kinderporno # IS is een gevoelige slag toegebracht # bij de Filipijnen is een veerboot omgeslagen en 400 opvarenden worden vermist # Griekenland komt in aanmerking voor extra noodhulp # in Oude-Pekela is een automobilist van de weg geraakt en heeft een kanovaarder overreden."
Dit laatste weet ik meestal het beste te onthouden.
Een voorbeeld.
Dit bericht is mij bijgebleven.
Mijn eerste reactie was er een van stomme verbazing.
Nadat ik had opgezocht wie deze herdenking betrof is die verbazing niet verdwenen.
Herdenken wordt steeds meer op de plaats van overlijden gedaan.
De mini-monumentjes langs wegen getuigen daarvan. Kennelijk is het gebruik om iemand te memoreren tijdens de uitvaart of, zoals hier nog vaak wordt gedaan, door na een jaar van overlijden een herdenkingsdienst in een kerk bij te wonen.
Bedenk allerlei vormen van rouw, maar deze herdenking, door achter een scherm, langs een snelweg de dader samen met de slachtoffers van dood door schuld te herdenken blijf ik onbegrijpelijk en idioot vinden. Zeker als ik bedenk dat hiermee overheidsgeld en behoorlijke verkeershinder is gemoeid.
Het moet niet gekker worden!

23 juli 2015

Kathedraal kijken

In Saint Lizier strijken we neer op een terrasje van een salon de thé.
Mevrouw L. nam een kop thee met het volume van een zwembad en ik een espresso in een mini-kopje met versgebakken (nog warm) chocoladetaart. Dit vertier bracht mij ertoe langdurig tegen de plaatselijke kerk aan te kijken die op minder dan tien meter afstand voor mij oprees.
Deze kathedraal staat op de werelderfgoedlijst van de UNESCO. Binnen zijn prachtige fresco's en erachter een droom van een kloostergang en wie naar boven kijkt ziet de bijzondere zeshoekige romaanse klokkentoren uit baksteen, met daarop weer interessante vegetatie (vijgenboom?).
Maar ik had geen zin naar boven te kijken, noch rond te gaan banjeren, maar ik had voldoende aan het stukje muur: een stukje buitenmuur van het priesterkoor en een straalkapel.
Ik geloof niet dat ik eerder zo lang naar een stukje kerk heb gekeken en zag daardoor allerlei details. De oude muur is opgebouwd uit delen van nog oudere muren.
Delen van een oud Romeins bouwwerk, sloopresten van een nog oudere kerk?
Lang kijken geeft geen antwoorden, maar roept vragen op.

Bosrandpicknickvlinder

Het is bijna midi.
Het tijdstip voor de middagmaaltijd.
We zijn via omwegen op weg naar huis en kijken uit naar een geschikt restaurant langs onze route.
Alhoewel, na een week restaurant-eten zie ik op tegen tegen weer een lange zit.
Plots zie ik langs de weg een reclamebord voor een Intermarché: nog drie minuten!
Die belofte ken ik, als je geen verkeersovertredingen maakt moet je op het dubbele in tijd rekenen of een snelheidsovertreding begaan.
Even later verlaat ik de supermarkt met stokbrood, boter en een pakje gerookte zalm.
We zitten langs een verroest spoorlijntje te smikkelen en bevinden ons praktisch in het paradijs.
Tussen het spoorlijntje met een zandpad ernaast, ligt een klein weitje en dan begint een bos.
Ik slenter het weitje is, je weet maar nooit wat voor moois er groeit.
Het zijn meest algemene soorten die ik zie en dan nog behoorlijk ruige soorten ook.
Maar de aanwezigheid van bevertjes, tormentil en oregano vertellen dat, toen dit weitje nog gehooid werd, het er prachtig is geweest.
Een vlinder landt vlak voor mijn voeten en zoekt naarstig naar een plekje om haar eieren af te zetten.
Het geeft mij de gelegenheid wat foto's te schieten waarmee ik deze vlinder later kan determineren.
Eenmaal thuis blijkt het een bosrandparelmoervlinder (Argynnis adippe) te zijn.
Is het niet prachtig deze vlinder uitgerekend op de plek tegen te komen waaraan zij haar naam ontleend?

22 juli 2015

Edelweiss

Heel lang geleden werkte ik op een boerderij in Zwitserland.
De eigenaar was alles behalve een boer. In de zomer was hij berggids en in de winter skileraar.
Ondertussen runde ik zo goed en kwaad als het ging zijn boerderij. Ik vond het prima dat hij al voor het melken verdween en pas in het donker terugkeerde.
Maar er waren momenten dat we er samen op uit trokken en zo leerde hij mij de fijne kneepje van het alpinisme en werd ik verliefd op het hooggebergte.
Altijd hoopte ik tijdens die tochten edelweiss te vinden. Ik weet niet goed waarom, want in het dorp bij de lokale toerist was dit bloempje volop te bewonderen. Ik vond er niet veel aan, maar verwachtte dat het in het wild veel mooier zou zijn.
Vandaag ben ik erachter gekomen dat ik gelijk had.
Tijdens mijn wandeling werd mijn oog getrokken door iets grijzigs, meters verwijderd van mijn pad.
Direct wist ik dat mijn queeste was vervuld en ja hoor, edelweiss is buiten een plastic potje echt een prachtig plantje!

19 juli 2015

Jarig in Lourdes


Als cadeau vier ik mijn verjaardag in Lourdes.
Al vele weken is er elke dag veel zon en heet.
Hier verwachtte ik koele nachten die een weldadige nachtrust zouden verschaffen.
Dat blijkt niet zo te zijn, ook hier zit de hitte diep in de muren.
Echter niet getreurd, men gaat naar Lourdes immers voor het bidden en de baden?
Het is maar een paar stappen vanuit het hotel naar het gemeentelijke zwembad.
Wat een teleurstelling. Zoals in veel plaatsen en plaatsjes is nu ook in Lourdes het zwembad gesloten en staat het te verloederen.
Echter hier is het zwembad geen uitzondering, bijna de halve stad begint tekenen van verval te vertonen. Veel winkels, hotels en restaurants zijn gesloten en het ziet er niet naar uit dat er spoedig meer leven in de brouwerij zal komen.
Triest, maar ook wel weer iets aantrekkelijks . . . .