31 januari 2011

Laatste echte winterse januari

Op deze laatste dag van de maand realiseer ik mij dat het mijn laatste januarimaand in Nederland is en dat ik in de komende januari's praktisch geen sneeuw zal meemaken, of het moet in de Pyreneeën zijn.
Met dat aftellen lijkt het wel een zwangerschap: nog maar acht maanden. 
Toch maar eens stilstaan bij elke dag, elke maand die verglijdt, nu een gedichtje voor elke maand.
Ik hou zo van de januarimaanden
Waarin de wegen onbegaanbaar zijn
De kansen op visite zijn dan klein
Geen uitstapjes, vooral geen verregaande

Met heel veel boeken lekker binnen blijven
Met drank, met sigaretten en met vuur
Het jaar is net begonnen en het uur
Is heel geschikt om dat ook op te schrijven

Wat moet de winter zonder mij beginnen
Ik ben altijd zijn beste advocaat
Ook jou wil ik graag voor de winter winnen
Blijf toch vooral in januari binnen
Al lijkt het even leuk op straat
Daar valt waarachtig weinig te beminnen
(LK)

26 januari 2011

Zout in de pap

Ik zal het op een andere manier proberen uit te leggen.
Met deze zoutschep heeft mijn moeder altijd het zout afgemeten. Hoe het zout ook in het eten kwam, allereerst lag het op deze lepel.
Nadat mijn moeder overleed heb ik dit schepje meegenomen.
Soms als ik het weer eens zie, dan denk ik terug aan momenten dat zij het in haar hand hield.
Om mij dat te herinneren heb ik die lepel feitelijk niet nodig.
Ik houd van opruimen, niet teveel onnodige spullen meeslepen in je leven.
Er is echter iets dat mij ervan weerhoud om dit lepeltje weg te doen.
Als het geen vorm van materialisme is, moet ik het dan emotie noemen?
Ik kan er maar moeilijk een naam aan geven, maar het resultaat ervan is wel dat ik mijzelf opzadel met spullen waarvan ik lang geleden al afscheid had willen nemen!

25 januari 2011

Warmte in de kou

Bijna dertig jaar verwarmt deze kachel mijn huis. Duizenden en duizenden blokken hout heeft hij verzwolgen en er rijkelijk warmte voor teruggegeven. De kachel gaat niet mee naar Frankrijk en daarom staat hij nu te koop op Marktplaats.
Ik voel mij een beetje een verrader.
Raar is dat.
Dingen, gewone dingen die ik al zo lang bij mij heb in mijn leven, blijken over een persoonlijkheid te beschikken op het moment dat ik er afscheid van wil nemen. Het is alsof ik een kind in een weeshuis stop, of een hond in het bos achterlaat.......het zijn toch maar dingen?
Is dit een deel van een onderhuids materialisme of zouden meer mensen daar last van hebben?

24 januari 2011

Grappige combinatie

Vandaag was ik een laan Amerikaanse eiken aan het inventariseren. Uit de kronen viel steeds meer dood hout naar beneden, dus uit oogpunt van veiligheid was besloten de laan te vellen.
Ik moet dan altijd even controleren of er geen holtes in de bomen zijn die als huisvesting dienen voor marters, vleermuizen, etc. en na mijn groene licht gaat de bijl erin.
Deze laan maakt onderdeel uit van een toegangsweg naar een afkickcentrum voor alcoholisten.
Langs de laan zag ik deze twee verpakkingen liggen en moest er even om glimlachen.
Grappig hoe de bevrediging van lichamelijke verlangens zo'n stempeltje in het terrein nalaat!

23 januari 2011

Wandeling

Het is niet koud en toch vind ik het kil.
Voor mij uit rent de hond.
Hij vind het leuk, zo samen te wandelen, duidelijk een kuddedier.
Hoeveel kuddedier ben ik zelf?
Deze gedachte zorgt ervoor dat mijn wandeling langer wordt dan gepland.
Het alleen zijn is, vanaf het moment dat ik op mijn zeventiende van huis wegliep met als doel een hippiedroom in Ankara te verwezenlijken, tot de dag van vandaag een terugkerend onderdeel van mijn gedachten.
Ik word heen en weer geslingerd tussen het verlangen naar complete isolatie en gezellige gezelligheid.
Natuurlijk ben ik geen hermafrodiet zeg ik tegen mijzelf, maar waar komt dat gevoel vandaan dat als ik deel uitmaak van een groep, niemand in de gaten heeft dat ik mijzelf isoleer.
Ik herken dat volop bij mijn broers en dat is op zich weer een geruststellende gedachte: het is geen keus maar een erfelijke kwestie.
De hond komt mij kwispelend tegemoet, hij herkent mij van ver.
Ik voel mij verwarmd en tevreden vervolgen wij onze weg naar huis!

19 januari 2011

Steenmannetjes

Laat ik eens even het nieuws opschrijven dat ik onthouden heb van de afgelopen vierentwintig uur:
-Jongen al drie jaar vastgeketend in kale kamer.
-Kinderen van gescheiden ouders banger, crimineler, armer.
-Dode vogels vallen massaal uit de lucht.
-Twee kinderen misbruikt op lagere school.
-PVV-ers geven het minst aan goede doelen.
-Beenhakker weg bij Feijenoord.
Als ik zo'n lijstje maak dan vraag ik mij tegelijk af waarom dit in mijn hoofd is blijven hangen en wat het mij nog doet. Zo langzamerhand zou iedereen toch volledig afgestompt moeten zijn van de vele ellende die je dagelijks via de media aangereikt krijgt.
Zou ik de hoeveelheid ellende zelf beter moeten doceren, of moet ik mij er volledig voor afsluiten?
Waarom heb ik steeds meer vragen en steeds minder antwoorden?
Hoe heerlijk is het om weer door de bergen te trekken met als enig nieuws het opduiken van steenmannetjes die mij steeds aan de juiste weg herinneren.

16 januari 2011

De Otter

Ik kocht vandaag een houtkachel voor mijn huis in Frankrijk. Die aankoop bracht mij in de Gillis van Ledenbergstraat in Amsterdam. Toen ik de Kostverlorenvaart overstak viel mijn oog op een paltrokmolen. Tijdens mijn opleiding tot vrijwillig molenaar heb ik praktisch alle molens van Nederland bezocht en dat zijn er een kleine duizend. Aan de houtzager "De Otter" in Amsterdam ben ik nooit toegekomen.
Ik schrok ervan hoe verschrikkelijk ingebouwd tussen flats en andere hoogbouw dit historisch belangrijke monument er nu bijligt. Draaien zal niet meer lukken, alle wind is hem uit de zeilen genomen, dus rest niets anders dan de molen naar een geschikte plek over te plaatsen. Ik denk dat met de verplaatsing de allerlaatste molen is verdwenen uit wat eens een van de grootste industrieterreinen van de wereld was.

15 januari 2011

Polderkippen

De ganzentelling bracht mij vandaag onder andere in het weidevogelreservaat Oosterwolde, tussen Oosterwolde en Noordeinde.
Aan het einde van de Driemerkenweg, midden in de polder, stond een toom dubbelgezoomde Barnevelder kippen. Tam en geduldig stonden ze te wachten op een nieuwe eigenaar. Grote kans dat dat een havik of een sperwer wordt.
Ik ben in het buitengebied al veel tegen gekomen, gedropte honden, katten, zelfs kangoeroes, maar kippen, dat nog nooit. Ik ben dus pittig verontwaardigd, wie doet nou zoiets?
Het enige wat ik voor deze beesten kon doen is een advertentie op Marktplaats plaatsen in de hoop dat er een liefhebber is met hart voor vier verdwaalde wezen.
Dus wie nog een mooie toom zoekt: schepnet mee en maak er een leuke en nuttige zondag van!

Het lijkt de OVP wel!

Vraag 84

14 januari 2011

Vaatdoekje

Je verzint het niet, maar het is er wel: het lapjesrekje, een speciaal rekje waaraan je niet alleen de afwasborstel kunt hangen, maar bovenal is bestemd om het vaatdoekje een prominente plaats in het keukengebeuren te garanderen.
In de bijlage van De Volkskrant las ik een lovend artikel over het lapjesrekje van de firma Vipp.
Dit artikel is onder meer bij Bijenkorf en Wonen2000 te koop voor slechts €60,00.
Een koopje voor zo'n innovatief stukje keukengerief.
Eenmaal kennis genomen van het bestaan van dit ding vraag ik mij af waar je anders het aanrechtdoekje moet bewaren. Ik stel voor de ontwerper voor te dragen voor zowel de Nobelprijs voor de keukenhygiëne alswel de Designprijs.
Vaatdoekjes zijn bij de HEMA voorradig in 8 verschillende kleuren en kosten €1,00 per stuk.
Voorlopig hangt bij mij thuis zo'n doekje, als mag het uitrusten, over de keukenkraan.

12 januari 2011

Haan Roy

Zoals ik een paar dagen geleden al opmerkte, mijn kippen zijn verworden tot sufkippen. Er komt geen geluid en geen ei meer uit. Je ziet ze ook niet meer buiten, deze hokbewoners.
Tot vandaag!
Gisteravond in het donker heb ik als verrassing een haan bij de kippen gezet. Vandaag begon weliswaar nog niet met gekukel, maar de komst van deze kerel heeft er wel toe geleid dat alle meiden nu buiten lopen.
Roy (de haan is vernoemd naar de fokker en verkoper en maakt ook een koninklijke indruk) is een echte buitenhaan en alle kippen zijn voor hem gevallen en moeten, of ze willen of niet, naar buiten om hem te zien.
En ze willen hem maar wat graag zien!
Er wordt vaak gezegd: "Een man is niets zonder vrouw!"
Nou bij de hoenders is dat duidelijk andersom, de kippen waren echt aan een haan toe!

9 januari 2011

Uitwaaien

Mijn kippen zijn echte binnenzitters.
Kennelijk hebben ze een hekel aan sneeuw en ijs en vinden ze de ren sowieso oninteressant en dat ze eieren moeten leggen zijn ze vergeten.
Reden om vandaag de deur van het nachthok open te zetten en de toom naar buiten te jagen.
Er ging letterlijk een nieuwe wereld voor ze open.
Tanna zat erbij als een kogel in de loop van een kanon waarvan het lont al brandt!
De kippen begonnen langzaam van hun vrijheid te genieten en aan het eind van de middag moesten ze naar binnen gejaagd worden.

8 januari 2011

7 januari 2011

Terwijl ik het bos inloop valt mijn oog op een waarschuwing.
"Wat krijgen we nu", denk ik bij mijzelf, "het moet niet gekker worden!"
Ik merk dat ik er zelfs een beetje kwaad om wordt terwijl het eigenlijk te belachelijk voor woorden is: wandelaars, die het bos ingaan, worden gewaarschuwd dat  takken uit bomen kunnen vallen.
Hoe moet dat met analfabeten, hoe moet dat met kleine kinderen, waarom staat de tekst niet ook in het arabisch?
Heeft dit te maken met een warme bezorgdheid van de eigenaar van het bos met zijn bezoekers, of is het de angst dat er bij een eventualiteit geclaimd gaat worden.
Ik ben bang dat het laatste het geval is.
Wat begint onze samenleving er een te worden van watjes.
Als je de deur uitloopt dan weet je toch dat je naar boven moet kijken voor vallende takken en dakpannen, naar beneden voor bananenschillen en hondenpoep en naar links en rechts voor aanstormend verkeer.
Waar ik mij echt boos om maak is, dat strakjes elke kwijnende boom uit het oogpunt van veiligheid zal worden omgezaagd. Daarmee gaan waardevolle holten, noodzakelijk voor vele organismen, verloren; niet in de laatste plaats voor de vleermuizen. Laten we niet vergeten dat 2011 het jaar van de vleermuis is.
Bangebroek, doe een helm op als je gaat wandelen!

6 januari 2011

Yeti

Bijna het gehele landgoed Varenna wordt strakjes gedund, dus voordat de velling gaat beginnen moet ik alles inventariseren conform de Richtlijn Zorgvuldig Bosbeheer. Een goede aanleiding om het kerstvet er af te lopen.
Het is momenteel lastig lopen, omdat plaatselijk de gedooide sneeuw weer opnieuw is bevroren.
Bijna aan het einde van de morgen zie ik op een bospad vreemde sporen in de sneeuw. Ik heb zo langzamerhand alles op dit gebied wel gezien, maar dit lijkt toch verdacht veel op een voetafdruk van de Homo sapiens maat 42 of......
Zou de klimaatsverandering er verantwoordelijk voor zijn dat hier de Yeti rondsluipt?

5 januari 2011

Het mysterie van Gebouw A

Eenmaal in Gebouw A op Radio Kootwijk, dan zoeken mijn ogen naar die m erkwaardige afwijking in de tegelvloer.
Ergens in de grote zaal is de geometrische regelmaat van het tegelpatroon verbroken en daar toont zich een vreemd doolhofje.
Elke keer duurt het even om die plek terug te vinden en daarom heb ik dit filmpje gemaakt, zodat ik beter kan onthouden waar welke tegel anders is gezet. 
Vreemd dat het verplaatsen van slechts twee tegels zo'n ander beeld kan geven en elke keer vraag ik mij af: "Een grapje of een vergissing van de tegelzetter of een bewust gepland mysterie?

4 januari 2011

Zonsverduistering

Op weg naar de Rozendaalse hei hoorde ik op de radio dat er een gedeeltelijke zonsverduistering op komst was. De reportage kwam van de sterrenwacht in Utrecht. De "dubbele" zonsopkomst zou plaatsvinden om kwart voor negen.
Op dat tijdstip stond ik aan de rand van de heide en was de hemel helemaal bewolkt, maar net niet dat stukje waar de zon zou opkomen.
En warempel, terwijl uit de autoradio teleurstellingen klonken omdat in Utrecht niets was waar te nemen, voltrok het kleine wonder zich voor mijn ogen: laat ik nou net op het goede moment op de goede plaats staan!
Haastig pakte ik mijn camera en had maar net de gelegenheid om een opname te maken; de zon rees zo snel dat een tweede opname niet meer mogelijk was of het moet in 2029 zijn!

2 januari 2011

Thuisreis

Zo, het is bijna gedaan.
Ik zit nu aan de ontbijttafel in de Elzas in de wetenschap dat ik morgen achter mijn bureau op kantoor zit.
Dat zal even wennen zijn.
Als ik nu naar buiten kijk zie ik louter kerstkaarten.
Over mooie plaatjes en plaatsjes gesproken.
Op weg naar de Elzas, even van de snelweg af, bezochten we Pérouges.Ik kan mij niet heugen dat ik ooit zo'n mooi plaatsje heb gezien. Prachtig onderhouden, geen spatje asfalt op de wegen, geen smerige toeristische winkeltjes gevuld met kitch . Niets van dit alles, maar perfecte beelden, die de middeleeuwen een beetje deden herleven.

1 januari 2011

Nieuwjaarswens

Want wij zien nu door een spiegel in een duistere rede,
maar alsdan zullen wij zien aangezicht tot aangezicht;
nu ken ik slechts ten dele,
maar alsdan zal ik kennen, gelijk ik ook gekend heb.
En nu blijft geloof, hoop en liefde, deze drie; doch de meeste van deze is de liefde.
(Paulus eerste brief aan de Corinthiërs 13:12, 13)
Ik hoop dat iedereen dit jaar de liefde krijgt die hij wenst te ontvangen en dat hij alle liefde kan geven waartoe hij in staat is.