27 juli 2013

Haardhout

De cicaden in de platanen zingen zo luid, dat hierdoor het gesjilp van de mussen op het plein voor mijn huis wordt overstemd.
Zojuist is hier het stookhout voor de komende winter gestort.
Bij een temperatuur van vierendertig graden stapel ik het in nette lagen in de garage.
Geen omhakken, verzagen en kloven zoals in in Nederland gewoon was te doen.
Maar er blijft voldoende werk om te merken dat haardhout je meerdere keren verwarmt.
Te vaak wordt ik door passerende dorpelingen aan de praat gehouden.
De fabel "La cigale et la fourmi" (De krekel en de mier) blijkt bij hen nog zeer bekend en wordt telkens wel even aangehaald; ja, ik weet het, wie er 's winters warmpjes bij wil zitten moet daartoe in de zomer maatregelen treffen.
"Il est vraiment très bien ce que vous faites, bon courage!"
Ik begin me nu werkelijk de mier uit de fabel van Jean de la Fontaine te voelen en bezie de dorpelingen als de cicaden.
Dan slaat het twaalf uur en volgen de stille uren van de siësta en kan ik ongestoord mijn werk afmaken.

26 juli 2013

Koningin van de nacht

Ik weet mij te herinneren dat mijn broer en ik 's nachts door mijn moeder uit bed werden getrommeld om "de koningin van de nacht" te bewonderen.
Op de vensterbank stond een onaanzienlijke cactus, niks bijzonders. Maar eenmaal in het jaar produceerde hij één bloem, die gedurende de nacht slechts enkele uren haar schoonheid toonde.
Niet alleen vonden wij die bloem prachtig, maar ook was de kamer gevuld met een heerlijke geur.
De plant ging mee met elke verhuizing en belandde tenslotte in het bejaardentehuis.
Na het overlijden van vader en moeder kwam de cactus bij mij wonen.
Nooit meer toonde hij mij een bloem zoals ik die als kind had gezien.
Voor straf ging de plant zomers buiten wonen en de winters bracht hij noodgedwongen binnen door.
Een plant met een herinnering.
Het is de kracht van die herinnering waardoor ik hem heb laten overleven.
Het was en bleef een lelijk en ondankbaar schepsel.
Nu woont de cactus in Frankrijk.
Eindelijk heeft hij zijn plek gevonden, want vorig jaar schonk hij de eerste bloem na een floristische staking van vijftig jaar.
Dit jaar kondigde de groei van een knop aan dat het weer zover was.
Ik heb de cactus binnen geplaatst onder continue fotobelichting, want ik wilde het opengaan en de bloei in time-lapse-movie vastleggen.
Vannacht nog even gekeken.
Een prachtige bloem was zich aan het openen.
Ook een fotootje gemaakt.
Gelukkig maar, want de filmcamera had de hele tijd in de standby-stand gestaan en van het filmpje is spijtig genoeg niets terecht gekomen..
Ik hoop op een derde bloem, volgend jaar!

19 juli 2013

65

Om in termen van de Tour de France te blijven: Deze etappe zit erop.
Nu maar eens kijken hoe het leven aan de andere kant van vijfenzestig jaar eruit ziet.
Wordt dat een leven van vissen, tuinieren, modeltreintjes bouwen of golfen?
Ik moet er nog even niet aan denken en kan het mij ook niet voorstellen.
Omdat mijn verjaardag in de zomervakantie valt ben ik van kleins af aan gewend dat elke verjaardag op een andere plek wordt gevierd.
Althans, dat was dus tot voor kort.
Nu ben ik kennelijk op mijn plek en wordt deze dag thuis gevierd.
Godallemachtig vijfenzestig!
Het blijft nog even onvoorstelbaar.....
Tot de AOW wordt bijgeschreven!

17 juli 2013

Mazelen

Mazelen is in het ergste geval letaal.
Voor 1-2 patiënten op de 1000 loopt de ziekte dodelijk af.
Mazelen is te voorkomen, na twee vaccinaties is het kind hier voor 97% tegen beschermd,
maar er zijn mensen die hun kinderen deze bescherming onthouden.
Het zijn veelal dezelfde mensen die voor de doodstraf, tegen het homohuwelijk, tegen de emancipatie van vrouwen, tegen abortus en voor een vloekverbod zijn. Zij hopen en verwachten dat hun lieve Heer zich om het welzijn van hun kinderen bekommert in de wetenschap dat dit geen genezing biedt.
Mogen deze ouders experimenteren met de gezondheid van hun kind?
Volgens Van der Staaij is het niet goed om dominees te dwingen deze groep mensen te overtuigen van het nut van een prik. De SGP-voorman vindt dat er ruimte moet zijn voor verschillende stellingnames. "Mensen moeten zelfstandig nadenken en dan een persoonlijke en gewetensvolle afweging maken over vaccinatie", aldus Van der Staaij.
Inmiddels heeft zelfs onze minister-president - als gelovig mens - de godvruchtige bewoners van de biblebelt opgeroepen om hun kinderen te laten vaccineren. 
Ik verwacht hier weinig goeds van. 
In tegendeel, de opgeroepenen zullen persisteren in hun donkere geloof.
Stel dat het niet de bevindelijk gereformeerden zijn die hun kinderen uitsluiten van vaccinatie tegen mazelen , maar de volgelingen van een baardige goeroe uit een geheimzinnig land, die zich verenigd hebben in een verlaten Limburgs kloostercomplex.
Hoe zou daarmee worden omgegaan? Zou Rutte met een megafoon voor de poort gaan prediken?
Ik weet haast zeker dat de Staat zich in dat geval zich het welzijn van de kinderen aantrekt, omdat hun gezondheid in het geding is.
De "sekte" zou door de ME worden bestormd met de vaccinatiespuit in de aanslag.
Om minder importante redenen is het ouderlijk gezag opzij geschoven in belang van het kind.
De Staat heeft als eerste taak het welzijn van zijn burgers te beschermen; waartoe ook de kinderen behoren!
Geen woorden maar daden zou ik denken.

12 juli 2013

Don Giavanni

Met de vakantietijd is ook het festivalseizoen begonnen.
Vanavond gingen we naar een uitvoering van Don Giovanni in Caunes-Minervois.
Kort na aanvang was ik al van mening dat deze uitvoering niet my cup of tea was, integendeel.
Het duurde lang tot de pauze en het idee, daarna de opera uit te zitten stond mij tegen.
Ik ontdek dan zo'n zuinig Hollands trekje in mijzelf: weggaan is zonde want het deel na de pauze is ook betaald. Echter we waren het zo eens met elkaar, dat wij in de pauze onze biezen pakten en huiswaarts togen.
Maar het gevoel van zonde bekleef....

11 juli 2013

Vogelvraag

"Het is de Cetti's zanger", althans dat dacht ik.
Het heeft lang geduurd eer ik wist wat voor vogel ik in bos en veld rondom mijn dorp hoor.
Urenlang zingt hij in mijn moestuin.
Vreemd, kikkerachtig geratel met korte tsjilpjes hoor ik ook.
Beide geluiden blijken door hetzelfde vogeltje gemaakt te worden.
Sinds vandaag weet ik zijn naam.
Ik had het geluid op https://soundcloud.com/linde-h/ gezet en vragen gesteld aan mijn collegae in Nederland.
Maar ondertussen staat het geluid wel op het wereldwijde web eb kwamen er heel wat reacties.
Zo leerde ik weer even hoe nuttig internet kan zijn want het bleek toch een nachtegaal!

Vraag 207


10 juli 2013

Bak aardappels

Terwijl de mussen van het dak vallen door de hitte, ben ik aardappels aan het rooien.
Het loof is nu afgestorven en  ik ben bang dat als ik ze nu niet rooi, ze in de grond worden gebakken.
De broertjes van de aardappel, de tomaten heb ik gisteren volop kunnen plukken voor de soep.
Ja, het is nu volop zomer en de moestuin produceert maximaal.
Ik sta strak van de vitaminen en de courgettes groeien niet enkel in de tuin, maar beginnen ook al m'n neus uit te komen.
Zal ik nog boontjes gaan leggen?

3 juli 2013

IJskast

Alls ik voor de koelkast sta vraag ik mij ineens af: wanneer kwam de koelkast in huis?
Ik stel mij die vraag, omdat de koelkast in het huishouden van mijn moeder, dus in mijn thuis, een mijlpaal symboliseerde, iets dat revolutionaire betekenis had.
Met de aanschaf van de koelkast splitste de geschiedenis zich in het tijdperk van ervoor en erna.
De koelkast (het apparaat werd thuis overigens consequent als ijskast genoemd, iets wat ik toen heel logisch vond, omdat het ook ijs produceerde in de vorm van kleine kubusjes) kreeg bij ons zijn plekje in 1962, bij elkaar gespaard met punten van Albert Heijn. (Dit jaartal kwam ik via Googlen aan de weet. In dat jaar lanceerde AH de stunt met de koelkast die door middel van spaarpunten van de Premie van de Maandclub kon worden verkregen).
Dagelijks wandelde mijn moeder naar "het pleintje".
Hier waren de slager (1), twee groenteboeren (2), drie kruideniers (3), twee banketbakkers (4) waarvan er een ook brood bakte, de drogisterij (5), de fietsenmaker (7), de sigarenboer (5),  de zuivelwinkel (8), de bloemisterij (9), de manufacturenzaak (11) en op woensdag de bibliotheekbus.
Dit pleintje met zijn winkels staat nog altijd geprägt in mijn geheugen.
Niet alleen ken ik nog alle winkels die er waren (11 zat eerder op 6 en 6 zat om de hoek in een garage), maar ook herinner ik mij in veel gevallen nog de inrichting, de geur, de eigenaardigheden van de uitbaters.
Dat ik dit alles weet komt voor een belangrijk deel door de afwezigheid van een ijskast in huis.
De dagelijkse gang van moeder. werd gestuurd door de dagelijkse behoefte aan verse waar. Vlees, groenten en fruit waren immers aan bederf onderhevig. Thuis werd niet geweckt en blikgroenten werden gewantrouwd. In de kelder lag een voorraad aardappelen en bovenaan de keldertrap hing een gevuld eierrek naast de vliegenkast. De schappen langs de wanden waren leeg, op een enkel blik Delmonte halve perziken op sap na.
Vaak vergezelde ik moeder op haar inkoopronde en zodoende leerde ik wat er omging in een huishouden en  de gebruiken van de lokale middenstand.
Al deze winkeltjes waren nog niet voldoende voor de behoefte van de wijk.
Dagelijks kwamen er venters aan de deur of door de straat.
Aan huis werd het dagelijks brood door de bakker bezorgd. De melkboer bracht de taptemelk en andere zuivel. Op vrijdag was er  de viskar op ratelende wielen. Met paard en wagen kwamen groentenboer en schillenman langs. Ook een bloemenman, met op zijn schouder een grote mand met boeketten, die zijn waar aanprees met een roep die door mij nooit werd verstaan.
Bezemventers en scharensliep waren ook gebruikelijke verschijningen. En verder de ambulante handelaren met gelegenheidsverkoop, kersen of aardbeien, kleedjes en zulks. In de herfst was er de invasie van kolensjouwers in hun leren vesten met zwarte gezichten, soms een orgelman, soms een voddenman, soms een ijsboer in de avond.
Terug naar de ijskast.
Zijn komst maakte het mogelijk om af en toe een inkoop over te slaan.
Vlees werd voor meerder dagen in huis gehaald. De juspan, waarin onder de jus het vlees werd bewaard, verdween uit de voorraadkast.
De planning van de inkopen nam toe, het aanbod veranderde.
De karkassen in de slagerij verdwenen uit de winkel naar achteren, nieuw waren de vleespakketten, nieuw de gekoelde toonbank met uitgestald vlees, gescheiden door groene plastic "heggetjes".
De kruidenier vulde niet langer de boodschappenmand aan de hand van het ingevulde boodschappenboekje, maar er waren vakken, waarlangs je nu zelf met een winkelmandje jouw keuzes kon maken.
Het aantal producten nam toe, vooral bij de kruidenier. Hier werd steeds meer branchevreemde waar aangeboden waardoor andere middenstanders van het pleintje werden weggeconcurreerd. Het werd stiller in de straat, de venters bleven vaker weg.
De ijskast stond aan het begin van een periode van geweldige groei.
Inkomensstijging maakte het mogelijk om op vakantie te gaan, een televisie, een auto te kopen, je kinderen te laten studeren.
Opeens leerden kinderen niet langer van hun ouders, maar werden deze geconfronteerd met hun wereldwijze kinderen. Heel snel ontstond de consumptiemaatschappij. De protesten hiertegen, aan het einde van de jaren zestig door de babyboomers, heeft hieraan niets veranderd.
Ik trek mijn ijskast open om mijzelf een koel glas rosé in te schenken.
Mijn blik gaat over een keur aan levensmiddelen en met de plof, waarmee de deur zich sluit, besef ik dat dit apparaat mijn jeugd plots in een andere tijd deed overgaan.

2 juli 2013

Invasie

Nietsvermoedend beantwoordde ik afgelopen zaterdag de klop op de deur en ineens was mijn huis gevuld met mijn kinderen; een verrassing georganiseerd door mevrouw L. ter gelegenheid van mijn naderende "historische" verjaardag.
Een geweldig leuke invasie. De kamers gevuld met drukte en stemmen. De eettafel uitgeschoven en glazen gevuld. Picknick's onder een blauwe hemel, gelachen en gezwommen. Zo vertrouwd, en zo gewaagd aan elkaar (zelfs de einduitslag van de jeu de boules bleef gelijkspel).
Inmiddels zijn ze allemaal alweer vertrokken en veilig geland in Nederland.
Altijd is er dan even die brok in je keel, die tranen die achter je ogen blijven, maar dat gaat gelukkig ook voorbij.
Blijven de mooie herinneringen en de dankbaarheid ....