29 december 2011

Internetellende


Al een week ligt het internet eruit.
Volgens de provider een kapot relais.
"Nou, als je weet wat het is, ga dan tot actie over", zei ik tegen de telefoonstem.
"We zullen ons best doen" en uitgeluld ben je dan.........

22 december 2011

Kersttijd

Het is kersttijd.
Drie dagen geleden werd mij een haas overhandigd die een paar uur eerder was geschoten. Een prachtig gebaar in deze donkere dagen, alhoewel, wat heet donker. Vandaag een heerlijke wandeling gemaakt, die om vier uur begon en nog in het avondlicht eindigde om half zes en dat bij achttien graden. 
Toch een kerstboom versierd en nu ook nog die haas.
Vanmiddag vond ik hem adellijk genoeg, dus moest hij maar eens uit zijn jasje.
Inmiddels is hij opgedeeld in panklare delen.
Telefoon: "Het is een beetje laat, maar hierbij worden jullie van harte uitgenodigd voor een kerstmaal, er wordt haas geserveerd!"
Daar gaat mijn verse haas, gevacumeerd de diepvries in.
Ik ben benieuwd wanneer hij (het is eigenlijk een zij) op tafel belandt.

18 december 2011

Kerstman

Geen Sinterklaas in het buitenland, maar dat wordt ruimschoots gecompenseerd door de Kerstman. Dit, uit Amerika overgewaaide troetelkind van de commercie, doet het goed in Europa, zo ook in Frankrijk.
Echter de laatste jaren is de levenslust van deze "Ho-ho-ho"-roeper danig aan het afnemen.
Steeds vaker zie ik de geslaagde suïcidepogingen van zwaarmoedige Kerstmannen. Ongegeneerd verhangen zij zich in winkelstraten en aan woonhuizen. Zelfs kerktorens worden door kerstmannen aangewend om zich op te knopen. Als rood rottend Kerstfruit kleuren zij inmiddels hele wijken.
Ik ben benieuwd wanneer in het nieuws de dood van de laatste Kerstman wordt gemeld!

15 december 2011

Waterspreeuw





















Vandaag was ik met mevrouw L. op zoek naar Saint Alexis, een ferme-auberge in de Elzas.
Vanaf Fréland naar Ursprung leek mij een leuke tocht, immers wie komt er tegenwoordig nog tot de oorsprong.
In triestmakende nevels en motregens stuurde ik de auto dieper en hoger via boswegen de hoogte in om uiteindelijk Ursprung te bereiken. Een nederzetting van rommelige houthakkers, die gezien hun omgang met het landschap, niet geheel aan de inteelt waren ontkomen.
Op de route naar mijn doel stond een verkeersbord dat verder rijden verboodt met daarbij de verklaring van de burgemeester dat de weg in verband met boswerkzaamheden was afgesloten.
Via andere paden nog een tweede poging ondernomen, echter mevrouw L. beleefde hierbij zoveel angstige momenten dat de hele expeditie werd gestaakt. Zo ontliepen wij onze landelijke maaltijd in een eeuwenoud en heerlijk verwarmd etablissement.
Hierdoor stonden we wat later in zo'n romantisch Elzasser stadje dat in deze tijd door zijn kerstmarkten zeer in trek is. We kuierden wat door de overromantische steegjes van Kaysersberg en belandden achter de chocolade met gebak in een tearoom en voelden ons foute toeristen.
Maar wat een verrassing: op weg naar de parkeerplaats van de auto zag ik een wit vlekje over het water vliegen en onder een brug verdwijnen: een waterspreeuw!
Wat een leuke waarneming. Nu begreep ik waarom de pogingen om Saint Alexis te bereiken waren mislukt; anders waren we immers hier niet beland en was de spreeuw door mij niet gezien.

8 december 2011

Canal du Midi

Het Canal du Midi is een vaarverbinding tussen de Atlantische Oceaan en de Middellandse Zee, precieser: tusssen Toulouse en Sête. Het staat op de Wereld Erfgoedlijst en dat is mede  vanwege de prachtige, monumentale platanen die langs de oevers zijn geplant om deze te verstevigen en het kanaal te beschermen voor teveel verdamping.
Elke dag zie ik dit kanaal. Waar je je ook bevindt, altijd zie je wel ergens in het landschap die kronkelende bomenrij.
Daar komt nu een einde aan, een dramatisch einde. De bomen zijn ziek en moeten worden omgezaagd en ter plekke worden vernietigd. Meer dan tweeenveertigduizend platanen die in 1830 zijn geplant.
Je zou er bijna zelf ziek van worden.

5 december 2011

Braque allemand

De jachthondenwereld bestaat hier voornamelijk uit Epagneuls breton. Te gebruiken voor van alles, enkel voor de varkensjacht wordt wat grover geschut ingezet. En het barst dit jaar van de varkens.
Bijna dagelijks is er rond mijn dorp wel een jachtpartij, waarbij ik overigens van harte wordt uitgenodigd.
Mijn Hollandse jachtverleden is bekend en jagen is hier voor een belangrijk gedeelte nog bestrijden wat teveel is. Als ik de prijs voor het jagen hier vergelijk met de Veluwe dan is het  (€140 per jaar) belachelijk goedkoop. Regelmatig wordt mijn hond jaloers bekeken en moet ik uitleggen wat voor ras zij is en welke haar kwaliteiten zijn.
Mijn Braque allemand kwam vandaag ineens naast mij lopen met een stokbrood in haar bek. Zij vertoont dus al versnelde aanpassingsverschijnselen: glaasje wijn en een stukje paturain erbij en Tanna is verworden tot Braque français!

4 december 2011

Melkzwam






















Zoekt en gij zult vinden.
De buurman bracht mij paddestoelen. Ik had ze al vaak gezien, maar er gewoon aan voorbij gelopen, niet wetende dat ze de aantrekkelijke naam Lacterius deliciosus draagt waaruit valt af te leiden dat het een smakelijk paddestoeletje is.
Dus met deze nieuwe wetenschap de velden in: dennenbossen vol met deze melkzwam, voldoende voor de maaltijd van een heel leger en heerlijk te bereiden.
Hier heeft hij een lokale naam: Roussillon.
Nu op zoek naar de Langue d'Oc!

3 december 2011


Tijdens een wandeling in de middag begon het te regenen. Ik had geen jas bij mij, het is immers alle dagen nog zo zacht. De regen was zo minimaal dat ik niet echt nat kon worden. Toen ik onder de lindebomen doorliep, de heuvel op, verbaasde ik mij over het groene blad dat deze bomen nog droegen.
In Nederland had ik de leilinden voor het huis al midden september gesnoeid. Het blad was toen al herfstig en met de gedachte dat het daardoor wat lichter in huis zou worden en omdat ik mij afvroeg: "Straks is er niemand die dit snoeiwerk zal uitvoeren",  heb ik het snoeiwerk toen al gedaan.
Nu loop ik onder groene bladeren.
Is het een raar jaar, of is het hier altijd zo begin december?
Als ik boven kom, zie ik onder de regenwolken door de bergketen van de Pyreneeën. Op de Canigou, bijna honderd kilometer verderop, ligt verse sneeuw.
Zou de winter nu in aantocht zijn?

Paddestoelentijd























Het is paddestoelentijd.
Ik ga er dus op uit om de nodige lekkernijen te verzamelen, maar dat valt niet mee in een boswereld die ik nog niet goed ken.In Nederland wist ik de goede plekken snel te vinden, maar hier is alles anders. Daarbij komt ook dat het ongekend zacht is voor de tijd van het jaar; de aronskelken staan al bijna in bloei alsof het maart volgend jaar is.
Ik heb dus al heel wat keren mijn neus gestoten en ben met een leeg mandje thuisgekomen. Wel heb ik dan telkens iets nieuws ontdekt, zoals deze wegbermen vol met draadvormige zwammetjes.
Thuis de veldgids uit de kast gepakt om van deze zwam de juiste benaming te weten.
Volgens het boekje heb ik te maken met de draadknotszwam (Calvaria (Clavariadaphus, Typhula) jucea, maar ik heb zo mijn twijfels, want ik herken de knotsvorm helemaal niet.
Ik mis m'n paddestoelenvriendjes!

Voor Niek

1 december 2011

Echte vrienden

~Hoeveel vrienden heb jij?
Een stuk of tien, waarvan er misschien twee echt vrienden zijn.
Zo weinig, ik heb minstens achtduizend vrienden!~
De vraagsteller zal in deze discussie zijn facebookvrienden bedoelen. 
Op het internet zijn allerlei tips te vinden hoe je je vriendendom moet uitbreiden en hoe je het bereikt dat de halve wereld op de hoogte blijft van jou getwitter: "Ik zit op de plee, dus twitter even mee!"
Ik moest ook zo nodig en facebook en twitter waren weldra niet meer onder controle te houden, maar ik kreeg het idee dat zij mij gingen controleren met meldingen als: "Vijf vrienden wachten op antwoord." "Nou", dacht ik, "als je zonodig antwoord wil hebben, bel dan gewoon op."Vanmorgen heb ik mijn account opgezegd; weg met al mijn vrienden op facebook en ik moet zeggen, dat lucht op. Nu maar eens afwachten hoeveel vrienden overblijven!

Voltooid verleden tijd

Vanmorgen kreeg ik het bericht van het overlijden van een hele goede kennis uit ons dorp op de Veluwe. Haar man was een collega bij Staatsbosbeheer en na zijn overlijden bleef zij geïnteresseerd in het wel en wee van "De Staat".
Sterker nog, als je wilde weten wat er de laatste tijd had plaatsgevonden op personeelsgebied, dan ging je als eerste naar mevrouw H., want zij wist er het fijne van. Wonderlijk hoe zij allerlei details te weten kwam en onthield zonder hiervoor haar huis te verlaten.
Haar huisdeur was nooit op slot, maar stond op een haakje. Dat was niet alleen voor de frisse lucht waar zij zo op was gesteld, maar hij stond werkelijk altijd open voor iedereen!
Gisteren is zij overleden en ik ben mij ervan bewust dat ik haar de laatste jaren te weinig een bezoekje heb gebracht.
Zo gaat dat, het leven lijkt steeds drukker te worden en voor je het weet neem je te weinig tijd voor elkaar.
Vandaag brandt er bij een beeldje uit Lourdes een kaarsje voor mevrouw H., ze was immers bijna een heilige.

30 november 2011

Ochtendnevels

Altijd een hekel gehad om in de morgendauw te lopen. Nergens krijg je zulke natte schoenen van als van dauw.
Het is een van de leuke bijkomstigheden dat hier de dauw vrijwel direct met het eerste licht is verdwenen.
Vanmorgen klom ik boven de nevels uit en bleven mijn schoenen droog, heerlijk!

27 november 2011

Zondagrust

Voor de komst van het Renaultje 4 of de 2CV was de wereld gevuld met ezeltjes en oude paarden. Het persoonlijk vervoer, het ploegen en het transport van zware lasten was mensen - , of dierenwerk.
Als er op het land werd gewerkt was de reis naar huis vaak een uren durende onderneming. Er werd dus veelvuldig in het veld overnacht. De wereld is hier vol van historische herdersgrotten of hunebed-achtige onderkomens. Maar vooral de schuurtjes, in gebruik tot in de jaren zestig. Hier werd het gereedschap bewaard, de ezel gestald, geschuild met slecht weer en ook geslapen. Nu zijn praktisch al deze schuurtjes in verval.
Laatst is er een prachtig gerenoveerd.
Hij is niet op slot, maar uitnodigend staat erop vermeld dat je er gebruik van mag maken met het verzoek de hut weer netjes achter te laten. Er zit een keukentje in, een grote haardstee en met een trap naar boven kom je bij een slaapplaats. Alles keurig onderhouden.
Op mooie dagen claimen wij soms deze hut en lezen er de krant met een kopje thee, zoals vandaag.

Spreeuwen

Ze blijven lang dit jaar, de spreeuwen.
Het is warm, er staat nog veel gewas op de velden, het is veilig.
Steeds meer spreeuwen verzamelen zich in de Langue d'Oc.
Zolang de koude wind langs de Pyreneeën nog niet in aankomst is blijven ze hier.
Steeds voller vullen zich 's avonds de cypressen met vogels en ook de telefoondraden buigen door onder het gewicht van de spreeuwen.
Nu maar afwachten tot de tramontane komt en hopen op mooie beelden van enorme vogelwolken.

18 november 2011

Ganzentelling


Een luierdagje langs een binnenmeertje bij La Palme. Op de achtergrond het gesnater van roze flamingo's, een enkele aalscholver vliegt voorbij, zoemende vliegen, soms een verdwaald koolwitje.
Dan opeens het gebrom van drie helicopters, de flamingo's vliegen verschrikt op. In lange rijen vliegen ze voorbij en met een zeker automatisme ga ik ze tellen; het zijn er precies honderd. Ineens moet ik denken aan de ganzentellingen, die zijn  de oorzaak van mij automatische reflex. In het midden van elke maand de ganzen tellen langs het randmeer, hoeft niet meer, kan  ook niet meer. Maar, Ton, leuk was het altijd wel!

17 november 2011

Autowrak 3

Verscholen in een kastanjebos vond ik dit autowrak en weer werd ik getroffen door het beeld van verval van wat eens de glimmende trots van zijn koper is geweest. Welk verhaal schuilt achter deze achtergelaten vehikels?
Ik sprak er met buurman Etienne over. Hij vond het volkomen logisch, de aanwezigheid van zovele wrakken.
"Het is nog slechts een fractie van wat er vroeger allemaal stond. Tegenwoordig zijn er al een heleboel afgevoerd naar de stort. Het was heel praktisch, overal zo'n mooie schuilhut. Je hoefde immers nooit op je hoede te zijn voor een onweer of een zware regenbui, altijd was er wel een schuilmogelijkheid in de vorm van een afgedankte auto. Je moet denken dat er `dans l'époque' geen auto werd ingeruild als je een nieuwe kocht. Je reed hem helemaal op en daarna liet je hem ergens staan. Meestal op je eigen erf, handig als kippenhok, maar ook als refuge 'dans la nature'.

9 november 2011

Keukenhof

Ik ben nooit in de Keukenhof geweest, en ik betwijfel sterk of ik daar ooit zal komen.
Nu ik tussen de herfstige wijngaarden wandel, bezie ik de Keukenhof op mijn manier.
Telkens ben ik weer verbaasd dat druivenras, moment en methode van oogsten, ligging en verschil in verpleging zulke prachtige kleurschakeringen kunnen opleveren.
Mooier dan de Keukenhof? Ik zal het dus nooit weten!

3 november 2011

Reeënstangetje

Op het dashbord in mijn auto ligt een afworpstangetje van een reebok.
Ik kreeg het als afscheidscadeau van JaRo.
Ik ben er erg blij mee. Het werd door hem niet ver van mijn huis in de boswachterij opgeraapt.
Dit soort vondsten geef je niet zomaar weg.
Na afloop van de receptie heb ik het op die plek in de auto gelegd met de bedoeling hem thuis in een verhuisdoos te stoppen. Echter hij is daar blijven liggen en zo herinnert hij mij bijna dagelijks aan een stukje bos in Nederland.
Het wild wordt in toenemende mate als een economische factor gezien.
Hoe kun je wildexcursies maximaal uitponden, hoe kun je het afschot winstgevend maken?
Op dit moment is de laserpointer nog verboden, maar wie weet komt er ooit een systeem waarmee je tijdens het afschot de te verwachten kilo's wildbraad kunt aflezen.
J. het was even zoeken, maar speciaal voor jou als dank dit filmpje (het is tenslotte St. Hubertus):

31 oktober 2011

Roodborstje

Vanuit het keukenraam in Nederland zag ik altijd wel een roodborstje. Het was zo'n beetje ons huisvogeltje. Natuurlijk trok hij in de herfst naar het zuiden, maar op hetzelfde moment werd zijn niche ingenomen door een collega uit het noorden; het verschil was niet merken.
Hier in Zuid-Frankrijk is de rol van het roodborstje ingenomen door een zwarte roodstaart. Altijd als ik naar buiten kijk zie ik hem scharrelen in de klimroos, of verstopt hij zich in de klimop tegen het huis.
Op mijn wandeling kwam ik een roodborstje tegen, gesneuveld door een auto van een jager die op de duiven ging.
Zou dat mijn roodborstje uit Nederland zijn?

30 oktober 2011

Twijfelochtend

Het landschap toonde zich als het Bühnenbild uit de derde akte van Tannhäuser: Wie Todesahnung Dämmrung deckt die Lande. 

Hoe somber het ook lijkt, het duidt erop dat het een stralende dag zal worden, geen twijfel mogelijk.

De stralende dag werd een stranddag.

We lagen te genieten in een duinpannetje in de buurt van Vendres. De picknick maakte ons een beetje rozig door de rode wijn. Af en toe even met de hond in zee hield mij bij de tijd. Hoe later in de middag, hoe meer volk er op het strand verscheen. De Fransen gingen uitbuiken na de middagmaaltijd. Daarbij wordt tevens de hond uitgelaten. Ik zie hier in principe maar twee soorten honden: de honden voor de jacht, vrijwel altijd Epagneuls, en die worden niet meegenomen op een wandeling, en dan heb je de "Pim-Fortuin-achtigen": de grote verscheidenheid aan schoothondjes met of zonder strikje op de kop of uitpuilende oogjes in de kop.
Vandaag echter was het "grote hondendag"; Labradors, Golden Retrievers, Herdershonden. Meestal vervette goedzakken, maar zo'n hufter van een herder schoot op mijn hond af en zonder waarschuwing begon hij fiks te bijten: tumult op het strand. Gelukkig kon ik Blondi van mijn hond scheiden en de schade was te overzien. Daarbij, hondenleed is geen mensenleed, zeg ik maar zo.

29 oktober 2011

Ochtendtwijfel

De dagen zijn zo gevuld met triviale zaken als behang afweken, elektriciteit aanleggen, dozen uitpakken, zoeken naar gereedschap, waardoor nadenken over het leven er bij in dreigt te schieten, althans zo ervaar ik dat, soms, af en toe.
Vroeg opgestaan, met de hond naar boven gelopen.
Boven staat een amandelboom.
Daar zag ik de zon opkomen boven Béziers.
Waarom sta ik hier en niet in Ugchelen?
Was het dit allemaal waard, heb ik de juiste beslissing genomen?
Al die vrienden en familie achter laten, die mooie plek op de Veluwe.
Ging het hierom, om hier te staan in de wijngaarden?
Ik kijk naar het zuiden.
Ik zie de kronkelweg naar Narbonne.
Ik zie de platanen langs het Canal du Midi, La Clape bij Gruissan en daar achter de Middellandse Zee.
Verder naar het westen Mont Victor en de Alaric en heel ver boven de ochtendnevel de Canigou in de Pyreneeën.
Mijn hond komt terug hollen en gaat voor mij zitten en kijkt mij aan met een bezorgde blik; "Lopen we niet verder, gaat alles goed?"
"Niets aan de hand", zeg ik tegen hem "Het is goed dat we hier zijn, we hebben er goed aan gedaan!"
Hij kwispelt, holt weg en is het hele voorval alweer vergeten.

23 oktober 2011

Platte slang

Als bewijs van wat ik onlangs schreef over het risico dat slangen hier in Frankrijk lopen (zonder pootjes?) kwam ik vandaag weer eens een geplet exemplaar tegen. Een fotootje gemaakt en opgemeten.
Nog geen 100 meter verder vond ik een verse slangenhuid en onwillekeurig denk je dan: "zou dit het jasje zijn van die platte slang?"
Echter met 110 centimeter was de huid dertig centimeter langer dan de vervelde huid.
Dus gelukkig heb ik de wetenschap dat er daar ergens nog een joekel van een slang huist!

21 oktober 2011

Wasbeer

Tanna had vandaag haar "dirty moment" wat de aanleiding werd voor haar eerste bezoek aan de badkamer. Gelaten liet zij zich poedelen met Marseillezeep en poseerde geduldig voor de camera. Nu maar hopen dat zij zich weer blijft gedragen zoals het hoort!

19 oktober 2011

Trapslang

In de loop der jaren heb ik heel wat slangen in Frankrijk gezien, maar het betrof in de meeste gevallen een dood exemplaar, dood gereden op een asphaltweggetje of doodgeknuppeld langs een pad.
Vanmorgen met Matthijs naar Saint Jean gereden om de plaatselijke herfstwijn te kopen.
Op de terugreis zag ik op de weg een grote slang. Met een slinger aan het stuur probeerde ik hem tussen de wielen door te laten glippen. Gauw gestopt en teruggelopen om te kijken of de reddingspoging succes had gehad of dat ik nu ook een dode slang op mijn conto had.
Luid gesis vertelde mij dat er met de slang niets aan de hand was. Hij siste zo luid en deed zulke agressieve uitvallen dat mij het verstandig leek om bij hem uit de buurt te blijven.
Toch kon hij daar niet midden op de weg blijven liggen, want de volgende automobilist zou wel eens minder oplettend op zijn aanwezigheid kunnen reageren. Dus hem met een stok gemaand de weg te verlaten. Eenmaal in de berm schoot hij bliksemsnel weg in de vegetatie.

17 oktober 2011

Vakantiedag

Vandaag geen dozen uitgepakt, gaten geboord, kabels gelegd, meubels gesjouwd, maar even een vakantiedag.
De zee was heerlijk warm, geen wind en een heerlijk zonnetje. 
Langs het strand gedold met de hond en gewandeld op Ile St. Lucie.

16 oktober 2011

Zoon en dochter

Een week komen Matthijs en Sanne ons helpen om een beetje orde in de huiselijke chaos te krijgen.
Vele handen maken hopelijk al het werk wat lichter en makkelijker.
Maar bovenal zal er weer op de gebruikelijke manier uitgebreid getafeld worden wat de productiviteit niet ten goede zal komen. Kiezen hieruit zal toch betekenen dat we voor de gezelligheid gaan!

13 oktober 2011

Vertrek

Om drie uur 's middags vertrokken de jongens terug naar Apeldoorn. Morgen zullen ze daar rond elf uur in de ochtend aankomen. Ze hebben ons fantastisch geholpen en veel plezier bezorgd. Met hun vertrek is het een beetje extra stil in het dorp.

12 oktober 2011

Alles in huis

Ook vandaag was het terras nog geopend en om vier uur 's middags kon de verhuiswagen naar een parkeerplaats onderin het dorp worden gereden

11 oktober 2011

Uitpakken

Twee dagen de tijd om de verhuiswagen te legen.
Praktisch alle huisraad uit Nederland is overgebracht en moet in twee dagen worden gelost.
Ongeveer 8.000 kg aan spullen moet het huis in en nadat de garage volledig is volgestouwd, gaat het meeste naar de zolders.
Met limonade, biertjes en Campari is de klus een beetje te overzien, want er blijft sprake van aanhoudend zomerse temperaturen.

10 oktober 2011

Aankomst

Lyon lag onder een zomerse zon en even later wees de thermometer 29 graden aan.
Op zo'n zeshonderd kilometer achter ons reed de verhuiswagen met twee chauffeurs die rond middernacht uit Apeldoorn waren vertrokken.
Om vijf uur kwamen we thuis. Nu niet als vakantiebestemming; maar thuis!
Wat een week ligt achter mij en wat een afgelopen 24 uur.
Nu ik in Montouliers ben aangekomen, de deuren en luiken geopend, de zon volop schijnt en het nu in de avond nog vijfentwintig graden is, er nog vlinders voorbij vliegen en de hagedissen tussen de klimop ritselen, voel ik mij helemaal thuis (of is het een misplaatst vakantiegevoel) en gelukkig.
Over een paar uur komt de verhuiswagen, dus nog even genieten van de stilte!
Als begroeting kijkt nog even een tarente door het raam naar binnen.

9 oktober 2011

Onderweg

Gisteren en vandaag alle huisraad ingeladen tot de verhuiswagen stampvol zat.
Nadat deze was vertrokken de tijd genomen om alle kamers schoon te maken en het laatste vuil op te ruimen. Om half zes liep ik nog een rondje door het bos om ons huis, dat even later mijn huis niet meer zou zijn. Voor de laatste keer Jozef en Maria gevoerd. Ze zijn het duidelijk niet gewend om zo laat in de middag nog voer te krijgen en verwachten eerder even uit de ren te mogen. Verbaasd keken ze mij na.
Samen met mevrouw L. voor het laatst over de drempel en de deur achter ons gesloten.
Uitgeput stapten we in de auto en vertrokken.
Nu is het vijf uren later en lig ik in een hotel in Metz.
Gauw de oogjes toe, want het is zo weer morgen!

6 oktober 2011

Afscheid

                     
Ik en een afscheidsfeest, liever niet! 
Gewoon doorwerken tot de laatste dag en op maandag niet meer terugkomen.
Mijn laatste werkdag viel op vrijdag 30 september, dat kwam mooi uit!
Maar naarmate deze laatste dag naderbij kwam, werd de druk om wel iets aan een afscheid te doen steeds groter.
Wie nodig je uit voor je afscheidsfeestje? 
Wat zijn goede criteria?
Met wie zou ik op een foto willen, dat vond ik een goed uitgangspunt.
Kort te voren had ik een aantal recepties bezocht waar ik struikelde over de gepensioneerden.
Geen gepensioneerden, dat was een tweede criterium, van hen was immers al afscheid genomen.
Vervolgens moesten ze echte werkers zijn, niet van die mensen die langs de kant staan en een beetje gevoel voor humor kon ook geen kwaad.
En zo ontstond deze foto. 
Ik zal er nog vaak met genoegen naar kijken.
Bedankt allemaal!

29 september 2011

Daar gaat ze!

Daar gaat ze, mevrouw L.
Voor de laatste keer vertrekt zij als business-woman om vanavond als mijn gepensioneerde liefde thuis te komen.
Zo schrijven we alle dagen onze mini-geschiedenis.
Heden zij, morgen ik.
Er ontstaat een vreemde behoefte om al de laatste momenten hier rond ons en in ons huis vast te leggen.
Alleen wij tweeën begrijpen waar het om draait.
Iedereen redeneert: "Jullie gaan nu toch naar jullie mooie plek in Zuid-Frankrijk".
Wat niemand zich realiseert is het feit dat wij bijna twintig jaar die plek in het Zuiden bezitten.
Waar het nu om draait is het verlaten van ons thuis in Nederland. Dat doen we natuurlijk omdat wij dat willen, maar we weten ook dat wij iets onvervangbaars gaan verlaten, waar wij zolang met zoveel plezier hebben geleefd. Vanaf hier vertrokken wij en hier kwamen wij altijd weer thuis.
Het zal nog een heftig laatste weekje worden.

28 september 2011

Bon Iver

Of ik niets heb om over te schrijven, in tegendeel!
Elke dag is gevuld met een overdaad aan afspraken, overdrachten en overleg. De avonden gevuld met goede vrienden, familie of kennissen waarmee aan een eetafel nog een keer voor de laatste keer geboomd moet worden.
En zo vult mijn hoofd of mijn hart zich met emoties, die zich op dit moment enkel kunnen tonen in tranen en dat is ook geen vrolijk gezicht.
Dus stop ik het maar even weg, komt later wel, komt goed!
Zojuist ontdekte ik dat Bon Iver naar Nederland komt.
Wie koopt er een kaartje voor het concert op 26 oktober in Utrecht?
Vertel mij hoe fantastisch het was!

18 september 2011

Staatswildreservaat

Bij het zoeken naar een passende foto die voor mijn uitnodiging gebruikt kon worden, kwam ook deze foto boven water, gemaakt in de laatste periode van het Staatswildreservaat. Ik vond de foto voor deze gelegenheid veel te martiaal en daarom werd hij niet gebruikt.
Nu ik de foto terug zie bedenk ik dat ik ook dit paard gedag moet gaan zeggen, want hij is er nog steeds en is na mij nooit meer bereden.
Mijn rijkleding gaat mee op reis, want in Frankrijk hoop ik toch weer eens tijd te nemen om op een paard te klimmen en vanuit het zadel de omgeving te verkennen.