15 oktober 2019

Raar vertrek

Eergisteren belde ons de huisarts van een dierbaar familielid, met de mededeling dat wij nu direct naar Nederland, moesten komen omdat overplaatsing naar een Hospice noodzakelijk was.
Met de gedachte dat zij spoedig zou sterven stopten wij wat kleding etc. in de koffer.
Dat de verwachte paar weken, drie maanden zouden worden had ik niet verwacht.
De meegenomen kleding bleek al spoedig niet geschikt om het Hollandse klimaat te trotseren.
Dus de garderobe aangevuld met zelf een Leidse duffel.
Toepasselijk want wij bivakkeerden drie in een appartement nabij het centrum van Leiden.
Het is een wonderlijke periode, vol van emotie's.
Altijd die wetenschap in het achterhoofd dat wij onze vrijheid terug zullen krijgen als er een dierbare zou sterven.
Een nare gedachte.


13 oktober 2019

Boerenbedrog

Je zou toch denken dat elk weldenkend mens weet heeft van de rampzalige gevolgen die de opwarming van de aarde veroorzaakt.
Voor miljoenen mensen betekent dit een dramatische verandering in hun leven. Gebieden overstromen, eilanden worden onbewoonbaar. Kusten raken geërodeerd, meren verdrogen en woestijnen vergroten zich.
De oorzaak is ook bekend. . . .  lijkt mij.
Genoeg te doen dus.
In het groot en in het klein.
Maar wat schetst mijn verbazing, opeens gaan boeren protesteren en lijkt het of heel Nederland een warme sympathie voor de dit volksdeel ontwikkeld.
Even niet neuzelen over stikstof en stank.
Niet kijken de verwoesting van landschappen.
Geen medelijden met het verdwijnen van de weidevogels.
Niet praten over vol gestampte stallen met kippen of varkens, maar medelijden met de boerenstand.
Nu is het klagen door boeren spreekwoordelijk, maar zo zout als nu heb ik het nog nooit gevreten.
Die arme boeren hebben een gemiddeld besteedbaar inkomen van van €75.000 per jaar.
Voor een gemiddelde zelfstandige ondernemer is dit €25.000.
Een kwart van de boeren heeft een netto besteedbaar inkomen van meer dan €100.000 per jaar en daarmee behoren 60% van de boeren tot de 20% van de rijkste Nederlanders.
En wat is hun bijdrage aan de Nederlandse economie?
Met de agrarische bestemming van 2/3 van het totale oppervlakte van Nederland, is de bijdrage hiervan slechts een kleine 2% van het bruto nationaal product.
Die oppervlakte is langzaam veranderd in een agrarisch industrieterrein van gigantische omvang.
Boeren hebben dus weinig te klagen lijkt mij.
Echter we krijgen nog meer boerenprotest in de vorm van wegblokkades.
Fijn dat we gechanteerd worden.
En natuurlijk komt er weldra een nieuwe boerenpartij.
Fijn weer een partij erbij.
Wedden dat daar naast buitenlui, heel burgers op gaan stemmen?

28 juni 2019

Klimaatonzin

Zoek Montpellier-Rotterdam
Vandaag bracht ik mijn dochter en kleinzoon naar het vliegveld van Montpellier. 
Het weekje vakantie bij opa en oma was voorbij.
Onderweg spraken we over de heerlijke week die nu achter ons lag.
Een week van zon zee en zwembad.
Bij aankomst op het vliegveld stond de thermometer op 42°C. 
"Ach er komt wel weer een ijstijd!" sprak mijn dochter optimistisch.
Waarop mijn schoolmeester-antwoord zou zijn geweest: "Maar dat is waarschijnlijk pas op z'n vroegst over 12.000 jaar, kan ook 50.000 jaar zijn, afhankelijk van de aanname's. Dat is dus over 400 tot 1600 mensengeneraties."
Ik sprak het niet uit. . . . het was nog vakantie . . . even geen zorgen over morgen.
Geen zorgen over kinderen die hun lange leven opgezadeld de gebolgen gevolg van ons wegkijken.
Op de terugweg tikte de thermometer even de 45°C aan.
Het Franse journaal meldde een nieuw record: 40.9 gemiddeld in Frankrijk.
s'Avonds keek ik naar Pauw en hoorde daar onze Boreale Baudet oreren over het klimaat.
Deze wijze orator verkondigde dat de CO2 in het geheel niet schadelijk is, het zit immers in Coca Cola en planten ademen het in en hoe meer CO2 hoe harder ze groeien.
Ik merk daar in mijn moestuin maar weinig van.
Gespannen over de nieuwe aanplant moeten witte lakens voorkomen dat ze verschrompelen waar je bijstaat.
Ik vind het beangstigend hoe makkelijk verkondigd wordt dat er met het klimaat niets aan de hand is. Het is iets wat velen maar al graag bevestigd willen zien: kop in het zand en een nieuwe stedentrip boeken voor een paar euro's.
Boreale Baudet is immers een gestudeerd man en we snappen zijn betoogtrant: leve het Forum, leve de Democratie!

30 mei 2019

Stille Lente

Zou het boek De Dode Lente van Rachel Carson nog gelezen worden?
Ik kijk even of het op de boekenlijst van bol.com voorkomt; niet dus.
Ik las dit boek toen ik op de Bosbouwschool zat.
Tijdens de lessen milieukunde was het verplichte kost.
Ik kon mij van een insectenloze wereld geen voorstelling maken.
Wel waren de desastreuze gevolgen van het gebruik van DDT toen goed zichtbaar.
Het zien van havik en buizerd was een bijzondere waarneming waarvan je notitie maakte.
Het verbod van dit gif heeft een positief gevolg op de vogelpopulatie gehad.
Maar er kwamen andere vergiften voor in de plaats en het gebruik van landbouwvergif is sterk toegenomen sindsdien.
Tijdens de voorjaarsschoonmaak kwam ik een vliegenspons tegen.
Wanneer heb ik die voor het laatst gebruikt?
Tijdens de vele zomerse ritten naar vakantiebestemmingen was deze spons een vast onderdeel van de bagage, samen met een flacon ruitenreiniger.
Tijdens elke stop onderweg het vaste ritueel van het reinigen van de voorruit en koplampen.
Honderden rode vlekjes die het resultaat waren van botsingen met bewoners van de insectenwereld moesten worden weggepoetst.
Ik bekijk de spons nog eens.
Hij ziet er versleten uit, veel gebruikt.
Wegdoen, niet meer nodig.
Het verdriet mij te zien dat de door Rachel Carson voorspelde lente realiteit is geworden.

29 mei 2019

Klaproos

Gisteren en vandaag even terug in de schoolbank gezeten.
Les gekregen in botanisch tekenen en schilderen.
Begonnen met grassen in potlood, salomonszegel in inkt en tenslotte gewerkt in aquarel.
Ik moest een klaproos meebrengen en vervolgens in kleur weergeven.
Uiteindelijk, tot mijn eigen verbazing, is dit het resultaat.
Ik vind de bloem niet veel meer dan een grote rode vlek en verwachtte niet dat bij nauwkeurig kijken er zoveel tinten in een bloempje zouden zitten.
Gelukt!
Het bloempje stond in dit veld waar ik mijn schoonste blom omarm.

16 april 2019

Spitse taalles

Gisteravond werden op de Franse televisie de achtuurjournaals van TV1 en TV2 verlengd tot middernacht.
Daardoor was ik via de televisie getuige van het uitbranden van de dakconstructie van de Notre Dame de Paris, een aangrijpende gebeurtenis.
Ooit vierde ik hier de Paasnacht.
Soms schakelde ik even naar de Nederlandse televisie.
Ik hoorde herhaaldelijk spreken over de "torenspits" die brandend was ingestort, een dramatisch moment.
Telkens werd het woord "torenspits" foutief gebruikt.
Een torenspits immers staat op een toren en de torens van de kathedraal van Parijs dragen geen spitsen.
De Fransen spreken dan ook van "la flèche" (de sptits) die zich recht boven het altaar op de kruising van de daknokken bevindt.
Een spits op een toren heet een flèche de clocher of aiguille de clocher of pointe de clocher. Met andere woorden een torenspits zonder toren heet een spits!
Ben ik nou een woordneuker?
Volgens madame L. wel.

1 april 2019

‘Gij zult niet demoniseren’ – dat zet de zaak op zijn kop

Sinds ik weet heb van de uitslag van de provinciale staten verkiezing ben ik verbaasd en verontwaardigd. Heb ik het contact met mijn vaderland verloren? 
Wat is daar gaande? Van het Forum voor Democratie is door een substantieel deel van de Nederlandse samenleving in een klap een partij van betekenis gemaakt. 
Ik vind dit verschrikkelijk. 
Nog erger vind ik het dat ik praktisch nergens mijn gedachten hierover verwoord zag, of het moet die oprisping van Freek de Jonge op het boekenbal zijn geweest. 
Maar vandaag las ik een commentaar van Ko Colijn in de NRC dat mijn gedachten perfect verwoord. Ik plaats niet graag andermans teksten op mijn blog, maar omdat ik het wil bewaren en delen (in de hoop dat dat mag van de Vrij Nederland en de NRC) doe ik dat bij uitzondering deze keer wel: lees en huiver!
Het is een gotspe dat Baudet nu beweert dat hij ‘rechtsstatelijk en democratisch’ is. De volgorde is verkeerd: eerst met demagogie stemmen binnenhalen, en dan de constructieve onschuld uithangen, schrijft 
De commentaren op de stormachtige opkomst van Thierry Baudets Forum voor democratie kunnen met enige slordigheid in tweeën verdeeld worden. De ene stapel relativeert zijn verkiezingswinst en ik las zelfs dat er eigenlijk niets bijzonders aan de hand is: twintig procent van de Nederlanders is nu eenmaal boos en ontevreden en dat zal altijd zo blijven. "Joyeus", was een van de welwillendste typeringen van de man. "Amusant", hoorde ik een priester op tv zeggen. "Negeren" was de laconieke slotsom van de colomniste.
Een tweede variant om de winst te relativeren is deze in de parlementaire traditie van boer Koekoek, Pim Fortuyn en Geert Wilders te plaatsen, die van ‘gaten op rechts’ profiteerden en‘ we moeten hun achterban natuurlijk wel serieus nemen’ en dat is lastig maar ‘daar kunnen we wel mee leven’. De Haagse mores zijn dat je een eigenwijze nieuwkomer weliswaar als een electoraal ongemak beschouwt, maar je bent sportief en je zegt – desnoods met een zuinig mondje – „Goed gedaan, Thierry, wel-gefeliciteerd.”
Een kleinere groep opinies onttrekt zich aan zulke duidingen. Dat is de groep die iets verder terugblikt en misschien ook wat ouder is dan de gemiddelde millenniumwaarnemer, en een associatie met de jaren ’30 in Duitsland durft aan te gaan. Toen kreeg een partij daar bij verkiezingen ook rond twintig procent van de stemmen, een paar jaar later wat minder en toen weer iets meer, en kwam er na een Rijksdagbrand en het wegkwijnen van een sceptische Von Hindenburg de weg vrij voor een bruine partij. Die gaf – hé, wat toevallig – het onderwijs en de journalisten en de kunstenaars onderuit de zak, ‘de bestuurders’ voor het gemak ook meteen maar, verklaarde dat het zonde was om de miljoenen werklozen aan de kant te zien staan, en vond in de eerste plaats natuurlijk dat het noordse ras superieur was aan alle andere.
Die duiding is van een andere orde dan de relativerende varianten. De eerste zijn nogal technisch, data-trendy en laten zich in staafdiagrammen en ‘gaten op rechts’ uitdrukken; de tweede is kwalitatief en historisch. En somber.
In het defensief?
De tweede groep moet zich, opmerkelijk genoeg, verdedigen. Hoe homeopathisch verdund en voorzichtig ook geformuleerd, het is not done om Baudet niet te feliciteren en op zijn Ad Melkerts even te rillen bij het ondergangsprofetisme, verpakt in nette onzin, dat Zijn redding van de beschaving legitimeert. Altijd sportief blijven, you win some, you lose some.
Maar het is te gemakkelijk om te wijzen op de verschillen tussen 2019 en 1933 – die er natuurlijk ook zijn – om de associatie als onfatsoenlijk van de hand te wijzen. En om degenen die de historische vergelijking durven te maken te brandmerken als linkse haatzaaiers bij wie een steen door de ruit gegooid mag worden.
Het ‘gij zult niet demoniseren’ zet de zaak op zijn kop. De nonsensspeech van Baudet op woensdagavond was onthutsend. Psychopathologisch, narcistisch en grenzend aan waan, pseudo-intellectueel en beledigend voor iedereen die niet-boreaal was en/of tot de beroepsgroep docent-journalist-kunstenaar-bestuurder behoort. De aanklacht vanuit het Kurhaus op de avond van ‘Utrecht’ tegen het immigratiebeleid van CDA en VVD was beschamend en zou eerst maar eens openlijk teruggenomen en geëxcuseerd moeten worden.
Het is een gotspe dat Baudet nu met een timide grijns iedereen constructief op de koffie uitnodigt en beweert dat al zijn spinsels ‘rechtsstatelijk en democratisch’ zijn. De volgorde is verkeerd: eerst met demagogie en wartaal stemmen binnenhengelen en dan de constructieve onschuld uithangen.
Moeilijk te negeren
Het dreigend aankondigen van „concrete maatregelen” in het kader van het ongecontroleerde toelatingsbeleid klinkt niet bepaald als een te negeren voornemen. De generieke kritiek op journalisten is trumpiaans-ondermaats. De publieke media wordt „stuitende eenzijdigheid” verweten en de NPO is verworden tot „instrument van het partijkartel”. „Dit moet nu echt stoppen”, zegt het verkiezingsprogramma eind 2017. De aankondiging om de publieke omroep te „saneren” is onheilspellend en het is bizar dat niemand zoveel luchtige aandacht heeft gekregen bij diezelfde omroep als juist Baudet.
In december 2016 kreeg Baudet in Buitenhof vier minuten zendtijd om ononderbroken zijn innige tevredenheid over de onverwachte verkiezingswinst van Donald Trump te verkondigen. Ik heb nog nooit zoveel onjuistheden in zo’n kort bestek over me uitgestort gekregen.
Het verwijt van linkse indoctrinatie op scholen en universiteiten is belachelijk en kwetsend. De oproep tot een ‘meldpunt indoctrinatie’ is walgelijk. Ik heb premier Rutte nog niet op gepassioneerde afschuw over de dodelijke spuitjes aan het adres van Freek de Jonge kunnen betrappen. Die had zijn interventie beter kunnen timen, maar hij had volkomen gelijk.
Zorgelijke buitenlandstandpunten
Ik schrijf vaak over macht in de wereld. De standpunten van Forum zijn op dat punt, welwillend uitgedrukt, zorgelijk. Behalve de immigratie- en klimaatstandpunten – onmiddellijk uittreden uit het Marrakesh-pact en volledige ontkenning van Parijs-maatregelen – is daar, blind voor het Britse drama – het idiote plan om uit de Europese Unie te treden.
Als het aan Baudet ligt wordt hij premier van Nederland. Ik krijg huiveringen van een minister Derk Jan Eppink van Buitenlandse Zaken, die in de Volkskrant schreef over Obama’s huidskleur als diens ‘handelsmerk’ en de Forum-partijstandpunten „normale, constructieve omgang met Rusland” en de Nexit handen en voeten gaat geven. Of het idee van een minister Cliteur van Binnenlandse Zaken, die met een vergiet op zijn hoofd een wet Bescherming Nederlandse Waarden in de Tweede Kamer staat te verdedigen. Of van een minister Annabel Nanninga (Cultuur) die rood-wit-blauw op de NPO gaat promoten, stopt met het ‘subsidiëren van de segregatie’ (wat dat ook moge zijn, maar het staat er echt, op bladzijde 15 van het programma) en een ombudsman gaat instellen die de ‘neutraliteit’ van opinie- en debat-programmma’s gaat bewaken.
En ik huiver bij een minister Hiddema (Justitie en Veiligheid) die het nationale opsporingspercentage tot 50 procent gaat opstuwen en het „Rif-gerelateerde geweld” een halt zal toeroepen. En last but not least bij de premier-messias zelf, die zichzelf „naar de frontlinie” geroepen ziet en zich in de verlossingstaal van herwonnen beschaving en gewonnen veldslagen uitdrukt.
Het lijkt mij begrijpelijk dat ieder weldenkend mens Hiddema zal associëren met Bassie, Pipo of desnoods Kokkie.
Maar bij Baudet zie ik telkens iets engs onder zijn neus groeien. . . . .
Ben ik de enige die dat ziet?

21 maart 2019

Nieuwe lente

Een nieuwe lente, een nieuw geluid citeerde Hiddema uit blijdschap met de eclatante zege van zijn partij, Leuk dat hij de beginregel van een van mijn lievelingsgedichten citeert.
Elk jaar in mei herlees ik dit gedicht van Herman Gorter.
Met genoegen constateer ik dat ook binnen het Forum het werk van de oprichter van de Siciaal-Democratische Partij (de latere CPN) wordt gekend en gewaardeerd.
Het is te hopen dat deze partij hier een grondige studie van gaat maken.
Kan geen kwaad.
Overigens,
Vanmorgen in mijn moestuin hoorde en zag ik voor het eerst dit jaar de hop; op de eerste lentedag nota bene.

20 maart 2019

Democratie

Ik mag vandaag niet stemmen.
Wanneer je bent geëmigreerd rest enkel het stemrecht nog voor de Europese en de Nederlandse parlementsverkiezingen. Je hebt immers nog steeds van doen met de Nederlandse wetten en de Nederlandse fiscus weet mij ook in Frankrijk nog te vinden.
Logisch dus op het eerste gezicht.
Echter de wetgeving is meer en meer afhankelijk geworden van de politieke verhoudingen in de Eerste Kamer. De zogenaamde Kamer van reflexie is inmiddels meer een Kamer van imitatie: de fractiediscipline van de Tweede Kamer is usance geworden in de Eerste Kamer.
Deze redenatie doet mij concluderen dat de Eerste Kamer een ondemocratisch instrument is dat van mij zo snel mogelijk mag worden opgeheven.
Het Forum voor Democratie zal in de Eerste Kamer trachten de klimaatwetten te torpederen.
Dat heeft invloed op mijn leven en zeer zeker op dat van mijn kinderen.
Daarnaast bevreemd het mij dat een groot gedeelte van het electoraat zich zand in de ogen laat strooien door de heren Baudet en Hiddema.
De hoeveelheid aantoonbare onwaarheden die deze heren rondgestrooid hebben worden als messiaanse waarheden geslikt,
Verbazend en verdrietig.

20 februari 2019

Supermanen



Vannacht was er sprake van een supersneeuwmaan . . . . wat een naam.
Volgens mij is er eerder sprake van een maanhype. Bloedmaan, reuzenmaan, super sneeuwmaan, blauwe maan, ik heb ze recent allemaal gezien, omdat er in het nieuws over werd gesproken.
De artikelen deden mij geloven dat ik het vooral moest zien: "De volgende super bloedrode maan zal pas in 2037". 
Oh God, leef ik dan nog, gauw kijken anders mis ik het nog.
Ik voelde mij gemaand om vooral te gaan kijken.
Dus vannacht vanwege de super sneeuwmaan vanuit het zolderraam even een fotootje gemaakt.
Het resultaat is een schijnbaar overbelichte maanfoto. Met een beetje fotoshoppen wordt het weer de oude vertrouwde maan.
Oké, het was een erg heldere maan, maar zo bijzonder was dat nu ook weer niet.
Veel opvallender was de maan de dagen ervoor; een heldere wassende maan naast de zon aan de hemel. 
Zo zag ik het niet eerder!

8 februari 2019

Naar huis

Drie weken van huis.
De meeste tijd in Nederland doorgebracht en tenslotte genoten van een ouderwets pak sneeuw in de Elzas.
Alles bij elkaar zo'n 4000km gereden.
Om m'n voetstap zo klein mogelijk te houden heb ik geprobeerd zo zuinig mogelijk te rijden.
Door niet boven de 110km/h te rijden en door gebruik te maken van slipstream is geloof ik aardig gelukt; 4,6 liter/100km (1/22).
Het is dus mogelijk om op één tank naar Nederland te rijden!


13 januari 2019

Daar gaan we weer

Ik vertrek weer richting Nederland.
Letterlijk van de regen in de drup.
Wel opvallend. Telkens als ik in Nederland ben tref ik het niet met het weer.
Grijs en nat is vaak mijn deel.
Maar ik klaag niet en moet goed opletten dat ik mij keurig aan de verkeersregel houd in verband met mijn puntenrijbewijs.
Ik moet er toch niet aan denken hier in Frankrijk opnieuw verkeersexamen te moeten doen!
Liever regen en drup, dan de druppel die de emmer . . . . .
Nog 12 punten te gaan en nog 1400Km.

12 januari 2019

Rijbewijs 3

Ik sta paf!
Op het punt om te vertrekken naar Nederland overhandigt de postbode mij het nieuwe rijbewijs. 
Een jaar minus 13 (!) dagen na mijn aanvraag.
Een wonder van ambtelijke ijver!

8 januari 2019

Gele hesjes

Ik zocht op een autosloperij naar een onderdeeltje voor mijn auto.
Al zoekend kwam ik dit opgebrande veegwagentje tegen.
Aan een employé vroeg ik hoe dat vehikel in de fik was geraakt.
Kijk maar naar de kleur die er nog over is gebleven en je weet genoeg!
In Béziers? vroeg ik.
Neen joh, hier vlabij, op de rotonde.
Even later reed ik, op weg naar huis, over het verbrande asfalt van de bewuste rotonde.
Het volk neemt beetje bij beetje de macht over in Frankrijk en tegelijkertijd brokkelt de rechtstaat in gelijke mate af. Wanneer je als Staat je kinderen zoveel leert over de glorie van de revolutie mag dit geen verbazing wekken.
Naast mij ligt een geel hesje klaar. Zodra er ergens actievoerders verschijnen leg ik het direct zichtbaar achter de voorruit.
Wanneer je dat niet doet riskeer je een discussie met de actievoerders en kun je niet op hun sympatie rekenen.
Ik kan het niet helpen, maar dit soort opstanden van het grauw boezemen mij angst in!

6 januari 2019

Olijfolie

De olijven zijn geperst.
Ik heb 60,5 Kg olijven laten persen.
Dit leverde 6,48 liter olijfolie op; 10,72 Kg/L.
Hoeveel tijd het mij heeft gekost, ik wil het niet weten.
Maar het plezier dat ik beleefd heb vanaf de eerste pluk tot het moment waarop de flessen met de verse olijfolie zijn gevuld en van eigen etiket voorzien, doet mij nu al uitzien naar de oogst van dit jaar.
Op naar de 100 Kg!

5 januari 2019

Op weg



Ik liep het aan te zien 

bang en tevreden, 
mijn voeten als goede liên 
liepen beneden.


Vaak denk dat veel mensen continu op zoek zijn.
Yoga, een godsdienst, fitness, materialisme, reizen, klankschalen, cursussen naar binnen, kijken; ik weet niet wat.
Ik weet niet wat ze zoeken.
Is er binnen jezelf niet de weg te vinden om je leeg te maken?
Om een vorm van geluk te vinden?
Of een mate van tevredenheid?
Ik denk  dat mijn voeten als goede liên, mij op de goede weg houden.
Lopen is een goede manier van gaan.
Althans voor mij.
Zodoende kom ik er wel.
Dat geloof ik.

4 januari 2019

Fazant

De meeste fazanten die ik heb gezien lagen op mijn bord.
Nu loopt er een fazantenhennetje voor mijn huis.
Ik heb haar in de tuin van de buren gejaagd en strooide haar wat broodkruimels toe.
Hierop reageerde zij gretig: het bewijs dat het een gefokt exemplaar is, bedoeld voor de jacht.
Ik heb haar een voorspoedig nieuwjaar toegewenst en hoop dat zij het voorjaar haalt.
Zal ik haar melden op https://observation.org?
Laat ik het maar doen, als souvenir.

3 januari 2019

Rijbewijs 2

Vanmiddag viel ik bijna van mijn stoel.
Ik opende mijn mailbox.
Ik schrok in eerste instantie omdat ik een bericht aanzag voor een verkeersboete.
Echter . . . . een jaar geleden heb ik een aanvraag ingediend voor een nieuw rijbewijs; 
een jaar geleden! (zie mijn blog Rijbewijs 1).
Vandaag brengen die nijvere Franse ambtenaren mij beleefd op de hoogte dat mijn aanvraag gehonoreerd gaat worden met het in productie nemen van het begeerde document.
Ik ga mij beraden hoe ik zoveel ijver kan belonen.
Alhoewel, eerst zien en dan geloven!