25 augustus 2013

Moestuin

Mijn moestuin is een schone zaak
En verschaft mij dagelijks vermaak!
De drukte van het tuinieren is nu iets minder geworden.
De dagen zijn inmiddels zoveel korter geworden waardoor er wat minder gesproeid hoeft te worden.
Het tuinieren bestaat dus nu vooral uit oogsten en genieten.
Meloenen heb ik dit jaar voor het eerst verbouwd.
Het is een twijfelachtig succes. Bijna alle meloenen rijpen tegelijk en worden langs de weg voor bijna niets te koop aangeboden en de smaak vind ik niet echt geweldig. Volgend jaar een ander ras?
Met de tomaten is dat anders. De stellingen, waarlangs de planten zijn geleid buigen door en dreigen in te storten door het gewicht van de rijke oogst aan vruchten.
Daarbij komt dat een tomaat altijd in is voor een geintje:

15 augustus 2013

Bagnole

De open plaats voor de deur is onmiddelijk gevuld met een "bagnole". 
Dit woord laat zich vertalen als een 'oud autootje'. 
Zo erg is het gelukkig niet. Deze twintig jaar oude  Renault Express gaat hopelijk nog een paar jaartjes mee als boodschappenwagen.
Hier op het platteland heeft praktisch iedereen naast zijn luxe personenauto, zo'n bestelwagentje. Handig om haardhout , tuinaarde of wat dan ook mee te verplaatsen.
Terwijl ik doende was de auto uit te zuigen en te ontvetten (hij was behoorlijk "spekkig" van binnen), werd ik regelmatig gefeliciteerd met zo'n verstandige aankoop. 
Meerdere malen werd erbij gezegd dat ik het nu helemaal snapte, volgens onze dorpsgenoten hebben wij 'une belle bagnole' aangeschaft!

14 augustus 2013

Dag trouwe blauwe

Vorig jaar begon de blauwe Picasso kuren te vertonen.
Af en toe hield de motor in. De garage in Oostenrijk was van mening dat het door de hoogte kwam, de garage in Frankrijk vond dat de turbo stuk was. Het ene moment niets aan de hand, dan weer dat vreemde verschijnsel.
Tijd voor iets betrouwbaarders, dus naast de blauwe kwam een witte Picasso.
Nu, na een jaar is de tijd gekomen om afscheid te nemen van de auto die ons zo vaak heen en weer heeft gereden tussen Nederland en Frankrijk.

10 augustus 2013

De een zijn brood . . . . .

Raar is dat. Wanneer je een nieuwe soort voor het eerst ziet, dan kom je die soort vanaf dat moment vaker tegen.
Vorige week zag ik voor het eerst de Argiope lobata. Het scheelde maar weinig of ik liep recht in zijn web.
Hij behoort tot de zelfde familie als de tijgerspin en bouwt zijn web identiek aan deze soort, maar dit exemplaar is wel enige centimeters groter.
Een grote spin heeft grote honger en moet het daarom hebben van grote insecten.
Menige cicade beëindigt zijn lawaaierige leven in het web van zo'n monster.
Ik zie deze webben nu overal; vooral in de wijngaarden.
Dat wordt dus oppassen voor mij tijdens de druivenpluk!

8 augustus 2013

Bidsprinkhaan

Al dagen zoek ik tijdens mijn wandelingen naar spinnen en insekten.
Dit jaar zag ik nog maar weinig bijzondere soorten.
Bidsprinkhanen zag ik in het geheel nog niet, tot vanavond.
Aan het einde van de maaltijd landde er zo'n sprinkhaan op mijn schouder.
Zo zie je maar;  je kunt ook vinden zonder te zoeken.
Wonderbaarlijk.

4 augustus 2013

LINDEPENDANT

In 1911 schilderde Pablo Picasso "L'Indépendant".
Het hangt nu in de MET's in New York.
Ik denk niet dat ik daar ooit zal komen om het te bekijken.
Voor het schilderij zou ik de reis nog wel willen maken, maar zoveel soesa voor een schilderij.....
Na honderd jaar behoort de L'INDÉPENDANT samen met de MIDI LIBRE, tot de meest gelezen kranten van het zuiden.
Jarenlang vormde mijn eigennaam de kop van mijn blog.
Ik ben er nooit zo gelukkig mee geweest, maar een betere, een vlag die de lading dekt, kon ik niet verzinnen.
Tot ik deze week in een krantenstandaard naar al die verschillende namen keek.
Ik zag ineens dat zonder de apostrophe de naam Lindependant ontstond en daarmee ook mijn nieuwe blognaam.

1 augustus 2013

Hondenvlees

In Nederland worden bijna 2.500.000 honden gehouden.
Als we ervan uitgaan dat de gemiddelde leeftijd van een hond 10 jaar is, dan worden er jaarlijks 250.000 honden onder de grond gestopt, gecremeerd, met het afval meegegeven of op een andere manier opgeruimd.
Bij een gemiddeld gewicht van 20 kg, verdwijnt er jaarlijks 5 miljoen kilogram onbenutte hond.
Na een hondenleven zou je als hond toch iets terug willen doen voor al de verzorging die je ontving, de stapels hondenvoer die je verorberde en de kilo's poep waarmee je de wereld verrijkte.
Mij lijkt opeten een redelijk alternatief.
Klik op internet de zoekterm hondenvlees en dan blijkt dit een onderwerp voor veel hypocrisie.
Wat is er simpeler dan je uitgeleefde huisdier in te leveren bij een verzamelpunt, alwaar van het onnuttige iets nuttigs wordt gemaakt, namelijk eetbaar vlees. Ik ben mij ervan bewust dat hond op de dis voor lange tanden zorgt, dus bijmengen in frikandellen, gehaktballen etc. ligt  meer voor de hand.
De uitvoering van dit idee draagt behoorlijk bij aan het verminderen van een milieuprobleem en behoedt bijvoorbeeld zestigduizend mestvarkens voor een erbarmelijk leven.
Hier een recept:
Doodt een middelgrote hond en verbrandt boven een gloeiend vuur het haar, of koop hem gevild.
Verwijder voorzichtig het vel zolang hij nog warm is.
Verdeel het vlees in 2 cm grote brokken en marineer deze 2 uur in een marinade van azijn, peperkorrels, zout en knoflook.
Verhit in een wok wat arachideolie  flink heet en schroei hierin het vlees dicht.
Voeg gesnipperde ui toe en eventueel stukjes ananas en laat dit even samen smoren.
Voeg hierbij tomatenpulp en wat kokend water en breng het op smaak met groene peper, laurierblad en Tabasco.
De deksel erop en op een klein vuur koken tot het vlees zacht en gaar is (circa twee uur).
Voeg een gepureerde hondenlever toe en kook het nog zeven minuten.
Serveren met gepofte aardappelen en rode kool.
Drink hierbij een Cahors van minstens tien jaren oud.
In Nederland worden 3.500.00 katten gehouden . . . . . . . . . .  .   .   .     .      .       .       .