27 april 2012

Loslaten

We gaan naar huis.
Bijzondere dagen worden door ons vertrek naar Frankrijk vandaag afgesloten.
Het is even slikken.
Van Rousseau zijn de woorden: opvoeden is een kwestie van afstoten.
Dat hebben we goed gedaan. 
Onze dochter is nu moeder.
Er is een nieuw jong gezin ontstaan dat het stokje naar de volgende generatie doorgeeft.
Zo gaat dat, maar het is wel even slikken.

26 april 2012

Crisis

Net voor mij is een echtpaar de winkel binnengekomen,  vijfenzestigers in Tommy Hilfiger - Ralph Lauren - Gaastra uitmonstering op Bommelboots.
In deze beddenwinkel laten ze zich uitvoerig inlichten over alle vormen van slaapcomfort.
Ze zijn op zoek naar het ideale bed waarin ze gaan sterven en dat mag een paar centen kosten.
De man heeft een harde stem, duidelijk gewend dat er in zijn vorige leven naar hem werd geluisterd.
"Wat doet dit kussen? Zo, zo, zesentachtig eurootjes. Wil jij er ook zo een Poep?"
Je zult maar Poep worden genoemd buiten de vertrouwde muren van je slaapkamer, denk ik, terwijl ik gestrekt op een Tempur Deluxe mijn beurt afwacht.
Poep gaat het kussen op het bed naast mij beproeven. Uiteindelijk valt haar keuze op een kussen van slechts negenendertig eorootjes.
"Da's verrekte goedkoop!" schreeuwt Kak, want zo heb ik de echtgenoot van Poep inmiddels gedoopt.
Tijdens het afrekenen van de bedden met bijbehorend comfort wil Kak nog van alles van de verkoper weten. Dit "moneyspendmoment" moet zolang mogelijk duren en wordt door Kak vakkundig opgevoerd en ik moet meegenieten.
Het blijkt dat de verkoper hier normaal niet staat. Hij is eigenaar van meerdere beddenwinkels en staat tegenwoordig in een recent geopend filiaal.
"Da's lef! Da's lef om in crisistijd een winkeltje te beginnen!" kraait Kak.
Uiteindelijk vertrekken Poep en Kak. Hun regenjacks ritselen nieuw als ze de armen ineen haken.
Bij het afrekenen vraagt de verkoper naar mijn postcode.
Ik antwoord hem dat die er niet toe doet omdat ik niet meer in Nederland woon.
Deze mededeling is de aanleiding voor een gesprek. Hierin vertel ik hem dat mij, in de dagen dat ik in Nederland op bezoek ben, het meest is opgevallen dat ik minstens elk uur het woord crisis hoor vallen.
De ijscoboer is in crisis omdat hij zijn Triple-A-status kwijtraakt, de Witte Neger uit Venlo is in crisis en vindt de drie procent niet heilig,  Maxime is in crisis en denkt dat wij sterker uit de crisis zullen herrijzen .......
Dit land is in een crisis door te roepen dat er een crisis is.
Elke auto glimt, de wegen zijn vol, de mensen dik, de televisieschermen worden almaar breder, de kringloopwinkels steeds voller.
's Avonds op tv gaat het enkel over de crisis, die is ontstaan doordat de regering zijn ontslag heeft aangeboden omdat de crisis op een andere manier moet worden opgelost dan door maatregelen te nemen die de crisis zouden beĆ«indigen. Je wordt gek van het woord crisis.
Buitengekomen blijken Poep en Kak geen echte doorstappers te zijn.
Terwijl ik het echtpaar Faeces passeer, hoor ik dat Kak door Poep vermanend wordt onderwezen: "En dat geschreew van jou ben ik beu. En al helemaal dat je mij overal Poep noemt. Je bent niet meer op kantoor en ik ben je personeel niet!"
"Nee Poepie, ik zal het niet meer doen."

24 april 2012

Eros

Daar sta ik ineens in Cortenoever.
Ver in de ochtendnevel zie ik paarden staan.
Ik kruip onder de afrastering door en klak met mijn tong.
Schoorvoetend komt Eros naar mij toe.
We begroeten elkaar.
Nog een stapje naar voren en hij drukt zijn hoofd op mijn schouder.
Herkenning, gemis?
Wat is hij oud geworden.
Ik voel tranen komen, hoe vaak nog zullen wij elkaar in de ogen kijken?
Uit mijn auto heb ik borstels meegenomen.
Ik ros zijn hoofd, nek en de rug waarop hij mij vele kilometers droeg.
Straks zullen vele nestjes in de meidoornhagen worden gevoerd met zijn haar.
Als ik afscheid van hem neem voel ik mij voor de zoveelste keer een verrader.
Eros loopt met mij mee tot waar ik zijn wei verlaat en kijkt mij na zoals ik niet bekeken wil worden ........

23 april 2012

Carmina Burana . . . . vandaag

Verdwijntruc

Het kabinet Rutte valt.
Dit is op zich niets bijzonders, het was te hopen en te voorzien.
Wat wel bijzonder is dat ik zoiets deze keer life kon volgen.
De aanslag op Pim F., de dood van prins B., de kamikaze-aanslag op de koningin, de crash in een Parijse tunnel van Diana .... dit en nog veel meer kwam in Frankrijk tot mij via lokale kranten of het avondjournaal van France2.
Op vrijdagavond, in de uitzending van Pauw en Witteman, werd door een CDA-watcher (?) de val van het kabinet voorspeld; briljant.
Wat ben ik dankbaar dat ik erbij ben terwijl Wilders zijn laatste truc uithaalt.
De reden of aanleiding ontgaat mij volkomen.
Ik ben nu al te lang weg uit Nederland om nog te snappen wat ene Ingrid en Henk hiermee te maken hebben, maar ik denk dat Jan Modaal behoorlijk bij zijn neus wordt genomen..
Ik constateer met verbazing dat de Tovenaarsleerling van Frits Bolkestein zichzelf ontmaskert als een tweederangs goochelaar.
Nu nog zijn grote verdwijntruc
Fred Kaps draait zich om in zijn graf.

Vraag 161

22 april 2012

Zondagskinderen

Hoeveel hoogtepunten kan een dag hebben?
Vorig jaar scoorden we een fles Montrachet Grand Cru 1999, een witte raaf onder de Bourgognes. Tot deze zondag werd hij door Matthijs gekoesterd als een baby.
Vandaag zijn we in de gelegenheid om samen te komen en een menu te nuttigen waarbij we deze wijn gaan ontkurken.
Tijdens de chardonnay, die we als aperitief drinken, rinkelt de telefoon.
Nog voor we de telefoon beantwoorden, weten wij dat er een nieuwe wereldburger is geboren in onze familie; ik ben opa!
De geboorte van ons eerste kleinkind en nichtje, is een geweldig bericht voor de disgenoten op het moment dat we gaan beginnen aan een feestelijk maal.
De glazen worden gevuld, we bewonderen de prachtige gouden kleur van de wijn en oma, opa en oom toasten op het zondagskind!
We genieten van de Montrachet tot de laatste druppel uit de fles is gewrongen en brengen als entremet, een bezoek aan het gelukkige nieuwe gezin in het ziekenhuis.
Moeder en kind, en natuurlijk ook de vader maken het uitstekend.
We vervolgen het menu met een rode wijn uit Montouliers en onze tafelgesprekken laten zich raden.
Omdat we nu zoveel te vieren hebben, sluiten wij af met een Muscat bij de roquefort.
We zijn nu net zo roze als het oortje van het kindje.
Hoeveel moois kun je op een dag beleven?

12 april 2012

Balans

Ik staar naar de Pyreneeƫn en maak al plannen voor een volgende beklimming.
Opeens bedenk ik mij dat het precies een half jaar geleden is dat wij ons hier in Frankrijk nestelden.
Tijd voor een balans?
Wel nee, mijn oog valt op de bloeiende thijm en ik moet denken aan dat ene polletje thijm op Cortenoever.
Zou het daar nu ook bloeien?
Nu nog niet, denk ik, het is te koud in Nederland.
Wel de weidegeelsterren, het speenkruid, de vogelmelk en misschien al een sleutelbloem.
Of zouden de weiden al roze kleuren van de pinksterbloemen.
Wat zal het prachtig zijn langs de IJssel.
Niks geen tijd voor balansen, de thijm moet worden geplukt en gedroogd en in potten gedaan voor de sauzen die mij de rest van het jaar aan dit moment zullen herinneren.

8 april 2012

Paasgedachte

Tijdens het avondeten bespraken mevrouw L. en ik de zin en onzin van bidden, over de zin en onzin van kerk en religie; zeg maar dat we de Paasavond bewust in gingen.
Je kunt kerken zien, opperde ik, als een soort van clubhuizen.
Goed herkenbaar en zichtbaar, zelfs als je nog niet in stad of dorp bent aangekomen (hoe anders zouden al die silhouetten zijn zonder kerktorens).
De club is gratis en veelal staat de deur open. aarbinnen staat de tijd een beetje stil.
Daarbinnen kom ik tot rust.
Mij ogen dwalen langs beroette gewelven, sombere altaren, afbrokkelend gips en grauwe kerkvensters.
Hoeveel mensen zochten hier troost, werden hier gekapitteld, gingen hier biechten, zijn hier gedoopt, lagen hier gekist.
Het denken aan mensen, mijn eigen soort op aarde, is dat biddden?
Of is dat een opgelegd ritueel van knielen , handen vouwen en gedachten dwingen?
Laat mij maar, ik ben niet wie ik ben.
Gisteravond gingen we naar de Paaswake in Cruzy.
Tweeƫnhalf uur duurde de mis.
Tijd genoeg om te mijmeren en dit gesprek nog eens te overdenken
Ik wens allen een vrolijk Paasfeest!

5 april 2012

Riooltoestanden

Ik heb vaak problemen met de afvoer van toilet, bidet, bad, douche, gootsteen, noem maar op, meegemaakt.
Altijd weer die ellende met volle en onvindbare zinkputten, niet functionerende septic tanks of kapotte afvoerbuizen.
Aangesloten zijn op een echt riool, dat was een wensdroom die uiteindelijk in Frankrijk werd vervuld.
In de zomer van vorig jaar (zoals altijd gebeurt zoiets op het moment dat er bezoek is) ging de riooldeksel voor mijn huis omhoog en kwamen er zaken op straat die je liever ondergronds houdt.
De kantonnier werd erbij gehaald, die er op zijn beurt de ontstoppingsdienst bijhaalde, die vervolgens een rioolcamera-bedrijf optrommelde. Er bleken wortels in het onderaardse buizenstelsel te woekeren. Daarna maakten vreemde machines het riool weer bruikbaar.
Vorige week werd ik opnieuw verrast door vreemde geluiden uit de afvoerleidingen tijdens het doortrekken, leeglopen, afspoelen etc.
Op het gemeentehuis heb ik uitvoerig uitgelegd wat er aan de hand was en dat het zo zonder een correcte afvoer niet alleen zeer vervelend huishouden is, maar dat het bovenal pijnlijk is als intieme boodschappen aan het daglicht komen, op nota bene, het dorpsplein.
Snelle actie was het gevolg.
De gemeente had mij al medegedeeld dat er voor een definitieve oplossing zou worden gezorgd en deelde tevens mede dat dit de gemeente wel erg veel geld zou gaan kosten. Ik schaamde mij bijna voor mijn menselijke aandrang.
Vanmorgen was het zo ver: "Le jour des grands travaux."
Van half negen tot half vier perste ik dit filmpje samen in twee minuten:Ik heb vaak problemen met de afvoer van toilet, bidet, bad, douche, gootsteen, noem maar op, meegemaakt.
Altijd weer die ellende met volle en onvindbare zinkputten, niet functionerende septic tanks of kapotte afvoerbuizen.
Aangesloten zijn op een echt riool, dat was een wensdroom die uiteindelijk in Frankrijk werd vervuld.
In de zomer van vorig jaar (zoals altijd gebeurt zoiets op het moment dat er bezoek is) ging de riooldeksel voor mijn huis omhoog en kwamen er zaken op straat die je liever ondergronds houdt.
De kantonnier werd erbij gehaald, die er op zijn beurt de ontstoppingsdienst bijhaalde, die vervolgens een rioolcamera-bedrijf optrommelde. Er bleken wortels in het onderaardse buizenstelsel te woekeren. Daarna maakten vreemde machines het riool weer bruikbaar.
Vorige week werd ik opnieuw verrast door vreemde geluiden uit de afvoerleidingen tijdens het doortrekken, leeglopen, afspoelen etc.
Op het gemeentehuis heb ik uitvoerig uitgelegd wat er aan de hand was en dat het zo zonder een correcte afvoer niet alleen zeer vervelend huishouden is, maar dat het bovenal pijnlijk is als intieme boodschappen aan het daglicht komen, op nota bene, het dorpsplein.
Snelle actie was het gevolg.
De gemeente had mij al medegedeeld dat er voor een definitieve oplossing zou worden gezorgd en deelde tevens mede dat dit de gemeente wel erg veel geld zou gaan kosten. Ik schaamde mij bijna voor mijn menselijke aandrang.
Vanmorgen was het zo ver: "Le jour des grands travaux."
Van half negen tot half vier perste ik dit filmpje samen in twee minuten:

3 april 2012

Weer regen

Tijdens mijn wandelingen overdenk ik mijn huidige situatie.
Zachtjes begon het te regenen.
Vanmorgen heb ik mijn oude buurman Etienne mijn moestuin laten zien.
Ik had de olijfboom onder handen genomen en was bang dat ik teveel had gesnoeid.
"Je bent aardig op weg. Nu de andere helft nog wegzagen" en hij wees mij de takken aan die nog gesnoeid moesten worden.
"Zo blijft er niets van over", opperde ik nog, maar Etienne hield voet bij stuk.
Nu ken ik de olijfgaarden die door hem zijn aangelegd en gevormd en daarom twijfel ik niet aan zijn deskundigheid.
Vervolgens werd mijn moestuin geĆÆnspecteerd en kreeg ik een compliment dat het een mooie tuin was en dat ik de goede zaken op een goed moment had gezaaid of gepoot.
De aardappels tonen zich al in strakke rijen.
"Nu even niets meer doen, want het gaat regenen."
En zo kwam het gesprek op het weer. Hier een dagelijks ritueel.
Sinds ik hier woon heeft het twee keer geregend, drie dagen in november (drie dagen, 60mm) en een dag in maart (17mm).
Etienne sprak de hoop uit dat het enige dagen aan zou houden en dat we van heftige buien verschoond zouden blijven.
Aan dit alles dacht ik dus op mijn wandeling en ik liep door een gestage, fijne regen.
Ik constateerde dat dit mijn derde bui in bijna een half jaar is en hoe blij ik met de regen ben.
Het dorp loopt nu vol met vakantiegangers, de Pasen komt er aan.
Zij mopperen dat het zulk slecht weer is en dat het dagen gaat aanhouden.
Verbaasd merk ik dat ik een plattelander aan het worden ben en krijg boze blikken als ik zeg dat het toch een mooi regentje is en dat we hier zo'n behoefte aan hebben.
Ik schuil in de schuur van Vincent. Samen met een paar andere wijnboeren prijzen we de regen alsof er champagne uit de hemel valt.
Une pluie fine, ideal!