29 februari 2012

Pallethek

Een pallet is er natuurlijk voor gemaakt om er dingen op te stapelen zodat dat alles met een vorkheftruck gemakkelijk verplaatst kan worden.
Als een pallet is afgedankt levert hij ideaal aanmaakhout.
Op de Franse TV zijn regelmatig reportages te zien van stakende arbeiders voor de poort van een of andere fabriek die gesloten dreigt te worden. Centraal in beeld is altijd de stapel brandende pallets waarom heen de kleumerige stakers zich staan op te warmen.
Een afgedankte pallet wordt ook vaak als tijdelijk hek gebruikt. Geplaatst voor het deurgat van een huis in aanbouw, zodat in het weekend geen honden de vloer bevuilen of hun poten in het natte beton afdrukken.
Zelden zag ik zo'n mooi en orgineel pallethek als rond de tuin van Vincent.
Vincent is de zoon van mijn overleden buurman en nu dus mijn nieuwe buurman. In de heuvels is hij bezig een eigen paradijs aan te leggen. Weliswaar vrij toegankelijk voor iedereen, maar wel afgebakend. Daarvoor gebruikt hij afgedankte ijzeren paaltjes uit de wijngaarden en pelletplankjes. Vele tientallen meters heeft hij inmiddels aangelegd en onwillekeurig moet ik altijd aan de Chinese muur denken als ik zijn pallethekken zie.

28 februari 2012

28 september 2011

Vijf maanden geleden schreef ik over Bon Iver en of er iemand was die mij wilde vertellen hoe fantastisch zijn  concert was.
Mijn vraag leverde geen reactie op, dus moet ik het met deze filmpjes stellen.
(Click the arrows for fullscreen)

27 februari 2012

Bedhekken



Ze zijn er dus echt, als je maar een klein beetje zoekt en kijkt. Ik weet nu dat het scoren van bedhekjes een fluitje van een cent is. Maar al zoekende trof ik nog andersoortige hekken.
Wat te denken bij het woord "hoepelhek" ? Wordt dus vervolgd.

25 februari 2012

Planetenstraatje

Zojuist zag ik Mercurius onder gaan.
Nog even en dan gaan ook de Maan en Venus (nu als avondster) samen in het Westen achter de horizon.
Nog wat hoger in hetzelfde straatje staat Jupiter en in het Oosten zie ik nu om 19.30 uur de rode planeet Mars opkomen.

24 februari 2012

Hier doen we het allemaal voor

De hond moet uitgelaten worden en daardoor kom ik om vijf uur 's middags in de wijngaarden boven mijn dorp.
De trui uit, mouwen opgerold en nog loop ik te zweten.
Van huis had ik een thermometertje meegenomen, ja hoor, meer dan twintig graden in de schaduw zo laat in de middag.
Ik moest denken aan de woorden van John H. te A. Samen met zijn vrouw heeft hij vijftien jaar in deze hoek van Frankrijk gewoond en tijdens de vakanties ontmoetten wij elkaar geregeld.
Zittend in het zonnetje, meestal met een mooi gevuld glas, sprak John dan de woorden: "Hier doen we het allemaal voor!"
Eerlijk gezegd ga je je niet enkel voor het klimaat zo ver van je geboortegrond vestigen, maar vandaag kan ik met zijn woorden instemmen!

Bedhekje *)

Als ik er op ga letten zie ik nu overal vreemde hekjes.
Vandaag viel mij op dat er naast ons huis een bedhekje is geplaatst om de katten van het erf te houden.
Geen nieuw woord: bedhekje.
Ik keek even op internet of het woord nog wordt gebruikt.
Nou en of:  leverbaar vanaf € 25,00. De leveranciers van bedhekken richten zich vooral op kleuters en bejaarden.
Grappige overeenkomst, als je kinds wordt ontstaat weer de behoefte aan een bedhekje.
*) Bij nader inzien betreft het hier een stalen binnenvering uit een kindermatrasje. Ik zal op zoek gaan naar een echt bedhekje, speciaal voor Dorothé.

23 februari 2012

Wijnhekje

De eigenaar heeft lang geleden zijn moestuin omheind, een stenen muur, kippengaas en een gedeelte met houten planken.
Kennelijk was zijn tuin nog niet voldoende afgeschermd en werd de laatste insluip-plek gedicht, door een stuk van een wijnrek op de muur vast te metselen, waardoor een nieuw woord werd geboren: wijnhekje.

22 februari 2012

De kraanvogels zijn al weggetrokken naar noordelijker streken, de lente komt er aan.
Tijd om het stof van de flora's te blazen en met botaniseertrommel de velden in te trekken.
Heimans-Heijnsius-en-Thijsse-achtige instincten ontwaakten bij het zien van bloeiende maagdenpalmen.

21 februari 2012

Daar staat ze .....

Twee dagen werklui over de vloer; ik word daar niet vrolijk van.
Vandaag, aan het einde van de dag was het dan zover, onze nieuwe pelletkachel, mede gefinancierd door de Franse Staat, werd opgestart. Opstarten is het goeie woord, want hij neemt een half uur om zichzelf te controleren voordat hij zichzelf aansteekt.
Enfin, eind goed al goed, laat nu de Elfstedentocht maar weer komen!

19 februari 2012

Daar gaat ze .......

Deze avond vul ik voor de laatste keer de olie kachel. Hij heeft in de afgelopen jaren heel wat kuren gehad, maar eerlijk gezegd, door de bank genomen heeft hij er voor gezorgd dat we er warmpjes bij zaten.
Nu moet dat laatste wel met enige korreltjes zout worden genomen, want een consumptie van twintig liter per dag minimaal kost nu bijna twintig euro! Hoe onze haat liefde verhouding verder zal verlopen blijft ongewis want morgen gaat de oliekachel de deur uit.
Trouwens een kachel met de naam "Deville" in een dorp van tweehonderd inwoners is ook al een contradictio!

Polen

Zo hoor je niets van hem, zo brengt 'ie Nederland twee keer in een week op de Franse televisie. 
Waar een klein land al niet groot in kan zijn.
Overigens nooit geweten dat Polen bevolkt blijkt te zijn met moslims. 
Goed dat de witte neger uit Venlo zoiets ontdekt!

16 februari 2012

De witte neger uit Venlo

Ik wind mij niet meer zo op over de Nederlandse politiek.
Het is een beetje een ver van mijn bed show aan het worden.
Via de televisie ontvang ik geen Nederlandse uitzendingen en ik moet mijn informatie van het internet halen of middels gedownloade kranten of via uitzending gemist. Allemaal nogal selectieve bronnen. Ik weet daardoor ook minder wat er zoal leeft onder de Nederlanders.
Op het Franse journaal heb ik in de afgelopen vier maanden slechts tweemaal een bericht over Nederland gezien.
Beide keren betrof het onze witte neger uit Venlo.
Zijn uitspraken zijn nog altijd hapklaar voer voor de journalistiek, die deze uitspraken tot nieuws verheft en dat vervolgens uitkauwt tot op de laatste vezel.
Nu toetert Wilders dat met hem niet valt te praten over bezuinigingen als er niet eerst fors miljarden worden bezuinigd op ontwikkelingshulp.
Ik geloof dat het officieel niet meer zo heet, maar dat over ontwikkelingssamenwerking wordt gesproken en dan gaat het om 0,7% van het BNP. Dat is conform de door de VN voorgestelde norm. Een fatsoenlijk deel van onze welvaart besteedt Nederland aan ontwikkelingssamenwerking en houdt zich tot nu toe aan deze norm. Echter de VVD zou een verlaging naar 0,44% van het BNP willen en het CDA staat een handhaving van 0,7% voor. Met uitzondering van de partij van Wilders, die een volledige afschaffing van de ontwikkelingshulp beoogt, willen de meeste partijen een verhoging naar 0,8% van het BNP, wat neerkomt op € 650 per hoofd van de bevolking.
"Ze zoeken het maar uit", zeg ik tegen mijzelf als ik deze berichten uit de Nederlandse politiek verneem, maar ik weet zeker dat de witte neger uit Venlo opnieuw aan het langste eind zal trekken!

14 februari 2012

Glaspendule 2

Op 4 oktober blogde ik over deze glaspendule. Hij gaf de tijd perfect aan en liep in een week niet meer dan een seconde voor of achter.
De verhuizing van 10 oktober vorig jaar is hem niet goed bekomen. Ondanks alle voorzorgsmaatregelen is de klok zo beschadigd geraakt dat hij niet langer dan een kwartier bleef lopen. De slingerveer was verbogen, een eenvoudige reparatie op het eerste gezicht.
In Narbonne prees zich een klokkenmaker aan als zijnde zeer artisanal! Daar moest het uurwerk dan maar heen.
In een mooi geoutilleerde werkplaats trof ik een weinig communicatieve ambachtsman aan. Hij zou de klok een week observeren en dan besluiten wat er gedaan moest worden.
Na een week dus vol verwachting wezen informeren wat de diagnose van deze Franse specialist was.
Zijn conclusie was dat de klok niet wilde lopen en dat het hele uurwerk uit elkaar genomen moest worden. Hij pakte toen de klok en voor mijn ogen wond hij het slagwerk zo strak opdat ik de veer hoorde breken.
Ik was volkomen perplex door zoveel stommiteit.
Onmiddellijk vervolgde de man: "En ook is de veer van de sonnerie gebroken, dus het wordt een hele reparatie!"."Wat gaat dat dan kosten?" "Dat gaat minimaal € 300,00 bedragen".
Ik liet de klok weer inpakken en zei deze vakman vaarwel.
Inmiddels is de klok terug geweest bij mijn eigen vakman, juwelier De Bruijn aan de Asselsestraat te Apeldoorn.
Meneer De Bruijn bekeek het uurwerkje en zei: "Ah, een Frans penduletje. De veer haken we opnieuw in en ik zet er een nieuw slingerveertje in". De reparatiekosten bedroegen € 50,00.
Inmiddels staat hij weer te pronken op de schoorsteenmantel en loopt in een week niet meer dan een seconde voor of achter, alsof er geen verhuizing is geweest.
De Bruijn bewijst dat er nog steeds ECHTE vaklieden bestaan!

13 februari 2012

Sanering

De sanering van wijngaarden bereikt zo langzamerhand een hoogtepunt. Altijd heeft de Franse overheid haar wijnboeren in bescherming genomen en de consumptie van Franse wijnen bevoordeeld. Zo wordt er in het Franse leger enkel Franse wijn geserveerd. Met ingang van 2012 komt hieraan een einde en moet  de binnenlandse wijnproducent gaan concurreren op de wereldmarkt. Chileense, Argentijnse, Australische, Californische of Hollandse wijnen moeten met hetzelfde gemak in de supermarkten gepresenteerd kunnen worden als het binnenlandse product; allemaal EEG!
Het gevolg is dat veel wijnboeren op hun klompen aanvoelen dat ze tot de verliezers gaan behoren en hun wijngaarden tegen een vergoeding saneren. Of het worden olijfgaarden of moeder natuur verovert de vrijgekomen grond.
Het gevolg is dat het landschap danig aan het veranderen is. Dit wordt door velen jammer gevonden en zij pleiten voor instandhouding, enkel voor het visuele beeld.
Flauwekul vind ik. Het landschap is nimmer statisch en altijd een afspiegeling geweest van een combinatie van klimaat, cultuur, economie en politiek.
Leve de verandering!

11 februari 2012

Geluk 4

Mijn blog van eergisteren is aanleiding geweest voor meerdere vragen of ik nu wel gelukkig ben.
Over geluk heb ik al vaker geschreven en ik zal dat nu nogmaals doen.
Of beter is het een van mijn favoriete dichters te citeren: Rutger Kopland uit de bundel Tot het ons loslaat 1997:

Wat is geluk

  • Omdat het geluk een herinnering is
  • bestaat het geluk omdat tevens
  • het omgekeerde het geval is,
  •  
  • ik bedoel dit: omdat het geluk ons
  • herinnert aan het geluk achtervolgt het
  • ons en daarom ontvluchten wij het
  •  
  • en omgekeerd, ik bedoel dit: dat wij
  • het geluk zoeken omdat het zich
  • verbergt in onze herinnering en
  •  
  • omgekeerd, ik bedoel dit: het geluk
  • moet ergens en ooit zijn omdat wij dit
  • ons herinneren en dit ons herinnert.
De vraag: "Ben je wel gelukkig?" doet voorkomen of je continue gelukkig kunt zijn.
Volgens mij is voor deze vraagsteller geluk net zo gedevalueerd als vriendschap. Door het fenomeen Facebook zijn er nu mensen die 5.000 of meer vrienden hebben. Wat stelt zo'n vriend nu helemaal voor.
Geluk is moeilijk te verwoorden, maar Rutger Kopland is er heel dichtbij gekomen.

10 februari 2012

Autowrak 4

Een jong dennenbos met tussen de bomen vermolmde druivenstokken; een gesaneerde wijngaard.
Aan de rand van het bos vond ik deze oude Peugeot, die in zijn nadagen dienst deed als schuilhut voor het personeel op de wijngaard.
Laat ik nou tevens ontdekken dat hij van mijn buurman is. In zijn schuur staat een prachtige Peugeot 403. Hij werd onder andere met onderdelen van het oude wrak gerestaureerd.

9 februari 2012

Tekst

Es kann vor Nacht leicht anders werden,
Als es am frühen Morgen war; 
Denn weil ich leb' auf dieser Erden, 
Leb' ich in steter Todsgefahr.
Mein Gott, ich bitt' durch Christi Blut:
Mach's nur mit meinem Ende gut!
De wind fluit om het huis en wandelaars passeren als michelinpoppen.
Een goede aanleiding om eens wat dichtwerken door te nemen.
Uit het Colmarisches Gesangbuch komt het bovenstaande couplet.
Het werd geschreven door Ã„milie Juliane von Schwarzburg-Rudolstadt in de tweede helft van de zeventiende eeuw.
Niet een vrolijk makende tekst, maar het stemt wel tot nadenken.

7 februari 2012

Te koud

De irissen van eergisteren zijn lelijk op de koffie gekomen. Te vroeg het voorjaar in de kop, terwijl februari nog moest beginnen.
De bloemen zijn dus bevroren, maar lijken daardoor net zo mooi als een schilderij van Van Gogh.

5 februari 2012

Bloggen

Ik schrijf graag.
Ik wil dingen verwoorden waaraan ik denk, die mij opvallen, waarover ik een mening heb, of juist niet.
Daarom blog ik graag of moet ik zeggen, blogde ik graag want de verhalen komen nu moeilijk op het scherm.
Deels komt dit omdat er op mijn nieuwe adres zoveel aangepakt moet worden: eeuwenoud behang van de muren, plafonds strak in de kalk, loodverf van de deuren, tegelvloeren schuren en nu bedenk ik mij ook dat de tuinbonen hadden al gezaaid moeten worden.
Echter dit alles is samen slechts één reden.
Telkens als ik een blog wil plaatsen is het internet uitgevallen of slakkentraag.
Nu kreeg ik een bericht van de provider dat er technische aanpassingen zijn uitgevoerd waardoor mijn internetverbinding betrouwbaarder is geworden.
Ik zal dus proberen de blogdraad weer op te pakken en mijn blogritme te hervinden.

3 februari 2012

Koud

Het is koud in Europa. Het journaal op televisie is bijna geheel aan de koude gewijd. Zwervers worden van de straat geplukt en vertroeteld in verwarmde sporthallen. Als straks de dooi invalt zullen ze wel weer de straat worden opgeschopt. Nederland verheugt zich op de elfstedentocht en hier staan de mensen bij de Brico in de rij om straalkacheltjes en isolatiemateriaal te kopen.
Langs de weg kom ik bloeiende irissen tegen. Verleid door de extra zachte winter hebben ze nu al de lente in hun kop niet wetende dat de winter nog kan komen!
Over een paar dagen nog eens kijken hoe het ze is vergaan.