21 juli 2012

Kalketrip

Tijdens het determineren van Travalera bladerde ik in de flora langs allerlei onbekende soorten.
Dus behalve zoeken naar een naam voor het op dat moment onbekende plantje, zie ik zodoende meer plantensoorten voorbijkomen die mij nog onbekend zijn. Ik spiek dan telkens of er hiervan soorten bij zijn die in deze streek voor kunnen komen.
Kalketrip Centaurea calcitripa is zo'n soort.
Zoekt en gij zult vinden.
Tussen de schriftelijke en feitelijke waarneming hebben 50 dagen gezeten.
Gisteren wandelde ik door een bosje, bovenop een kalkplateau.
Niet ver daar vandaag zijn deze week de jaarlijkse archeologische opgravingen van dinosauriërs begonnen.
Langs mijn wandelpad zag ik in de verte een forse bolvormige plant met lichtroze bloemen, "Als dat geen Kalketrip is", dacht ik bij mijzelf.
Dubbel leuk is dan zo'n vondst te doen van een plant die in Nederland ernstig is bedreigd en daarom logischerwijs op de Rode Lijst is geplaatst en hier ook niet veelvuldig voorkomt.
Kijk, daar wordt ik nou gelukkig van!

18 juli 2012

Gelukkig

Mij bereiken vreemde berichten.
Uit de teneur van mijn blogs wordt aangenomen dat ik mij niet gelukkig zou voelen.
Dat de beslissing om huis en haard te verlaten een faux pas zou zijn.
Dat mijn huwelijk met madame L. op de klippen aan het lopen is.
Uit de teneur van mijn blogs wordt aangenomen dat ik somber en zwartgallig ben geworden.
Dat ik niet langer along the sunny side of the street flaneer.
Dat ik mijn vaderland en alles wat ik er achterliet mis.
Dat ik treur om dit gemis.
Het spijt mij dat ik deze speculanten teleur moet stellen.
De zon staat stralend aan de hemel, een koele rosé vult het glas.
Wat ik blog is een moment, soms een reflectie, soms een experiment, soms een provocatie, soms een observatie, maar altijd iets dat ik zelf wil bewaren.
Ik ben vergeterig.
Ik ben bewaarderig.
Stapels knipseltjes waarvan  ik later niet begrijp waarom ik heb geknipt, opgeborgen, bewaard.
Boekjes vol opstellen, waarvan ik later denk heb ik dat opgesteld?
Het spijt mij dat ik moet zeggen dat ik gelukkig ben.
Maar.....
Geluk geen blijvende situatie.
Er moet altijd moeite voor worden gedaan.
Geluk steekt vaak in kleine momenten, in kleine dingen.
Er moet worden gezocht en gevonden.
Maar ik ben gelukkig met de keuzes die ik heb gemaakt.
Ik ben gelukkig met de plaats waar ik leef.
Ik ben gelukkig dat ik niet alleen ben maar dat ik madame L. nog altijd mijn geliefde is.
Ik ben gelukkig omdat ik geen reden heb tot ongelukkig zijn.
Maar.....
Dat betekent niet dat ik vierentwintig uur per dag loop te stralen.
Heinrich Heine dichtte weliswaar:
Ich weiß nicht was soll es bedeuten,
Dass ich so traurig bin;
Ein Märchen aus alten Zeiten,
Das kommt mir nicht aus dem Sinn.

Maar dat betekent niet dat hij een somber baasje was.
Zo vergaat het mij ook.
Dat ik soms redelijk sombermakende beschouwingen publiceer, moet geen aanleiding zijn om mij, of mijn huidige situatie te gaan psychologiseren met als conclusie dat ik mij niet gelukkig zou voelen.
Ik heb mijn  allerlaatste functioneringsgesprek achter de rug.
Ik laat het hierbij en kom er niet op terug.
Ben ik duidelijk geweest?
Mooi, dat maakt mij gelukkig!

17 juli 2012

Glimworm

Alle dagen schijnt de zon, alle dagen is het warm.
Niets bijzonders hier, het is immers zomer
Dat betekent dat het landschap langzaam geliger wordt, veel planten verdorren nu door de hitte en de droogte. Echter gelukkig zijn er ook weer soorten die hierdoor juist goed gedijen.
Overdag is er nu het gekrijs van de gierzwaluwen en 's avond het roepen van de uilen.
En af en toe is er het groene licht van glimwormpjes!

13 juli 2012

Vrijdag de dertiende

Ik ben niet zo van de bijgelovige.
Aan een geloof heb ik meer dan voldoende.
Ik ken ze, de verzamelaars van alles wat occult, mysterieus, semi wetenschappelijk lijkt, enz.
Ze geloven in buitenaardse wezens, de kracht der getallen en stenen en kleuren, het effect van acupunctuur tegen de vermeende schadelijke effecten van draagbare telefoons, aanbidden Boeddha en de Dalai Lama en Schillebeeckx, geloven in astronomie en het vergaan van de wereld in 2012. Dit allemaal als er maar interessante Readers Digest-achtige boeken over geschreven worden.
En toch....
Vandaag....
Vrijdag de dertiende.....
Ik houd van koffie.
Goede kwaliteit, goed gebrand (do it yourself!) en goed gezet.
Vanmorgen stierf mijn espressomachine. Hij had al eerder kuren en diep in zijn binnenste wist ik zijn kwalen te genezen.
Vandaag lukte dat niet meer.
Op een zeker moment was ik het punt van "no return" ver gepasseerd.
Al zou ik de lekkage weten te verhelpen dan wist ik zeker dat ik de machine nooit meer correct zou kunnen reconstrueren.
Ook ik ken mijn beperkingen.
s' Middags zag ik in de Carrefour een mij bekend espresso-apparaat. Het was het laatste exemplaar in de winkel en werd hierom extra gunstig aangeboden.
Ik kocht het en betaalde bij de kassa met een bankpas van de AbnAmro.
Thuisgekomen bleek de machine allerlei geluid te produceren, maar geen espresso.
Toen ik in het weekend mijn bankrekeningen controleerde bleek ook nog eens dat ik de machine twee maal had betaald.
Dit wordt een leuk weekend, helemaal niet.
Maandagmorgen zal ik om negen uur op de stoep staan bij de Carrefour. 
De kassaoverzichten zullen dan aantonen dat zij slechts een keer geld van mijn pas hebben afgeschreven.
Ergens in het digitale universum doolt een bedrag dat mij toebehoort.
Bij de service après vente ga ik de kapotte machine inleveren.
Het zal dan lastig blijken om dat ding naar Parijs te sturen voor reparatie. 
Ik krijg daarom een tegoedbon waarmee ik in de winkel een vervangend exemplaar kan kopen.
Terug in de winkel zal blijken dat alles wat ik in aanmerking vind komen, behoorlijk aan de prijs is.
De verkoper zal zich niet inschikkelijk tonen.
Pas nadat ik ga eisen dat ik mijn geld contant terug wil hebben zal er een afdelingschef bijgehaald worden die bereid blijkt mij dezelfde korting te berekenen als ik op deze rampendag kreeg.
Thuis zal ik dan eindelijk genieten van een heerlijke espresso.
Een vriendelijke AbnAmro-mevrouw zal mij dan telefonisch op de hoogte brengen dat hun computersysteem een beetje in de war is en dat hopenlijk aan het einde van de volgende week alles in orde zal komen.
Ik hoop dat het zo zal gaan.
Maar om nu te gaan geloven in vrijdag de dertiende en daarmee toe te treden tot de wereld van allesgelovers; beter van niet!
Hè lekker, koffie!

11 juli 2012

Stenen tijdperk

De internetverbinding ligt eruit.
Via een telefoonverbinding weet ik dit berichtje nog op mijn blog te persen.
Wanneer je belt met de provider krijg je te horen dat de storing waarschijnlijk door vandalisme is ontstaan.
Of mij interesseert waardoor het is ontstaan.
Wanneer ik vraag wanneer de verbinding weer is hersteld wordt mij verteld dat het dagen, misschien wel weken kan duren.
Om gek van te worden.
De vorige president van Frankrijk heeft gezegd dat een internetverbinding tot het recht van elke inwoner behoort.
Kennelijk behoort het niet tot de plicht van de provider om een strakke verbinding te garanderen en te onderhouden.
Enfin, hiermee heb ik wel verklaard waarom mijn blogs zolang uitblijven.
Welkom in het stenen tijdperk!

2 juli 2012

Lost in the tunnel of love

Laten we hier maar gaan zitten.
    Nee, we zouden naar de plek gaan waar we altijd zitten als we hier zijn.
We zijn nu toch hier?
    Nee, hier hebben we nog nooit gezeten.
Waarom wil jij toch altijd verder rijden?
    Ik wil helemaal niet verder rijden.
Dat wil je wel!
    Ik wil alleen maar naar "ons" plekje.
Dat is bezet, dat zie je toch, daar staat nu die witte auto.
    Dan rijden we iets verder.
Toe maar, nog verder rijden.
    Prima, ik keer nu om, jij je zin.
Ik hoef mijn zin helemaal niet te hebben, rij nou maar door naar die plek van jou.
    Die plek van ons!
Goed, wat jij wil, die plek van ons.
    Nu zijn we al gekeerd, jij je zin, je gaat hier maar zitten, dat wilde je toch?
Wat is er dan mis met deze plek?
    Er is helemaal niks mis mee, maar hier wilden we niet heen.
Jij niet heen.
   Wij!
Zit nu niet te mokken.
    Ik mok niet.
Waarom kijk je dan zo ongelukkig?
    Omdat we elkaar totaal niet begrijpen, hoeveel woorden we ook gebruiken.
Ik begrijp jou heel goed, maar als jij mij niet wilt begrijpen, ook prima.
    Als jij mij zou begrijpen, dan was je met mij naar ons plekje gegaan.
Nou moet je ophouden. Wie is hierheen gereden en hier gestopt?
    Laten we nu even ophouden langs elkaar te praten.
Ik vind mijzelf anders behoorlijk duidelijk.
    Duidelijk wel ja, maar behoorlijk?
Gaan we grof worden?
    Nee, ik voel me alleen zo verdwaald.
Wat krijgen we nou weer. Waarin dan wel?
    In the tunnel of love!