31 oktober 2010

Groninger hemel

Tijdens een bezoek aan het Openluchtmuseum in Arnhem woonden we in de boerderij van Beerta een toneelstukje bij. Het onderwerp was de staking van  landarbeiders uit Finsterwolde in 1929. De arbeiders staakten bijna vijf maanden om een loonsverhoging van 4 cent. De hardvochtigheid van de rijke Groninger boer is spreekwoordelijk.: `Het bedrijf floreert. Hij bewoont een hofstede als een kasteel. Hij is op-en-top modern. Hij rijdt in een eerste-klasse auto, maakt op zijn tijd een uitstapje naar het buitenland, naar Parijs of zoo en laat zijn zoons stuuderen. Hij neemt het er van. Wie het breed heeft, laat het breed hangen. Als werkgever is hij met één woord naar waarheid getypeerd: hij is hondsch, hondscher dan de meeste hondsche werkgever elders. Hij is zich daarvan bewust en gaat er prat op.'
Centraal in de voorstelling stond de dood door een kogel van de marechausse van de groenteventer Eltjo Siemens.
Ik keek naar boven, naar het grote dak van de boerderij. Het zonlicht buiten drong hier en daar tussen de dakpannen door en zo vormde zich een sterrenhemel boven het toneel.
In z'n kleinheid toch indrukwekkend!

Val Gardena

Als leerling van de Landbouwschool bezocht ik een andere landbouwschool in het Zwarte Woud en later nog een landbouwschool in Zwitserland. Op beide scholen werd 's ochtends het reguliere landbouwonderwijs onderwezen en de middag werd besteed aan handenarbeid. Wie hiertoe aanleg had kon zich bekwamen als houtsnijder. Met deze kennis zouden ze later als boer in de lange winters geld kunnen verdienen door beeldjes te snijden voor de toeristenindustrie. De grote talenten legden zich toe op het snijden van heiligenbeelden.
In CODA staat momenteel de tentoonstelling 'Verbeelding uit Val Gardena'. Ik had al lang naar deze expositie uitgekeken en gisteren kon ik hem dan eindelijk bezoeken. Van negen kunstenaars uit Zuid-Tirol valt er werk te bewonderen. De overeenkomst met het toeristen-snijwerk is enkel nog terug te zien in het ambachtelijke van de houtbewerking. Toch toont het werk een sterke verbondenheid met de traditie van het snijwerk uit de bergstreken. Niet vaak bezoek ik dezelfde tentoonstelling meermalen, nu heb ik dat al wel gedaan.

28 oktober 2010

Annunaki

Vanaf een verre planeet is een geheimzinnig volk naar ons onderweg. Zij zullen ons onderwerpen en als slaven gebruiken. Met het vrouwvolk zullen zij omgaan zoals in Oostelijk Congo de rebellen met de vrouwen aldaar. Zij zijn vele malen groter dan de mens en zijn feitelijk onze scheppers uit een ver verleden. In 2012 staat dit allemaal te gebeuren. Op het internet is over de Annunaki veel te vinden, Google maar eens op YouTube.
Tijdens een bergwandeling zagen mijn dochter en ik op een berghelling tekens de dit volk tijdens een vorig bezoek heeft achtergelaten. Aan de rechtervoet staat een mens afgebeeld. We stonden er verrast naar te kijken. Zo zie je maar, als je ergens in geloofd, ga je het nog zien ook.
Nu wachten op 2012, dat wordt vast lachen!

27 oktober 2010

Kinderherinnering


Ik liep onder hoge bomen.
Ik liep en keek omhoog naar de kronen van de hoge bomen.
Ik liep en keek omhoog en draaide mij om mijn as en ik bleef doorlopen en doorkijken.
Als alles dan draaide en bewoog was ik even de weg kwijt en was ook de tijd verdwenen.
Even was ik dan nergens en overal........

25 oktober 2010

Alleen in in de ruimte

Tijdens gesprekken met mensen in mijn omgeving beluister ik vaak de aanname dat het zeer waarschijnlijk is dat er elders in het heelal intelligent leven aanwezig moet zijn. Vooral de aanname dat dit zo moet zijn stoort mij dan een beetje en ik kan het dan ook niet laten hier tegenin te gaan. Het is tegenwoordig kennelijk moeilijker te veronderstellen dat wij de enige intelligente levensvorm in het universum zijn dan zonder enig bewijs te roepen dat er her en der in de ruimte soorten van marsmannetjes ronddolen. Mijn stelling wordt nu een beetje bevestigd door een artikel in New Scientist.
Misschien zit het heelal vol met eenvoudige levensvormen zoals bacterieën, de kans dat er ooit complexe levenvormen gevonden worden is misschien een stuk kleiner dan gedacht. De stap van eenvoudig leven naar complex leven - cellen die kunnen groeien en kunnen delen - is mogelijk veel ingewikkelder en uitzonderlijker dan eerder aangenomen. Al het leven op aarde stamt af van een enkele cel die er ooit in slaagde complex te worden. Het lijkt erop alsof dat maar op een moment is gebeurd, terwijl bacterieën al miljoenen jaren eerder op aarde leefden.Een cel die meer functies krijgt heeft meer genen en meer proteinen nodig, en moet daarom groter worden. Het probleem is dat een groeiende cel heel snel problemen krijgt met zijn energievoorziening. Een cel neemt voeding op uit zijn omgeving door zijn buitenkant, het celmembraan. De buitenkant van een cel groeit echter niet evenredig mee met de binnenkant, dus elke cel die groeit krijgt vroeg of laat het probleem dat hij zichzelf niet langer van energie kan voorzien. De eerste cel die erin slaagde om deze obstakels te omzeilen, slokte waarschijnlijk enige bacterieën op en ging die gebruiken als energiecentrales, de eerste zogenaamde mitochondria die nu nog steeds een essentieel onderdeel van elke cel zijn. Wanneer de cel eenmaal die energiecrisis overwonnen had kon hij groeien en complexe functies zoals communicatie met andere cellen uitvoeren: complex leven was geboren.Het nieuwtje zit hem er nu in dat biologen eerder dachten dat een cel eerst complex werd, en toen mitochondia ging produceren. Mogelijk ligt het precies andersom: mitochondria zijn een voorwaarde om de stap van eenvoudig naar complex te maken. Eenvoudige cellen kunnen haast geen andere cellen (of bacterieën) opslokken, dus het ontstaan van de eerste mitochondria was een zeer unieke gebeurtenis. Zo kan het zijn dat allerlei bacterieën in het heelal miljoenen jaren kunnen bestaan zonder ooit de stap naar complexiteit te zetten.
Dat er buiten de mens op aarde, geen andere, meer ontwikkelde levensvormen zouden voorkomen werd ook al door Carl Sagan geopperd. Echter wordt juist zijn naam verbonden aan het wel voorkomen van levensvormen omdat het zijn voorstel was om het Voyager-ruimteschip uit te rusten met een plaquette waarop een code was afgebeeld die door intelligente wezen begrepen zou moeten worden.
Sagan was juist een scepticus van het type: eerst het bewijs en dan praten we verder!

23 oktober 2010

Weer naar huis

Heerlijke week in Frankrijk doorgebracht, maar aan alles komt een einde en het werk roept weer.
Dus vertrokken we vroeg om nog dezelfde dag in Holland aan te komen. 
Wat een genot deze reis. Wind in de rug (geen Mistral!), niet druk op de weg, nergens een file en zodoende waren we in een zeer ouderwetse tijd terug. We reden nu 1284 km in 12:35 uur en het is lang geleden dat we deze afstand in zo'n korte tijd aflegden. 
Ging het altijd maar zo makkelijk. 

22 oktober 2010

Moestuin-droom

Van thuis had ik wat gereedschap meegenomen en hiermee kon ik alvast wat gaan snoeien in de pas verworven moestuin. Wat een genot om hier bezig te zijn. Van de vier kranen blijken er in elk geval twee volop water te geven. Al onkruid wiedend en snoeiend kreeg de tuin steeds meer vorm en in mijn fantasie zie ik mij er al zitten.
Samen met mevr. L. achter een frisse Chardonnay in de schaduw van de olijfboom, wat een heerlijke gedachte!

20 oktober 2010

Démoustification

Ik had ooit eens gelezen dat de strook langs de Golfe de Lion in de zestiger jaren rijkelijk met DDT werd besproeid om de muskieten te verdelgen.
Vandaag ontdekte ik dat dat nog steeds wordt gedaan. Bij aankomst op het strand van La Nouvelle vloog een vrolijk gekleurd vliegtuigje over mij heen en trok een violet spoor door de lucht. Blijkbaar vindt de "démoustification" nog steeds plaats.
Een gepast moment om toch maar in zee te gaan en eventuele rommel af te spoelen.

17 oktober 2010

Tweedehands kippetje

Altijd een beetje onwennig zo’n eerste dag.
Tanna in de auto gestopt en samen een eindje gereden naar en in het bos gewandeld.
Daarna naar de brocante van Béziers.
Zelfs de mensen op de markt zeiden dat ze het nog nooit zo groot en druk hadden meegemaakt.
Zou de crisis hiervoor verantwoordelijk zijn?. De hoofdzaak van het sortiment bestaat uit kleding en huishoudelijk spul.
Gelukkig vond ik niets van mijn gading of het moet dat gebraden kippetje zijn, waarmee ik tot tevredenheid van mevr. L. thuiskwam.

16 oktober 2010

Capestang

In Capestang dook mevrouw L. voor de hoogst noodzakelijke boodschappen de Intermarché in. Ik was nog niet toe aan zo’n bezoek en ben met de hond aan het kuieren gegaan. Onderweg kwamen wij elkaar tegen in de ruiten van de opbergplaats van de winkelwagentjes.
Om tien minuten over zes kwamen mevr. L. en ik in Montouliers aan.
In de woonkamer keek ik op de comtoise en die vermeldde dezelfde tijd; alsof hij twee maanden geleden al voorvoelde om hoe laat wij terug zouden keren, grappig.
Geen rare luchtjes in huis, het bewijs dat met het afbreken van die geheimzinnige muur in de voorraadkamer, van waarachter een stookplaats te voorschijn kwam, tevens de bron van de muffigheid zou verdwijnen; ook weer opgelost.

14 oktober 2010

Steengroeve

Gisteren bezocht ik met collegae de steengroeve van Winterswijk.
De groeve is een  bedevaartsoord voor floristen en archeologen, maar sinds de komst van de Oehoe en het broedsucces ervan, ook voor ornithologen.
Het had ook iets van een echte bedevaart.

Je kijkt naar de webcam die dit voorjaar de broedende Oehoe op het internet zichtbaar maakte.
De Oehoe was vandaag verdwenen, maar de webcam hing er nog.
Je kijkt naar de grot van Lourdes en Maria is verdwenen, maar toch.......

Happy Meal



Sally Davies, een in New York gevestigde fotograaf - volgde met zijn fcamera zes maanden lang het verwachte verval van een Happy Meal van Mc Donalds. Tot zijn eigen verrassing bleek er weinig verschil tussen de foto's en na zes maanden beeindigde hij zijn project. De aanleiding tot deze fotoserie was het verhaal over een 12 jaar oude hamburger van Mc Donalds die nog steeds herkanbaar was gebleven en misschien wel eetbaar (als je hiervan liefhebber bent). Dit voedzame moet dus strak staan van de conserveermiddelen en ik blijf mij vverwonderenn over de populariteit van deze voedselketen. Het meest heb ik mij verbaasd over de snelheid waarmee Mc Donalds Frankrijk heeft veroverd en de harten van de Fransen!

12 oktober 2010

Karandasj

Hier in huis liggen op diverse plekken honderden potloden. Toen eenmaal bekend was dat mevrouw L. potloden verzamelt namen velen van hun reizen zo'n ding voor haar mee. Dus tikte ik zo'n ouderwetse vitrine voor de potloden van Caran d'Ache voor haar op de kop. Inmiddels is die alweer veel te klein en moet ik naar een grotere uitkijken.
Ik heb mij vaker afgevraagd wat nu het precieze verband is tussen het Russische woord voor potlood, карандаш (karandasj) en het beroemde Zwitserse bedrijf Caran d'Ache, dat zich 'Maison de Haute Ecriture' noemt.
De taalkenster Lucienne vroeg zich dat ook af::
Is Caran d'Ache nu naar het Russische karandasj genoemd, of noemen de Russen hun potlood naar deze producent van Swiss made schrijf- en tekengerei? Zo'n gekke aanname is dit laatste niet, voor iemand die verder geen Russisch kent. Immers, de Vlamingen hebben het ook over een 'Bic' als ze een balpen bedoelen: naar pennenfabrikant 'BIC'.
Op naar Wikipedia en de Caran d'Ache-site dus. Blijkt dat de firma Caran d'Ache genoemd is naar het pseudoniem van de 19e-eeuwse Franse satirische en politieke tekenaar Emmanuel Poiré, die uit Rusland geëmigreerd was. Zouden Emmanuel Poiré of de oprichter van Caran d'Ache, Arnold Schweitzer, wel geweten hebben waar het woord 'karandasj' oorspronkelijk vandaan komt, zo vraagt men zich op de Caran d'Ache-website af. Want dit komt van het Turkse 'kara tasj', dat 'zwarte steen' betekent: inderdaad, het grafiet in potloden ...

11 oktober 2010

Vliegtuigrood

Ik dacht even dat het zou gaan regenen, zo rood kwam de zon op. Het was echter geheel onbewolkt, maar er waren zo enorm veel vliegtuigstrepen dat het wel vuurwerk leek!

10 oktober 2010

Verrader

Een vuile verrader, maar dan wel een hele schone, zo zou je de Koraalstekelzwam kunnen noemen.
Hij verscheen de afgelopen dagen op een oude beukenboom in de buurt van Renkum.
De boom laat zich aanzien dat hij het leven een beetje zat is. Nu echter deze zwam op hem staat te pronken en alle aandacht opeist zal de boom wel snel geveld worden; hij staat langs een drukke weg en boven een veel belopen wandelpad.
Dat je na 150 jaar zo verraden wordt!

9 oktober 2010

Oorbellen

In de Oostvaardersplassen nam ik eergisteren ook wat foto's van de edelherten. Het was echter zo mistig dat ik niet de moeite nam om mijn foto's te bekijken.
Vandaag wilde ik de plaatjes wissen toen zag ik er een heldere foto tussen van een hinde.
Laat ik nou net dat beest met die oorbellen gefotografeerd hebben!

7 oktober 2010

OVP

Een lange dag vandaag.
De zon heb ik niet zien opkomen boven de Oostvaardersplassen.
Mist en nevels hielden het landschap verscholen en omfloersten het geburl van de vele edelherten.
Misschien wel zo mooi: door niet te zien te krijgen waarvoor je bent gekomen, zie je wat anders, dat daardoor des te indrukwekkender is.

Inktzwam

Het is nu echt een mooie herfst geworden. Het blad van de Amerikaanse eiken en van de beuken verkleurt prachtig.
Ook verandert elke dag het mycologische landschap. Nu zijn het vooral inktzwammen die staan te pronken en zwarte tranen kleuren het gras eronder blauw.

6 oktober 2010

Tolhuis

Het is nu mogelijk om de A50 over te steken ter hoogte van het Tolhuisven. Dit nieuwe ecoduct zal een ecologische verbinding gaan vormen tussen het Zwolse Bos en het ASK.
Tijdens een van de eerste besprekingen met Rijkswaterstaat zag ik dat dit ecoduct de naam "Petrea" mee zou krijgen. Dat schoot mij even in het verkeerde keelgat. Immers betreft dit de naam van een noordelijker gelegen landgoed van het Gelders Landschap. Als Staatsbosbeheerder was dat mijn eer te na. Via veel getouwtrek zal nu de naam "Tolhuis" op de brug komen te staan. Bij mij is het echter eerst zien en dan geloven.
Ik kan niet wachten tot de bekisting verwijderd wordt!

4 oktober 2010

Glaspendule


Uit de familie kwam deze glaspendule naar ons toe.
Lopen deed hij al een tijdje niet meer en ook waren een paar ruitjes beschadigd en de slinger was leeg.
Inmiddels zitten er nieuwe handgeslepen glasvensters in, is de slinger weer gevuld met kwik en zijn twee gebroken veren vervangen.
Aan het lopen krijgen en houden is nog een hele toer geweest. De pendule moet perfect waterpas staan ( het lijkt wel of alles, inclusief het huis scheef staat) en dan de gaffel afstellen op gehoor tot er een harmonieuze tik klinkt.
Hij loopt uiteindelijk keurig en nu komt het afstellen van de slinger aan bod.
Het zal nog heel wat tijd kosten om hem op de seconde gelijk te laten lopen, maar wat maakt dat uit?
Ik heb nu de tijd!

3 oktober 2010

Grafschrift

Ik mag graag een wandeling over kerkhoven en begraafplaatsen maken.
Vaak zwierf ik over Père Lachaise. Er was in de jaren zestig een gedeelte dat geheel overwoekerd was met klimop. De groene vormen maakten nog enigszins herkenbaar dat het hier een begraafplaats betrof.
Het ontkwam jammer genoeg niet aan de restauratie- en oppoetswoede die elke ruïnering onmogelijk maakt; de Engelse School zou tegenwoordig geen geschikt onderwerp meer aantreffen, maar dit terzijde.
Begraafplatsen geven een goede indruk hoe het plaatselijk met de aandacht voor de dood in gesteld en op kunsthistorisch gebied herkent men hoe hier aansluiting werd gezocht bij heersende modebeelden.
Ondertussen denk ik ook wel eens aan de eindigheid der dingen en niet in de laatste plaats die van mijzelf. Keurend loop ik langs de graven op zoek naar een zerk die mij passend lijkt en in gedachten zie ik de tekst in het graniet:

2 oktober 2010

ZAZ

Het blijft even zoeken, maar dan word je toch beloond met leuke filmpjes.
Daarom nog een filmpje van ZAZ

"ZAZ" A MONTMARTRE
Geüpload door latelelibre. - Bekijk nog meer muziek video's in HD!

1 oktober 2010

Giethoorn

Het blijft altijd leuk.
Vanmiddag brak de zon door en als opmaat naar het weekend besloten we even naar Giethoorn te gaan. Een half uur na dit besluit kuierden we over het bruggetje. Wat plezierig dat het Openluchtmuseum zo dichtbij is.
Omdat we ons aan poffertjes en een in het museum gebrouwen biertje te buiten gingen hebben we voor straf tot sluitingstijd rondgelopen!

The final countdown

Het is alweer 16 jaar geleden dat mevrouw L. en ik een huis in Frankrijk kochten. Ik weet niet meer hoeveel keer we op en neer zijn gereden.
Na tien jaar verwisselden we van woning. Groter, maar bovenal hoger gelegen. Ons eerste huis was tijdens een overstroming behoorlijk ondergelopen. We wilden nooit meer een "inondation" meemaken en daarom kochten we een huis op een olijfberg: in Montouliers.
Al die toestanden die we ons hebben aangehaald met een bezit op een afstand van 1400 kilometers hadden maar 1 doel; eens gaan wij er wonen!
Ik had totaal geen idee wanneer dat zou zijn.
We wonen in Nederland op de mooiste plek van het land in een prachtig huis. Geen buren, geen problemen. Wel kippen, weiden, bossen, dus oneindige ruimte. Momenteel staan we 's avonds op ons erf naar het geburl van de edelherten te luisteren alsof dit de normaalste zaak ter wereld is. Ooit hoorde ik de uitspraak: "Als je op je eigen erf kunt pissen, weet je pas wat vrijheid is!" Ik zou deze uitdrukking niet verzinnen, maar ik kan hem wel invoelen.
Ik heb een prachtbaan op een prachtplek. En toch vinden we dat het langzaamaan tijd wordt om te verkassen.
Vandaag is het 1 oktober en mevrouw L. en ik zijn voornemens om op 1 oktober 2011 met de trekvogels naar het zuiden te gaan om definitief te landen in Montouliers.
Dit besluit zal voor ons ingrijpend zijn en er zal veel geregeld moeten worden, maar nu merk ik al hoezeer de merkstok, die geplant staat op 1 oktober 2011, mijn blik verandert.
Ooit verrichtte ik mijn dienstplicht als Garde Grenadier. 150 dagen voordat de diensttijd erop zat, hing iedereen in zijn psu-kast een meetlint uit moeders naaidoos met de lengte van 150 cm. Ook ik knipte er elke dag een cm vanaf en zo leefde ik gestaag toe naar de dag waarop ik zou afzwaaien.
Dat gevoel herbeleef ik nu een beetje: the final countdown!