31 december 2017

Gelukkig nieuwjaar

Hier behoort het afsteken van vuurwerk niet tot het nationale erfgoed.
Hier vallen ter gelegenheid van nieuwjaar geen zware metalen in het oppervlaktewater.
Hier vallen ook geen doden.
Hier veranderen de straten niet in een oorlogsgebied.
Hier worden vluchtelingen niet gestrest door het geluid van oorlogsgeweld.
Hier vluchten duizenden vogels niet in de lucht en vliegen zich dus ook niet te pletter.
Hier geen problemen voor mensen met luchtwegen ziekten door de fijnstof.
Hier geen in elkaar geslagen brandweerlieden, geen problemen voor hulpverleners.
Hier geen afgerukte vingers of andere ledematen.
Hier geen lege oogkassen.
Hier raken geen katten en honden van slag en blijven kippen aan de leg.
Hier blijven winkelruiten heel, staan auto's niet in brand. 
Hier blijft €80.000.000 in de portemonnee.
Hier valt niets te beleven, net zoals in het Nederland van 1960.
Doch hier klinkt de zachte plop van de champagnefles en klinken  de glazen,
en verder blijft het stil.
Alhoewel  . . . .  
nog altijd zoemt en fluit de tinnitus in mijn oren dankzij Hollands nationale erfgoed en zo beleef ik elke dag het feest van vuurwerk!

26 december 2017

Kerst 2017


Voor de bakker die zijn vuur laat doven
voor de boer die zijn ploeg laat staan
voor de metselaar die geen huis meer wil bouwen
voor de herders die niet meer verder gaan

Voor de meester die niet meer durft vertellen
voor de priester die zijn gebed vergeet
voor de dokter die niet meer kan genezen
en voor de rechter die geen raad meer weet

Voor de grootmoeder alleen op haar kamer
voor opa die al vergeten is
voor de angsten en slapeloze nachten
voor ‘t verdriet dat niet geweten is

Voor de minnaars die niet meer zingen
voor de liefste die het huis verlaat
voor al het nutteloze leed van de wereld
voor ons zieltje dat tenonder gaat

Voor de kinders in kelders gevangen
zoveel onschuld verkracht en vermoord
voor de politieke heersers
door geld en macht ontspoord

Voor onze bitsige bijtende woorden
voor onze leugens en onze achterklap
voor het paradijs dat we verloren
voor onze levenslange ballingschap

Voor cipiers en advocaten
voor presidenten en inspecteurs
voor adjudanten en commandanten
voor commissarissen en controleurs

Voor fabrikanten en voor commercianten
en farizeeërs met groot gewin
in hormonen drugs en wapens
voor al ‘t kwaad er tussenin

Ook voor vissers en voor matrozen
en voor het boerenvolk op de tracteur
voor ‘t zigeunervolk langs de wegen
voor de schipper en de vrachtchauffeur

Voor de buurvrouw en de glazenwasser
voor de smid en voor de timmerman
voor het ventje aan zijn loketje
voor de zanger voor de orgelman

Voor de moeder van ‘t kreupele kindje
voor het lief van een dode soldaat
voor het meiske zonder beminde
voor al ‘t zeer dat nooit meer overgaat

Voor wie zal ik hier nu nog zingen
voor diegene die ‘k hier vergeet
er kan niemand zonder wat vrede
rijke boer of arme proleet

11 december 2017

Lichtjes in donkere dagen

Tijdens uitstapjes en vakanties worden in de bezochte steden en dorpen vaak de kerkhoven en kerken ook als toeristische attractie gezien.
Hoe slechter onderhouden het kerkhof is, hoe ruïneuzer de kerk, hoe meer deze plaatsen op mijn waardering kunnen rekenen.
Bemoste en scheefgezakte zerken onder breed uitgegroeide bomen, kerken waarbinnen zijbeuken zijn afgezet met rood-wit lint in verband met neerstortend pleisterwerk, staan hoog op mijn lijst van plaatsen waarvoor een stuk omrijden vaak de moeite loont.
Altijd is er wel een plekje te vinden waar iemand een brandend lichtje heeft achtergelaten.
Zo'n lichtje wordt dan ook meestal door mij, met achterlating van wat muntstukjes, als souvenir meegenomen..
Inmiddels heeft deze gewoonte geleid tot een flinke collectie en nu is het tijd voor een opruiming; december is immers dé tijd voor wat extra licht!

26 november 2017

Zondagmorgen

Het is zondag.
Uit de radio klinkt OVT waar ik deze keer niet naar luister,
maar ik herschik de boeken in mijn bibliotheek.
Het zijn meer dan tweeduizend titels waar ik mijn ogen langs laat dwalen.
Ik sorteer thema's zo goed mogelijk bijeen en op alfabet.
Ik zoek naar boeken die ik weg kan doen.
Boeken die hun plaats zullen geven aan titels die op de grond staan gestapeld,
in afwachting van een plek op een plank.
Regelmatig talm ik met een boek.
Heb ik dit eerder gelezen, is het waard te bewaren, om ooit te herlezen, is het een naslagwerk dat niet door Google vervangen wordt?
De titel Edelman-Bedelman, gedichten van Michel van der Plas, valt open bij:

EEN DROOM

Ik droomde deze nacht een nieuwe droom:
dat ik ontwaakte voor de kathedraal
waar, aan de gevel boven het portaal,
een vogel nestelde in een stenen boom.

Adam en Eva stonden met de vrucht
onder de takken; maar de vogel floot,
tegen zijn graf in, tegen zijn eigen dood,
en roekeloos als op een vrije vlucht.

Ik ben niet wakker. Het is nog geen dag ,
maar ik wil denken aan die droom, ik wil
geloven dat ik ervan leven mag,
morgen misschien, eenmaal als ik lag stil
stil gelegen heb in uw toereikendheid,
onze Vader die in de hemel zijt.

Een mooi gedicht, overdenk ik
en geef het boek een nieuwe plaats.

16 november 2017

Nationalisme

Op de NL televisie zag ik onlangs een uitzending waarin een scene voorkwam van een groep mensen die het Wilhelmus zongen.
Daarbij viel mij op dat minsten een derde van deze vaderlanders tijdens niet allen gingen staan, maar ook hun rechterhand op het hart hadden geplaatst.
Ik behoor nog tot de generatie die op de lagere school het Wilhelmus moesten leren. Tijdens die lagere schooltijd werden wij geacht op het marktplein een aubade te brengen aan de commissaris van de koningin en daarbij ontbrak het Wilhelmus niet.  Ik heb de tekst dus geleerd maar die is mij niet beklijfd.; behalve flarden  tekst kan ik het niet vlotjes meezingen.
Geeft niet, want ik kan mij geen enkele gelegenheid herinneren waarbij ik het volkslied mee had moeten zingen.
Het gaat mij dus om die nieuwe malle Amerikaanse gewoonte om met de hand op het hart mee te blèren.
Wat is dat voor nieuwigheid?
Heb ik iets gemist?
Is mijn vaderland de weg kwijt?
Op voorspraak van een christelijk partijtje (neen, deze keer niet de LPF) staat er nu een Nederlandse vlag in de tweede kamer.
Is mijn vaderland de weg kwijt?
Ter vergroting van het nationale gevoel moet het Wilhelmus onderwezen en geleerd worden op school.
Is mijn vaderland de weg kwijt?
Dus laten we meteen de rest invoeren: 's morgen een gebed voor de staat.
In elke schoolklas de nationale driekleur.
Niet meer vlaggen op een nationale feestdag, nee, op elke dag en wel door iedereen.
Neem daar nog bij dat er een soort van (vrijwillige) sociale dienstplicht komt en het is een rijtje geworden waarvan ik denk: het gaat om meer nationalisme.
En meer nationalisme heeft nooit tot iets goeds geleid!
Kees Boeke schreef in 1928:
Wij zingen niet meer van Wien Neêrlands Bloed
van vreemde smetten vrij ...,
want de mensen van een ander land
hebben even goed bloed als wij.
Wij zingen niet meer van een Duitse prins.
die een koning van Spanje eert,
want al gaf hij al zijn goed,
hij vergoot toch bloed,
en dat is en blijft verkeerd.
Zing het mee, zing het mee,
Wij zingen van liefde en vree.
En als er nog eenmaal een oorlog komt,
Doen wij met z'n allen niet mee!
Koningin Juliana heeft wellicht dit lied gekend, omdat zij direct na de oorlog haar dochtertje Trix heeft opgegeven als leerling van de Werkplaats Kindergemeenschap van Kees en Betty Boeke in Bilthoven.

13 november 2017

Pijntje

Het steekt allemaal niet meer zo in elkaar als het zou moeten.
De scanner onthulde mij de waarheid dat de oude dag zich met gebreken openbaart.
Evengoed heb ik tot nu toe zonder het syndroom van PHPD (pijntje hier, pijntje daar) kunnen leven.
Nu ben ik echter een halte gepasseerd die mij vertelt dat ik iets zuiniger op mijn eigen machientje moet zijn.
Hoewel ik mij de pijn van de eerste dagen niet meer voor de geest kan halen ben ik nog steeds niet zonder een zeurende rug.
Niet echt pijnlijk met een grote P, maar voldoende om mij langdurig uit de slaap te houden.
De beste medicijn is de gedachte: Alles gaat voorbij!

30 oktober 2017

Gevloerd

Plat lig ik op de vloer.
Een tegelvloer is mijn bed.
Tien dagen, tien nachten.
Mijn uitzicht is een plafond.
Het is mijn projectiescherm.
Hersenspinsels worden er, aangemoedigd door morfine, op verbeeld.
Het begon op 21 oktober.
Een vage pijn onderin mijn rug.
Pijn verandert in een gevoel dat zich niet meer laat verwoorden.
Op maandagmorgen bracht een ambulance mij naar het ziekenhuis in Narbonne.
Hoeveel pijn heeft u op de schaal van 1 tot 10?
Maak er maar elf van!
Thuis weer plat.
Niets zo fijn als plat op mijn rug.
Op tegels.
Veel pillen doen veel.
Pillen maken mij beter.
Nu weet ik al niet meer hoe erg het een paar dagen geleden was.
Morgen zal het dus beter zijn.
Later lig ik weer op een bed en vergeet ik hoe dit was.
De pijn zal ik wel vergeten,
Maar ik hoop dat ik mijn visioenen op het plafond zal blijven zien.

7 oktober 2017

Bosbrand

Vanaf mei tot heden is het zomer.
Elke dag dus warm en droog.
Ook vandaag is het weer 27°C.
Rond twaalf uur hoorden we brand, brand roepen.
Mevr. L. belde direct de gemeente en brandweer.
En toen begon de show op gang te komen!
Ondertussen kon ik beginnen met mijn nieuwe fototoestel uit te proberen.

Overigens inmiddels gehoord dat het vuur niet door een bbq, maar door het gebruik van een bosmaaier werd veroorzaakt. De brandweerman bleek minder geblesseerd dan de dorpskoerier vermeldde, hij mocht de volgende dag al naar huis.
Weer een les: nieuws moet altijd een paar dagen rijpen!

14 augustus 2017

Onbegrijpelijk


Er zijn van die dingen die ik zie en niet wil zien.
Er zijn van die dingen die ik niet wil zien en niet begrijp.
Er zijn van die dingen die ik niet begrijp . . . .
En waarvoor ik geen oplossing kan bedenken . . .

11 augustus 2017

Komkommertijd

Het is komkommertijd in Nederland.
Geen ramp te melden of het moet gaan over het gerommel in de wereld die ei heet.
Met enige verbazing vernam ik uit Nederlandse nieuwsbronnen dat het niet zoveel uitmaakt of er een beetje gif in sommige eieren zitten. Daarbij heeft elk ei een nummer zodat de consument zelf zijn keuze kan maken tussen een giftig of een schoon eitje.
In een ei hoort toch geen enkel spoor van gif te zitten?
Dus ook niet een beetje?
Ik voorspel dat de eiermarkt voor jaren uit balans zal zijn.
Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Wel is het paard inmiddels al achter de horizon en ik zie hem zo gauw niet terugkeren.
Komkommertijd zal ook wel de oorzaak zijn dat er ineens een oud wetsartikel (Art 314 W.vS.) in het zonnetje wordt gezet: bramen plukken kan je een flinke boete opleveren.
Ooit bespoot de gemeente Arnhem bramenstruiken met Roundup, nota bene in de oogsttijd van bramen. Mijn buurman, landschapsconsulent bij Staatsbosbeheer, nam op hoge poten contact op met de gemeente en de volgende dag was het afgelopen met het gifspuiterij en kon de hele buurt weer voort met de pluk van bramen.
Datzelfde Staatsbosbeheer loopt nu een beetje moeilijk te doen over het plukken.
Wie is er nou gek aan geworden?
Inmiddels ben ik dicht bij de 10kg geoogste bramen.
De voorraad bramengelei (met steranijs), bramenjam en- sap vormen inmiddels een flinke voorraad voor de komende winter.
Vergeet ik het belangrijkste: bramenlikeur.
In oktober mag ik proeven . . . 'kan niet wachten!

8 augustus 2017

Boerenkool

Om de draad weer op te pakken moet er een aanleiding zijn.
Niet dat er elke dag geen dingen door mijn hoofd gaan waarvan ik denk dat ik ze wil bewaren op mijn blog, in tegendeel.
Dagelijks stel ik mijzelf teleur door dat niet te doen.
Is het luiheid, ongeïnteresseerdheid, onwil . . . . ik kan er geen vinger op leggen.
Wat ik wel weet is dat ik veel momenten, waarvan ik denk dat ik ze later graag zou willen herinneren, zonder een blog mij niet meer voor de geest zal kunnen halen.
Bijvoorbeeld boerenkool in de zomer.
Alhoewel.
Dit nou juist zo'n belevenis waarvan ik verwacht dat ik hem niet vergeet.
Het is nu bijna drie maanden zomer, waarvan de laatste twee tropisch zijn te noemen.
Dagen met temperaturen boven de 35ºC zijn bepaald geen zeldzaamheid.
En toch staat er boerenkool op tafel.
Boerenkool uit eigen moestuin.
Dit komt voort uit een combinatie van onkunde en van gelegenheid.
Bij mijn kweker zag ik boerenkoolplantjes te koop en ik kocht de laatste drie.
Die kolen zijn nu klaar voor de keuken, of beter klaar voor de Franse keuken.
Hier is stamppot van boerenkool onbekend maar wordt "chou kale" als een salade gegeten.
Nu zijn de drie planten te oogsten.
Een kool ging mee naar de keuken en het gestripte groen verdween voor een nachtje in de vriezer.
Vandaag dus boerenkool met worst.
En wat blijkt?
Hij smaakt net als een oliebol op 1 juli: altijd lekker!

31 mei 2017

Baby

Op de laatste dag van mei is het voorjaar voorbij.
Zeker dit jaar is deze regel een waarheid.
De orchideeën en andere voorjaarsbloeiers zijn uitgebloeid, het graan rijpt, het zwemwater is 27°C.
In de avond maakte ik mijn laatste meiwandeling.
In de verte hing een baby te hangen.
Even vroeg ik mij af hoe jong je jezelf kunt verhangen.
Zag ik een record in de verte?
Het bleek een realistisch pop.
Ik ging er even bij zitten.
Zomaar wat denken . . .
Laat maar hangen dacht ik.
Zo heeft een volgende passant ook een nieuwe ervaring . . .

26 mei 2017

Kleine trap

Wat ik zo dagelijks in de groende wereld om mij heen waarneem, publiceer ik meestal op https://observation.org/user/profile/20019 .
Maar graag maak ik een uitzondering voor het beest wat ik vandaag zag.
Al jaren is mij bekend dat er in de buurt van mijn dorp in het voorjaar wel eens een Kleine trap wordt gezien.
Al jaren kijk ik naar deze vogel uit,
Vanmorgen was het raak!
Aan de rand van een braakliggende akker stond een mannetje Tetrax terxax op de uitkijk.
Zou de balts al voorbij zijn?
Wordt er gebroed?
Zou het wijfje zich nog eens tonen?
Zo zie je maar, een waarneming leidt vaak tot meer . . . .

22 april 2017

Birkles Hütte

In de zomer van 1960 was ik met mijn ouders en mijn broer Peter op vakantie in Baiersbronn in het Zwarte Woud.
Nu ben ik na 57 jaren terug in deze streek.
Het is onherkenbaar veranderd.
Waar hooiland was, staan nu zilverdennen die haast dikker zijn dan ikzelf.
De weilanden voor ons vakantiehuisje zijn volgebouwd met woningen, villa's, zelfs flatgebouwen.
De winkels in het dorp . . . onherkenbaar.
Ik had het oude vakantiealbum meegenomen.
Twee filmrolletjes zijn er tijdens ons verblijf vol geknipt: vierentwintig foto's.
In de bossen vond ik plekken terug die nog herkenbaar waren, zoals de Birkles Hütte waar mijn broer toen in poseerde en ik nu een selfie nam.
Het is vreemd om terug te komen op exact dezelfde centimeters waar ik zolang geleden was.
Ik realiseerde mij dat het toen een totaal andere wereld was.
Niet alleen voor mij . . . . 
De weg naar de Friedensbaum uit 1870 wist ik ook nog te vinden.
De sequoia werd geplant in 1871 ter gelegenheid van de beëindiging van de Frans- Duitse Oorlog.
Er is nadien nog heel wat geknokt tussen deze twee naties.

3 april 2017

Gazania

Daar stond ik op het strand met een raadsel.
Wat bloeit daar op dat kleine duintje?
Een grote gele bloem, eentje maar.
In de verre omtrek gezocht naar een tweede, doch niet kunnen vinden.
Mijn flora heeft 2078 pagina's, dus op één ervan moest ik de naam van deze plant kunnen vinden.
Dat ging echter niet zonder veel moeite en hulp . . . . op pagina 649 stond het verlossende antwoord: Gazania rigens, eindelijk!
Maar nu komt het.
De moestuin vraagt aandacht.
Plhoudt ook in dat ik regelmatig naar de tuinder in Capestang ga om slaplantjes, tomatenplanten, plantuitjes enzovoorts te kopen.
Vandaag wandelde ik daar even door de kassen met siergoed; geraniums, begonia's, petunia's en nog véél meer.
Ineens valt mijn oog op bloempotten gevuld met nog niet bloeiend groen.
Onmiddelijk dacht ik Gazania's!
Het klopte volgens het bordje dat erbij stond,
Gazania €6,00 per stuk!

19 maart 2017

Tellen

Het seizoen van de plantenjacht is weer geopend.
Hiervoor kom ik vaak terug op plaatsen waar ik eerder bijzondere planten heb aangetroffen; zo ook dit voorjaar.
Teruggekomen op zo'n plek, werd ik verrast door de grote hoeveelheid vroege spinnenorchissen,
Meten is weten en dus alle plantjes maar weer eens geteld: 250!
Thuis de gegevens van vorig jaar erbij gepakt, toen telde ik 300 planten!
Dat  ik er nu veel meer dacht te zien, komt dat door het lange uitkijken naar dit moment, door het achterblijven van de overige vegetatie, of verandert de tijd mijn perceptie van de werkelijkheid?
Overigens . . 
Tijdens het tellen van de orchideeën vond ik  Himantoglossum robertianum
Ik geloof dat ik deze plant voor het eerst zag . . .  alhoewel? 
Enfin, gelukkig stonden er slecht twee exemplaren en dat is volgend jaar dus makkelijk monitoren!

13 maart 2017

Politiek

TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMPTRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP WILDERS TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP WILDERS TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP WILDERS TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP MERKEL TRUMP TRUMP WILDERS RUTTE TRUMP TRUMP TRUMP RUTTE TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMPTRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP RUTTE TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP WILDERS TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP WILDERS TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP WILDERSTRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP TRUMP WILDERS RUTTE TRUMP TRUMP TRUMP RUTTE RUTTE RUTTE WILDERS ASSCHER TRUMP WILDERS ASSCHER TRUMP WILDERS KLAVER RUTTE KLAVER RUTTE RUTTE KLAVER RUTTE KLAVER RUTTE RUTTE KLAVER RUTTE BUMA RUTTE KROL RUTTE KROL KLAVER KLAVER BUMA KLAVER BUMA RUTTE RUTTE BUMA BUMA KLAVER BUMA BUMA RUTTE RUTTE RUTTE RUTTE RUTTE WILDERS ASSCHER TRUMP WILDERS ASSCHER TRUMP WILDERS KLAVER RUTTE KLAVER RUTTE RUTTE RUTTE RUTTE WILDERS ASSCHER TRUMP WILDERS ASSCHER TRUMP WILDERS KLAVER RUTTE KLAVER RUTTE RUTTE KLAVER RUTTE KLAVER RUTTE RUTTE KLAVER RUTTE BUMA RUTTE KROL RUTTE KROL KLAVER KLAVER BUMA KLAVER BUMA RUTTE RUTTE BUMA BUMA KLAVER BUMA BUMA RUTTE RUTTE RUTTE KLAVER RUTTE KLAVER RUTTE RUTTE KLAVER RUTTE BUMA RUTTE KROL RUTTE KROL KLAVER KLAVER BUMA KLAVER BUMA RUTTE RUTTE BUMA BUMA KLAVER BUMA BUMA RUTTE RUTTE KLAVER BUMA BUMA BUMA RUTTE ERDOGAN RUTTE RUTTE RUTTE. . . . . .
Met toenemende verbazing volg ik van grote afstand het politieke gedoe in Nederland.
Na de enorme hype over de verkiezing van president Trump en de eerste weken na zijn inauguratie, beleef ik nu de aanloop naar de verkiezingen in Nederland.
Het lijkt wel alsof het ook een presidentsverkiezing betreft.
Mijn stem voor de komende parlementsverkiezing heb ik al weken geleden naar Den Haag verstuurd.
Ik behoor tot een minderheid: ik ben een niet-zwevende kiezer die bovendien ook nog tot de elite behoort.
Ondanks stemwijzer, stemkompas, debatten en interviews "zweeft" op dit moment ongeveer 40% van het electoraat terwijl er zelden zoveel te kiezen is geweest.
Ik kon kiezen uit maar liefst 28 politieke partijen, waarvan er 11 thans in de Tweede Kamer zitting hebben.
Mijn keuze maakte ik uit de zittende partijen. En daarvan kon ik er makkelijk een aantal afstrepen. Sowieso de vanuit religie ontstane partijen en de partij van de blondine.
Het CDA is zo'n religiepartij.
Buma is nu booming, verneem ik met verbazing.
Dit schijnt vooral te komen door zijn normen en waarden gedoe.
Allemaal staan en het volkslied aanheffen . . .  graag alle 15 coupletten!
Maar nog veel maffer is zijn idee om een maatschappelijke dienstplicht in te voeren.
Het CDA heeft kennelijk een probleem met de jeugd.
Lubbers wilde al werkkampen instellen, nu wil Buma de slavernij herintroduceren.
Jawel, maatschappelijke dienstplicht staat gelijk aan slavernij.
Dienstplicht is uitsluitend geoorloofd indien het een militair en op staatsveiligheid gericht doel betreft.
Alle andere verzinsels op dit gebied zijn illegaal, zowel naar nationaal als internationaal recht.
Buma zal dit zelf ook wel weten maar een beetje kiezersbedrog is hem niet vreemd.
Er zal dus gekozen worden op 15 maart.
Kan het daarna alsjeblieft gaan over de thema's die er echt toe doen?

1 maart 2017

Staatswaardigheid

Spijt komt na de zonde. Waarom stemde een nominale meerderheid van de Amerikanen op Hillary en werd Trump de nieuwe president? In het Nederlandse journaal deze avond mocht ik vernemen dat de speech die Trump voor de volksvertegenwoordigers in het Congres hield, staatswaardigheid bezat. Ik dacht het niet. Gelukkig hebben we Bernie Sanders nog:

Nog steeds aan het werk

Vanaf de overloop naar boven zit de randgarde aan de leuning. Olie B. Bommel zou zeggen:"Lieve vriend, ik wist niet dat ik het in mij had!" Jawel dus. Van de zeven bochten heb ik er nu vier gemaakt. Nu komt het lastigste gedeelte; van de overloop naar beneden. Drie lange bochten en alle rechte stukken blijken krom. Met als toppunt, hoe te eindigen onderaan de trap? We zullen zien . . .

27 februari 2017

Werk in uitvoering

Ik weet het zelf maar al te best: ik blog weinig de laatste tijd..
Soms komt dat omdat ik gewoonweg even geen zin heb om achter de computer te kruipen en soms omdat ik geen inspiratie of niets te melden heb.
Echter op dit moment ben ik druk, heel druk bezig.
Centraal in mijn huis is de trap.
Niet zo'n Hollandse ladder, maar een echte luie trap.
Daarlangs loopt natuurlijk een trapleuning.
Het is een klassieke Franse trapleuning, die bekroond hoort te zijn met een houten randgarde.
Het is dat laatste element dat ontbrak aan mijn leuning.

In de bus viel een folder van een ambachtelijke timmerman die om werk verlegen was.
De foto op zijn folder toonde precies het werk dat ik uitgevoerd wilde hebben: een houten, op maat gemaakte randgarde.
Ik heb hem opgezocht en hem uitgenodigd om een offerte te maken voor het maken van de reling langs mijn trap.
De prijs was €6.000,00 en als ik zelf  voor een gedeelte van het hout zou zorgen werd de prijs €1.000,00 lager.
Wel, van mijn auto moet de distributieriem worden vervangen en de injecteurs gereviseerd; een dure grap.
Sowieso is de prijs iets om even langer over na te denken.
Dus heb ik de vriendelijke timmerman bedankt en verteld dat de aanbesteding op dit moment niet gedaan zal worden.
Maar . . .  het bleef maar in mijn kop hangen, zou ik dit zelf kunnen doen?
Vandaar geen blog, Linde was aan het nadenken.
En inmiddels heb ik de koe bij de horens gevat en heb ik ongeveer 6 meter van de 14 meter gerealiseerd.
Ik wil niet zeggen dat ik knap ben, maar ik sta werkelijk versteld dat dit uit mijn vingers komt.
Genoeg geblogd, aan het werk!

14 februari 2017

Hoog water

Ik ben niet zo van de regen, maar aangezien ik meeleef met de lokale wijnboeren, verlang ik met hen naar de zo noodzakelijke regen.
Het is het mooist als het gedurende de nacht regent en dan liefst in de vorm van zachte buitjes. Immers stortbuien dringen amper in de bodem door, maar  het water stroomt snel over de vette grond de hellingen af. Zo ontstaan binnen de kortste kerenkolkende stromen die voor de nodige overlast kunnen zorgen. Vannacht regende het weer enorm en opnieuw deze maand stond een deel van mijn buurdorp Bize-Minervois blank.

12 februari 2017

De verdwijnende wildernis

Ik ben zelden van mijn stuk.
Ik raak niet zo gauw ergens van in de war.
Nu wel.
Nu heel erg.
Het natuurgebied de Oostvaardersplassen moet toeristisch ontwikkeld worden.
Er lopen daar teveel beesten.
Er creperen daar zomaar, ongecontroleerd, beesten.
VVD en SGP gaan voorop, om uit passie voor de natuur, de natuur te temmen.
De natuur moet gereguleerd worden.
Mensen moeten de ruimte krijgen om te recreëren .
Er moet weer meer geharkt worden in Nederland
Natuur achter een hek is geen natuur.
Wat is dit voor stomme redenatie.
Natuur op een eiland is geen natuur?
Er staat een nog hek om de OVP om VVd-ers en SGP-ers met hun dierenartsen en schietgrage jagers buiten de poort te houden.
Hoe lang nog?
Alle gekheid op een stokje.
Ik was zo trots op Nederland.
De grootste populatie wilde paarden, de grootste populatie edelherten.
Vier broedparen zeearenden sedert de middeleeuwen.
Zo kan ik wel even door gaan.
Zo trots als ik was, zozeer schaam ik mij dat dit nu in Nederland gaande is.
Enfin, we hebben de film nog!

21 januari 2017

Pret van een eigen bidet.

Vandaag was er op de radio NPO1 in de Nieuwsshow een uitzending met als item "Handleiding voor de wonderen wereld van het Japanse toilet".
Deze uitzending is hier terug te luisteren.
Geïnterviewd over dit onderwerp werd Johan Molenbeek, universitair hoofddocent aan de TU Delft.
Smetvrees is mij niet geheel vreemd  en ik noem dan ook de handeling aan eind van het toiletgebruik eerder uitsmeren dan afvegen.
Ik bezit daarom al bijna twintig jaar een automatisch bidet, of beter elk toilet in huis is ervan voorzien.
In het radioprogramma werd af en toe behoorlijk lacherig gedaan over het bezit van een bidet, iets wat in Frankrijk eerder regel dan uitzondering is.
De deskundigheid van de deskundige was af en toe twijfelachtig.
Zo wist hij het waterverbruik van een bidet niet te noemen en ook de prijs was hem onbekend.
Neemt niet weg dat er na het verdwijnen van de vlakspoeler wellicht het bidet aan de Nederlandse toiletcultuur wordt toegevoegd.
Om op de hoogte te blijven: http://www.dutchtoilet.com/

20 januari 2017

Obama


Ik geloof dat president Obama geen slechte president voor de VS is geweest.
Er zijn vast een hoop zaken te noemen die beter of sneller hadden gekund, vast wel.
Maar ik geloof dat er, zeker voor Amerikaanse begrippen, een ongelooflijke fatsoenlijke vent aan het roer stond. Zonder een moraalridder te zijn heeft hij op dat gebied zeker historie geschreven.
Een unieke regeringsperiode wordt nu afgesloten en daarbij bekruipt mij een duister gevoel . . .

18 januari 2017

Aleppo

 
Aangeplante bossen bestaan hier voornamelijk uit pijnbomen, te weten Pinus halepensis.
Een boomsoort die een beetje op de grove den lijkt en zich makkelijk via zaailingen vermeerdert.
Gelukkig verbrandt er in het zomerseizoen met enige regelmaat hier en daar wel een bosperceel, waardoor het allemaal niet te monotoon wordt. 
Lopend door het bos realiseerde ik mij zojuist dat de Nederlandse naam van deze boom Aleppoden is; de den uit Aleppo. 
Ineens nemen mijn gedachten een andere wending en ik vraag mij af hoe het er nu aan toe gaat in Aleppo.
De zwaarste strijd is gestreden en weg zijn de journalisten.
De bomen zullen wel verbrand zijn . . . 
maar van alle ellende zal dat het minste zijn.

15 januari 2017

Jachtvragen

Een vreemde plek ontdekte ik vandaag.
Waarvoor zoveel lege jachtpatronen?
Wanneer zat hier een jager?
Wat doet hier een stoel?
Door de zitting gezakt?
Wat kon hij niet raken?
Zou hij verdrietig zijn?
Wat deed hij hier?
Komt hij terug?
Doet hij het?
Opruimen?

8 januari 2017

Inburgering

Het is bijna niet meer leesbaar, maar er staat RESERVE de CHASSE, oftewel: Rustgebied.
Nou ja rustgebied.
Hieronder versta ik een gebied dat in elk geval afgesloten is voor motorcrosser, quads, loslopende honden enzovoorts.
Hier is een rustgebied een plek waar het verboden is te jagen.
Naast het crossen met motor en quad, vinden hier namelijk op gezette tijden rave-party's plaats waarbij horen en zien je vergaat.
Maar dat mag, omdat het op privéterrein gebeurt. 
En omdat er niet meer dan 50 gasten komen geldt het als een soort verjaardagsfeestje.
Een schot hagel door het bord geeft de boodschap een extra accent.
We zijn in Frankrijk en het lukt mij steeds beter mij hierover niet meer te verbazen of op te winden.
Ja, de inburgering maakt grote stappen

7 januari 2017

Koud

Twee uitersten zag ik vandaag.
Bloeiende amandelbomen en rijp in de middag.
Natuurlijk allebei bijzonder en een teken van de opwarming van de aarde.
Het is op dit moment op uitzonderlijk veel plaatsen in Europa ergkoud en dat is juist een bijkomend verschijnsel van de opwarming van de aarde.
Ik keek vanavond nog even naar het weerbericht. 
Het toonde mij de weerman die weer de obligate uitleg gaf over hoge en lage drukgebieden en daarmee duidde hij het weer.
Hierbij laat hij onvermeld dat een grote motor achter het weersysteem de jetstream is.
Doordat de temperatuur in het Noordpoolgebied relatief hoog is, volgt de, normaal vrij gelijkmatige, baan van de jetstream nu een sterk meanderende koers. 
Hierdoor dringt op dit moment polaire lucht tot in het diepe zuiden van Europa en daarmee zijn mijn waarnemingen van vandaag verklaard.

6 januari 2017

Zaterdagavond

Wij gingen in het bad van groot naar klein
gewassen in het water van de ander
een ketel heet water erbij - water verander!
ik stap in schuim vol van ons samenzijn

ik werd gewassen met ruwe streken
met water dat al lang vergeven was
van vlokkig vuil waarin ik poel en plas
schoon ondergoed eens in de weken

Sinds ik een douche heb denk ik soms vol spijt:
ik sta alleen -  het water fris en onversneden
valt op mij neer - want nergens wast dit heden
nooit meer zo schoon als in de kindertijd
toen wij ons rillend voor het bad ontkleedden
Ik sta alleen en staar in de vergetelheid.

5 januari 2017

Zakdoekherinnering

Ik heb vijf weken geleden een gemeen virus opgelopen dat nu al weken de oorzaak is van een flinke verkoudheid. Ik heb mijn bronchiën er bijna uitgehoest, maar nu ben ik aan de beterende hand.
In die vijf weken heb ik heel wat zakdoeken (zie blog 20 november 2008) moeten gebruiken.
Zelfs is een "stille" voorraad aangesproken.
Zo kom je nog eens een zakdoek tegen die je bijna niet meer kent.
Ik moest diep in mijn geheugen graven om te ontdekken hoe deze zakdoek in mijn bezit is gekomen.
Eind jaren tachtig werd er over de A50 op landgoed Varenna het eerste ecoduct in Nederland gebouwd. Om hiervan voorbeelden te vinden was een reis naar Zwitserland nodig, dichterbij bestonden zulke constructies niet. We spraken toen overigens over een cerviduct, omdat het vooral was bestemd om de trekroutes van edelherten te behouden. 
Jaren is de benutting ervan door verschillende diersoorten gevolgd en geëvolueerd. 
Ook internationaal kreeg deze passage bekendheid en op een zeker moment leidde ik er de Japanse minister van natuurbescherming met zijn gevolg rond. Aan het einde van de excursie namen we aan de rand van het bos afscheid van elkaar. Dit ging gepaard met het uitruilen van relatiecadeautjes, waaronder deze "ecologische" zakdoek.
Zo bracht een verkoudheid vergeten herinneringen naar boven. 
En terwijl ik dit schrijf schiet mij nog een soortgelijke belevenis te binnen.
Ook de Mongoolse minister van natuurbeheer heb ik eens op bezoek gehad. 
Het was een wat boertig type, die vooral in het beheer van edelherten was geïnteresseerd.
Ik liet hem de verschillende voorzieningen ten behoeve van edelherten in het terrein zien, waaronder het ecoduct. Nadat ik hem zo ongeveer alles wat er over herten had bijgepraat was er ook met hem het rituele afscheid. Ik kreeg van hem een hoedspeld die al jaren geleden met hoed is verdwenen. Wat mij wel is bijgebleven was zijn laatste vraag: "Waarom zagen jullie de geweien van de herten niet af als het nog in de bast zit?"
Ik was met stomheid geslagen.
Deze minister was duidelijk een han-chinees of hij had de commerciële inslag daarvan.
Zijn opmerking gaf blijk dat natuur in zijn ogen een verlengstuk van de landbouw was en dat iets waarvan je geld kon maken, geoogst moest worden.
Van mijn uitleg die dag had hij niets begrepen en had hem niets opgeleverd. 
Waarschijnlijk vertelt hij nu thuis dat die Hollanders maar domme jongens zijn.
Wat jammer dat het natuurgebied de Oostvaardersplassen toen nog niet bevolkt was met de hertenpopulatie die daar thans huist. Wat een kapitaalsvernietiging zou hij dat hebben gevonden!
Wat een zakdoek naar boven kan brengen . . . 

4 januari 2017

Winterdepressie

Ruim vijf jaren woon ik nu in Frankrijk.
Omdat ik in Nederland nooit een leven heb geleid als een gepensioneerde, vind ik het lastig om objectief vast te stellen wat het verschil is om hier of daar te leven; daarvoor is het verschil tussen voor en na de pensionering te groot.
Maar laat ik eens op zoek gaan naar verschillen die ik opmerkelijk vind.
De lengte der dagen is zoiets opmerkelijks.
Op 21 december komt hier de zon op om 08.18 uur en gaat onder om 17.14 uur.
In Nederland is dan de zonsopkomst om 08.43 uur en de ondergang om 16.25 uur.
Op de kortste dag van het jaar is de daglengte in Zuid-Frankrijk dus 1.14 uur groter dan in Nederland. Omdat in de winter de schemertijd naar het zuiden toeneemt is het verschil in daglengte inclusief schemertijd nog groter: 12.39 uur tegen 11.05 uur; ruim anderhalf uur langer!
Bedenk daarbij dat het aantal onbewolkte dagen hier aanmerkelijk groter is dan kan ik vaststellen dat ik hier aanmerkelijk meer moeite moet doen om in een winterdepressie te geraken dan in het Noorden.

3 januari 2017

Niet-stemmers

Vaak heb ik aan Fransen moeten uitleggen dat Nederland een democratisch land is.
Nederland is voor Frankrijk te klein om ook maar enig gewicht in de schaal te leggen.
Zij weten praktisch niets van ons land en als zij er al iets van weten betreft dat Geert Wilders.
Mijn uitleggen had veel van ontkennen: Nee, onze koning heeft niets te vertellen, Nee, de Commissaris van de Koning heeft ook geen politieke macht van betekenis en nee, de door de Kroon benoemde burgemeester evenmin.
Ik geloof niet dat het echt begrepen werd.
Dit jaar dreigen zich voor de verkiezing van de Tweede Kamer 80 partijen verkiesbaar te stellen.
Ik hoor steeds dat de politiek zo ver van de mensen is verwijderd, maar het lijkt wel of iedereen een eigen partijtje wil oprichten.
Zelfs advocaat Plasman begint een partij.
Hij wil de stem van de niet-stemmer.
Kan het nog gekker?
Hij wil dus de stemmen van de stemmende niet-stemmer, een contradictio.
En wat gaat hij daarmee doen?
Niets, behalve zijn bankrekeningnummer afgeven bij de administratie van de Tweede Kamer.
Volgens mij wordt de stemmende niet-stemmer perfect bedient door Wilders, die doet immers ook niets, zeker niet voor zijn electoraat.
Het wordt weer tijd voor boer Koekoek en Hadjememaar . . . als het niet zo droevig was zou ik er moeten lachen!
En uitleggen, is een onmogelijke zaak geworden!

1 januari 2017

Nieuwjaar

Het is nieuwjaarsdag.
Beetje vol van oliebollen.
Tijd voor een eerste wandeling onder een stralende zon.
In de berm schittert een Cistus albidus.
Maanden vroeger bloeiend dan normaal.
Een mooie bloem, een mooi voorteken voor dit jaar?