29 september 2011

Daar gaat ze!

Daar gaat ze, mevrouw L.
Voor de laatste keer vertrekt zij als business-woman om vanavond als mijn gepensioneerde liefde thuis te komen.
Zo schrijven we alle dagen onze mini-geschiedenis.
Heden zij, morgen ik.
Er ontstaat een vreemde behoefte om al de laatste momenten hier rond ons en in ons huis vast te leggen.
Alleen wij tweeën begrijpen waar het om draait.
Iedereen redeneert: "Jullie gaan nu toch naar jullie mooie plek in Zuid-Frankrijk".
Wat niemand zich realiseert is het feit dat wij bijna twintig jaar die plek in het Zuiden bezitten.
Waar het nu om draait is het verlaten van ons thuis in Nederland. Dat doen we natuurlijk omdat wij dat willen, maar we weten ook dat wij iets onvervangbaars gaan verlaten, waar wij zolang met zoveel plezier hebben geleefd. Vanaf hier vertrokken wij en hier kwamen wij altijd weer thuis.
Het zal nog een heftig laatste weekje worden.

28 september 2011

Bon Iver

Of ik niets heb om over te schrijven, in tegendeel!
Elke dag is gevuld met een overdaad aan afspraken, overdrachten en overleg. De avonden gevuld met goede vrienden, familie of kennissen waarmee aan een eetafel nog een keer voor de laatste keer geboomd moet worden.
En zo vult mijn hoofd of mijn hart zich met emoties, die zich op dit moment enkel kunnen tonen in tranen en dat is ook geen vrolijk gezicht.
Dus stop ik het maar even weg, komt later wel, komt goed!
Zojuist ontdekte ik dat Bon Iver naar Nederland komt.
Wie koopt er een kaartje voor het concert op 26 oktober in Utrecht?
Vertel mij hoe fantastisch het was!

18 september 2011

Staatswildreservaat

Bij het zoeken naar een passende foto die voor mijn uitnodiging gebruikt kon worden, kwam ook deze foto boven water, gemaakt in de laatste periode van het Staatswildreservaat. Ik vond de foto voor deze gelegenheid veel te martiaal en daarom werd hij niet gebruikt.
Nu ik de foto terug zie bedenk ik dat ik ook dit paard gedag moet gaan zeggen, want hij is er nog steeds en is na mij nooit meer bereden.
Mijn rijkleding gaat mee op reis, want in Frankrijk hoop ik toch weer eens tijd te nemen om op een paard te klimmen en vanuit het zadel de omgeving te verkennen.

15 september 2011

Vreemd

Vreemd.
Alles vind ik momenteel vreemd.
Vanmorgen gaf ik nog een les over kringlopen op een hogere school in Wageningen en genoot van de leergierigheid van de studenten.
Op de terugweg naar de auto liep ik even de korenmolen binnen en nam afscheid van de molenaar die meer dan dertig jaar geleden mijn collega was.
Vanmiddag gingen de uitnodigingen voor mijn afscheid de deur uit.
Vreemd, nu nog maar twaalf werkdagen.
Ik loop naar mijn kantoor alsof ik dat nog jaren zal doen.
Kwispelend loopt mijn hond vooruit en rent vrolijk naar mijn werkkamer.
Vreemd om geen plannen meer te maken en vreemd om de harde schijven te wissen.

4 september 2011

Drama

Modderlawines, aardbevingen, tsunami's, oorlogen, aanslagen. Voor wie zijn ogen niet sluit is de wereld gevuld met drama. Maar de slagvelden van de Eerste Wereldoorlog werden niet rood gekleurd door vergoten bloed, maar door het bonte rood van klaproosjes.
Van teveel drama blijft een mens niet optimistisch en af en toe wegkijken lijkt mij heel menselijk.
Ik doe mijn best, om deze laatste maand dat ik hier woon, extra van de tuin, de weilanden, het bos en zijn bewoners te genieten.
Ik opende de deur van de paardenstal, keek omhoog en zag direct de omvang van het drama boven mij.
Elk jaar komen er zo'n drie tot vier nestjes boerenzwaluwen groot in de stal en dat maakt mij blij. Zwaluwen op het erf brengen immers geluk?
Nu is op enig moment de deur van de stal gesloten. De jongen waren inmiddels bijna volgroeid maar verbleven nog op het nest, verzorgd door hun ouders. Hoeveel wanhopige rondjes heeft de ingesloten moeder door de stal gevlogen op zoek naar een opening om voedsel voor haar hulpeloze jongen te halen? Uiteindelijk is zij uitgeput teruggekeerd op haar nest en daar met haar jongen van honger en dorst gestorven.
Nu ik dit schrijf komen de tranen in mijn ogen en maak ik mij zulke verwijten.
Het eerste dat ik ga doen is een raam inslaan waardoor zoiets nooit meer kan gebeuren!

3 september 2011

Verjaardag

Vanavond was ik uitgenodigd voor een etentje.
Het betrof de inlossing van een verjaardagscadeau.
Er werden drie wijnen geschonken waar je je fiets tegenaan kon zetten!
Goede wijn behoeft geen krans, maar voor topwijnen zou ik best een uitzondering willen maken.
Matthijs, heel erg bedankt!