Dat ik dit als een positieve bijdrage aan de natuur heb genoemd werd niet door iedereen begrepen.
Inmiddels heeft er op de Hoge Veluwe ook een brand gewoed, waarbij 500 hectare grond verloren ging.
Toen ik dat laatste las gingen bij mij de wenkbrauwen omhoog: die 500 hectare zal wel behoorlijk overdreven zijn en grond gaat nooit verloren!
Inmiddels zijn de berichten over deze brand bijgesteld; de 500ha is met 150ha verlaagd en er is geen grond verloren gegaan, maar slechts de vegetatie van heide en vooral van buntgras is verbrand.
Reken maar dat de beheerders hier niet ongelukkig mee zijn.
De Hoge Veluwe heeft als beheersdoelstelling het instandhouden van natuur alsof het een kerststukje betreft. Als morgen de oude eigenaren, Anton en Hélène, weer een wandelingetje op hun voormalige jachtgronden konden maken, dan zouden ze alles nog aan moeten treffen zoals zij het nalieten.
Deze brand helpt de beheerders daarbij.
In natuurlijke systemen komt struikheide op zeer kleine oppervlaktes voor; vlekje heide hier, toefje heide daar. Na een grote brand gedraagt dit plantje zich als superieure pionier en kan zij grote kale vlaktes koloniseren, tot uiteindelijk het bos de heide verdringt.
Met kunst en vliegwerk (lees maaien, begrazen, plaggen en . . branden) lukt het om grote heidevelden in stand te houden. Een prachttig voorbeeld is de heide van het artillerieschietkamp 't Harde. Door schietoefeningen vliegt de vegetatie er regelmatig in de fik en dat levert een zeer waardevol (vooral entymologisch) gebied op.
Terug naar het brandje rond het dorp.
Alles wat knol en bol heeft, zat op het moment van de brand veilig onder de grond en staat nu volop in bloei.
Het mooiste voorbeeld hiervan is het bosvogeltje.
En dat brengt mij op 1 mei, een belangrijke feestdag in Frankrijk.
Het is niet enkel de dag van de arbeid, maar ook de dag waarop je je geliefde verrast met een bosje lelietjes van dalen: un bouquet des muegettes:
Ainsi donc, jeunes midinettes,
Petits trottins et trottinettes,
Vous n’avez pas votre muguet,
Du premier mai, frêle et mystique,
A moins d’aller dans les boutiques
Où le syndicat fait le guet.
Mais consolez-vous, à tout prendre,
Vous ne perdrez rien pour attendre
Vous aurez le muguet des bois
Un peu plus tard, et plus sincère,
Que celui qui pousse dans des serres.
Et plus parfumé mille fois.
Overal langs de weg worden nu de boeketjes met lelietjes te koop aangeboden.
Echter in deze streek zal geen oudere ook maar een centime uitgeven om deze bloempjes te kopen.
Zij gaan het bos in en plukken Cephalanthera longifolia, de ernstig bedreigde en beschermde orchidee: het witte bosvogeltje.
Hier wordt deze plant de wilde muguet genoemd, alsof het lelietje-van-dalen niet wild genoeg is!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten