18 april 2015

Familiebezoek

Vandaag kwam mijn familie op bezoek.
Op de wandeling naar de moestuin met dochter en kleinzoon werden wij gekiekt door een vriendelijk dorpsgenoot. 
's Avonds belde de fotograaf mij om te vertellen dat hij de foto's naar mij had gemaild.
Die moet je op internet plaatsen zei dochterlief.
Echter ik begin ik het internet te wantrouwen.
Google en Facebook verkopen informatie van hun gebruikers zonder dat precies bekend gemaakt wordt wat er wordt verhandeld en wat daarmee wordt verdiend.
De berg digitale informatie groeit zo exponentieel dat ik zelf niet meer weet wat er over mijzelf op internet is te vinden. 
Ook is er ook informatie opgeslagen van mijn betalingen met creditcards. 
Wat, wanneer en voor hoeveel heb ik iets gekocht of besteld. 
Welke sites heb ik bekeken op internet, welke "vrienden" in contact met mij staan. 
Waar en hoe laat ik de tolweg op en af reed. 
Welke webcam mijn omzwervingen registreerde.
Eng veel informatie, dat is zeker.
Ik vond de foto's in mijn mailbox.
Ik durf nog niet vrijelijk een familiekiekje te delen!
Is dit het begin van een digitale fobie?

4 opmerkingen:

Niek zei

Inmiddels hebben we met ons allen al zoveel prijsgegeven via internet dat er geen weg terug meer is. Geen fijn idee maar wel goed om altijd bewust te zijn wat je wel en niet digitaal de wereld in stuurt.

Leuke foto. De balkjes denk ik wel even weg.

Walter zei

Er lijkt soms paranoia gaande, eergisteren fotografeerde ik hier de natuur in de buurt en waren er kinderen aan het varen op een piepschuimblok. Toen ik dat vrolijke tafereel op de foto zette sprak een vent mij aan waarom ik kinderen fotografeerde! Mensen worden gek gemaakt.Heb niet de moeite genomen om uit te leggen dat ik een weblog heb en mijn omgeving daarvoor op de foto zet.

Herman zei

Walter: je slaat de spijker op z'n kop.
Ooit zei mijn dochter na de geboorte dat er geen foto's van haar kind op internet mochten komen. Nu plaatst ze bijna dagelijks plaatjes van haar kroost op Facebook etc. Mij persoonlijk zal het een zorg zijn. Maar soms denk ik wel eens dat die paranoia ertoe leidt dat wij alle maal in een boerka eindigen!

Walter zei

Het is bizar Herman, soms ben ik wereldvreemd maar van dit soort dingen schrik ik echt depri wakker!