7 mei 2016

Afscheid

Een paar jaar geleden kregen we nieuwe buren.
Een Iers echtpaar dat hier al een tijd een vakantiewoning bezat, besloot zich permanent in Frankrijk te vestigen.
Ik zeg een Iers echtpaar, maar hun hele leven woonden zij in Engeland.
Al snel raakten wij met hen bevriend.
Wij deelden immers hetzelfde: huis en haard verlaten om een droom te verwezenlijken.
Voor Engels sprekenden is het Frans een moeilijke taal.
Dus af en toe hielpen wij hen met (ver-)taalproblemen.
Het lukte hen ook na taallessen, niet om makkelijk met de lokale bevolking te communiceren.
Dit heeft niet meer dan twee jaar geduurd.
Zij kochten een huis in Ierland.
Nooit eerder woonden zij in dit land van hun voorouders, maar het schijnt dat Ieren een sterke band met hun vaderland houden.
In maart zouden zij vertrekken, maar een depressie maakte de reis onmogelijk.
Vele wandelingen heb ik met G. gemaakt om hem wat afleiding te bezorgen.
Dit heeft in de laatste drie maanden onze band hierdoor enorm versterkt.
Vanmorgen zijn ze vertrokken en laten een enorme leegte in mijn hart achter.
De band is verbroken en wat blijft is verdriet.
Maar ach, gaat niet alles voorbij?

1 opmerking:

Niek zei

Wat een mooi passend plaatje heb je gevonden bij deze gebeurtenis in je leven.
En zoals de paardenbloem vervliegt, zo komen er ook weer nieuwe paardenbloemen. Altijd een verrassing waar en hoe.