Grijs

Op 21 juli vertrokken naar Nederland om nog een geliefde zwager te bezoeken.

Hij was reeds ernstig ziek maar ik had nog alle hoop op een ontmoeting met hem. 

Het mocht niet zo zijn. 

Halverwege de reis ontvingen mevr. L. en ik het droeve bericht van zijn overlijden. 

Dit bericht en alles wat hieruit voortkwam kleurde ons verblijf.

We reden ook letterlijk van het zonnige Zuiden, naar het grijze, sombere Noorden. 

Onze garderobe was iets te optimistisch samengesteld. 

We waren voorbereid op temperaturen boven de 25°C. Maar het was gemiddeld 16°C met een motregentje.

Natuurlijk waren er ook zonnige dagen en dito momenten, maar de grijsheid was overheersend.

Ooit behoorde ik tot de hard-core babyboomers, maar inmiddels behoren die allen tot de grijze golf.

Kennelijk om die onzichtbaar te maken lijkt het wel of alles grijs gemaakt wordt.

Ik heb tijdens mijn verblijf heel wat interieurs mogen bewonderen waar grijs de boventoon voert. Het lijkt wel of elke kleur, al was het maar een accent, taboe is.

De grijsheid van het Nederlandse wagenpark is bijna spreekwoordelijk. Dat is er alleen maar grijzer en zwarter op geworden: zelfs de ruiten worden steeds donkerder! 

Op zonnige dagen zag ik op de goedgevulde terrassen de meeste klanten nippen aan nota bene een gris-de-gris!

Nu weer thuis.

Ik geniet van de gele, blauwe, groene en rode tractoren die voorbij rijden om wijngaarden te gaan bespuiten met vrolijk gekleurde gele zwavel of prachtig blauwe Bordeauxe pap en dat alles onder een blauwe hemel met een aldoor stralende zon!

En nippend aan een mauresque denk ik terug aan die ene auto die ik (nota bene) inhaalde op de snelweg naar huis: een gele Lamborghini!