Déconfiture

Een leuke belevenis vandaag.
Een dierbare collega nam vandaag afscheid van Staatsbosbeheer en ik was present op het afscheidsfeest.
Niet in de laatste plaats omdat ik ervan uit kon gaan dat er vooral leuke en dierbare andere ex-collega's acte de présence zouden geven.
Dat bleek zeker het geval.
Wat een leuke ontmoetingen heb ik gehad en veel nieuwe verhalen gehoord.
Dat de Staatsbosbeheer (net als de wereld) snel verandert is een gegeven en het kostte mij soms moeite mij een voorstelling te maken van de huidige organisatie.
Op een gegeven moment sprak een vroegere houtvester van Gelderland mij aan.
Ik leerde L.O. kennen gedurende de tijd dat ik bij het Bosbouw Proefstation "De Dorschkamp" in Wageningen werkte en dat is inmiddels zo'n vijftig jaren geleden. L.O. werkte daar toen op de afdeling houtteelt.
Veel later werd hij mijn houtvester.
Toen verbaasde hij mij met zijn milde mening over de invloed van zure regen op bossen. Hij zag vooral het positieve effect dat de stikstofdepositie had op de bijgroei van de houtgewassen.
Gelukkig is door overheidsmaatregelen uitstaat van verzurende stoffen drastisch gereduceerd en is veel natuurherstel gerealiseerd.
Dit alles is aan L.O. voorbijgegaan. Hij begon mij een les houtteelt te geven, waarvan de honden geen brood lusten.
"Staatsbosbeheer maakt van houtteelt eenrotzooi. Er wordt veel te veel kostelijk hout geveld om er pellets voor schonere energie van te laten maken. Een hele foute strategie, immers je kan veel beter gas voor elektriciteitsproductie gebruiken dan hout, dat is veel energiebewuster. Hierover heb ik zelfs contact met beroemde wetenschappers, die achter mij staan."
Ik las zijn artikel hierover in VORK al eerder en verbaasde mij toen al over domme gedachte dat aardgas beter verstookt kan worden dan hout. Dat laatste is immers vervangbaar, echter aardgas nooit meer, Roofbouw op de aarde en van toekomstige generaties.
Wat een zieligheid dacht ik.
Wie betaald hem zijn pensioen uit zijn, waarom nu zijn broodheren afzeiken?
Je gelijk proberen te krijgen door met wetenschappers te schermen.
Ik ken zijn artikel in Vork.
Je bent nooit een goeie manager geweest, maar als houtteler stel je nog minder voor.
Ik wilde van dit deprimerende gesprek af en nam afscheid met de woorden "Bedankt voor jouw déconfiture" en stapte naar een gezelligere gesprekspartner, waar er gelukkig een overvloed van was.
Leerde ik deze middag dat als je niet voor de strijd tegen zure regen was je later zelf verzuurd blijkt te zijn?
Het was niet enkel een heel leuke, maar ook leerzame middag