30 oktober 2017

Gevloerd

Plat lig ik op de vloer.
Een tegelvloer is mijn bed.
Tien dagen, tien nachten.
Mijn uitzicht is een plafond.
Het is mijn projectiescherm.
Hersenspinsels worden er, aangemoedigd door morfine, op verbeeld.
Het begon op 21 oktober.
Een vage pijn onderin mijn rug.
Pijn verandert in een gevoel dat zich niet meer laat verwoorden.
Op maandagmorgen bracht een ambulance mij naar het ziekenhuis in Narbonne.
Hoeveel pijn heeft u op de schaal van 1 tot 10?
Maak er maar elf van!
Thuis weer plat.
Niets zo fijn als plat op mijn rug.
Op tegels.
Veel pillen doen veel.
Pillen maken mij beter.
Nu weet ik al niet meer hoe erg het een paar dagen geleden was.
Morgen zal het dus beter zijn.
Later lig ik weer op een bed en vergeet ik hoe dit was.
De pijn zal ik wel vergeten,
Maar ik hoop dat ik mijn visioenen op het plafond zal blijven zien.

6 opmerkingen:

Niek zei

Beterschap. En is het niet altijd zo dat het meest wonderlijke onthouden wordt en niet de ellende? Dat gaat dus helemaal goed komen.

Unknown zei

Sterkte Herman! Prachtige vloer trouwens! Liefs, Sas

Leo van der Hulst zei

Veel sterkte en pas op e rug je hebt er maar een.

Unknown zei

Sterkte Herman, dat klinkt heftig!!!! Enige idee hoe het komt?

Helma zei

Jeetje Herman, wat een verhaal! Gelukkig gaat het nu beter en gelukkig heeft de mens het vermogen om narigheid te vergeten (of te verdringen). Ook voor Gaby schrikken zeg! Sterkte en beterschap, we hopen voor je dat het bij 1 keer blijft!

Roelof Heringa zei

Beste Herman, van harte beterschap! Dat moet een vreselijke ervaring zijn...