Hier behoort het afsteken van vuurwerk niet tot het nationale erfgoed.
Hier vallen ter gelegenheid van nieuwjaar geen zware metalen in het oppervlaktewater.
Hier vallen ook geen doden.
Hier veranderen de straten niet in een oorlogsgebied.
Hier worden vluchtelingen niet gestrest door het geluid van oorlogsgeweld.
Hier vluchten duizenden vogels niet in de lucht en vliegen zich dus ook niet te pletter.
Hier geen problemen voor mensen met luchtwegen ziekten door de fijnstof.
Hier geen in elkaar geslagen brandweerlieden, geen problemen voor hulpverleners.
Hier geen afgerukte vingers of andere ledematen.
Hier geen lege oogkassen.
Hier raken geen katten en honden van slag en blijven kippen aan de leg.
Hier blijven winkelruiten heel, staan auto's niet in brand.
Hier blijft €80.000.000 in de portemonnee.
Hier valt niets te beleven, net zoals in het Nederland van 1960.
Doch hier klinkt de zachte plop van de champagnefles en klinken de glazen,
en verder blijft het stil.
Alhoewel . . . .
nog altijd zoemt en fluit de tinnitus in mijn oren dankzij Hollands nationale erfgoed en zo beleef ik elke dag het feest van vuurwerk!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten