10 januari 2018

Vorkpijn

"Auw", denk ik als ik mijzelf met mijn vork prik.
Als ik daarna de vork nauwkeurig inspecteer merk ik op dat de meest rechtse punt ervan, door het vele glijden over vele borden bijna de scherpte van een naald heeft gekregen. 
Ik heb dit familiezilver meegekregen als vervroegde erfenis en dus at ik er als kind al mee. 
Niet met een grote vork natuurlijk, maar voor mij werd lange tijd het ontbijtbestek naast mijn bord gedekt.
Ook toen overkwam het mij wel eens dat ik in mijn tong of wang stak met zo'n scherp geworden vorktand. 
Wanneer dit vaker gebeurde werden de scherp geworden vorken via de leverancier opgestuurd naar de firma M.J. Gerritsen & Co. te Zeist. Daar werden de scherpe punten eraf gezaagd en door nieuwe vervangen en prachtig verzilverd kwamen de vorken retour.
Ik herinner mij nog goed hoe wonderbaarlijk ik het vond . . . pijnloos eten!
Mijn vorken zullen nu dagelijks alleen nog maar scherper worden. 
De fabriek in Zeist bestaat niet meer en kan mij dus niet meer helpen en er is geen ander adres te vinden die het werk heeft overgenomen.
Na bijna 100 jaar zal mijn bestek langzaamaan ook onderdeel worden van de wegwerpmaatschappij, lastig en vooral jammer.

Geen opmerkingen: