Het is Allerzielen en ik ben op het kerkhof.
Een priester loopt rond met de wijwaterkwast en zegent de graven.
Ik heb er in de afgelopen jaren heel wat graven bij zien komen.
In alle gevalle hoogbejaarde dorpsgenoten.
Ik tel mijn vrienden die ik verloren ben.
Verloren in Nederland door hun dood.
Het zijn de vrienden die ik ken vanaf kleuterschool of lagere school:
Frits Hehne, Bert van Ede, Tom Kipp, Victor Kipp, Gerard van Ede.
Allemaal te jong gestorven.
Natuurlijk zijn er nieuwe vriendschappen gesloten, nieuwe vrienden.
Maar die konden niet de open plekken van mijn jeugdvrienden vullen.
Ik denk ook aan vrienden die zijn zoekgeraakt.
Het leven laat mij soms verbaasd omkijken met de vraag waar zijn ze gebleven?
De priester en het drietal vrouwen die hem volgden zijn vertrokken.
Het is stil op het kerkhof; een vredige stilte.
De leegte in mijn hoofd vult zich met verdriet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten