Vanmorgen luisterde ik naar een uitzending van OVT op NPO1.
Het laatste halfuur was geweid aan Cornelia Tendeloo. Zij was de vrouw, die in de Tweede kamer met haar motie aan de basis stond van de afschaffing van de handelingsonbekwaamheid van gehuwde vrouwen en uiteindelijk ook aan het ontslag van gehuwde vrouwen uit overheidsdienst.
Ik was negen jaar oud toen dit plaatsvond en de radio-uitzending zorgde voor scherpe herinneringen aan dat moment.
Mijn moeder was hoofdonderwijzeres en zij werd ontslagen op de dag dag zij met mijn vader trouwde. Niet alleen verloor zij daarmee haar geliefde baan, maar werd zij door dit huwelijk tevens handelingsonbekwaam verklaard; geen eigen bankrekening meer mogen bezitten, geen verzekering afsluiten, bij scheiding verlies van de kinderen en financieel volkomen afhankelijk van haar man.
Nu niet meer voor te stellen dat de helft van de getrouwde bevolking (en getrouwd was toen praktisch iedereen) voor 1957 handelingsonbekwaam was.
Mijn ouders hebben als klein protest tegen deze onrechtvaardigheid hun huwelijksdag nooit gevierd of herdacht. Het werd de datum van hun ondertrouw die jaarlijks werd gevierd en de dag van de liefde werd genoemd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten