Alles vind ik momenteel vreemd.
Vanmorgen gaf ik nog een les over kringlopen op een hogere school in Wageningen en genoot van de leergierigheid van de studenten.
Op de terugweg naar de auto liep ik even de korenmolen binnen en nam afscheid van de molenaar die meer dan dertig jaar geleden mijn collega was.
Vanmiddag gingen de uitnodigingen voor mijn afscheid de deur uit.
Vreemd, nu nog maar twaalf werkdagen.
Ik loop naar mijn kantoor alsof ik dat nog jaren zal doen.
Kwispelend loopt mijn hond vooruit en rent vrolijk naar mijn werkkamer.
Vreemd om geen plannen meer te maken en vreemd om de harde schijven te wissen.
1 opmerking:
Ja lieve Herman... Dat zal het ook best nog wel even kunnen blijven; vreemd! Ook al zit je al lang en breed in Frankrijk, permanent. Ik blijf ook regelmatig dat 'vreemd' voelen en toch ook zo klaar, thuis, bekend, gewoon.
Een reactie posten