Vier kleine woningen maken samen een grote van 365m³.
Wanneer ik elke dag een vierkante meter zou kunnen renoveren dan was ik dus in een jaar klaar.
Was het maar zo.
Af en toe pak ik wat aan en dan blijkt alle werk meestal veel langer te duren dan gepland en gehoopt.
Het huis is gemiddeld zo'n driehonderd jaar oud.
Dit dorp is honderd jaar geleden geëlektrificeerd en delen van de bedrading in dit huis komen nog uit die tijd: houten gootjes met daarin bedrading met katoenen isolatie. Veel zekeringen zijn nog van porcelein met daarin een loden draad.
Romantisch maar toe aan vervanging.
Nu ben ik bezig de tien meter lange gang op te knappen.
Deze was "verfraaid" met door mij gehate crepie en een lichtgroen behang met een soort marmerachtige structuur.
Dus behang eraf en de crepie verstoppen achter stucwerk.
Het behang was geplakt met een betere soort lijm. Het kostte dus de nodige moeite om het af te weken.
Als verrassing toont zich dan de nieuwe, oude behanglaag en daar onder een muurschildering.
Meestal is het behang niet fraai en de muurschildering stelt niet veel meer voor dan een marmer-imitatie.
Nu vond ik als laatste behanglaag een verrukkelijke afbeelding van een paar vogeltjes, amandelbloesem en besdragende takken.
Even nadenken of ik dit laat verdwijnen of dat ik het als museaal element in zicht laat.
3 opmerkingen:
Geweldige verrassing. Pure kunst in eigen huis. En op zo'n schitterende manier gevonden. Krijg er gelijk beelden bij van wie dat geschilderd heeft en hoe het er toen was. Nooit wegdoen, zou ik denken.
Mooi,mooi, mooi. Ik zou het in het zicht laten.
Laten zitten hoor, jij kunt er vast wat moois van maken.
Een reactie posten