Ik volg het op de televisie.
Als de voorste renners door Aigues-Vives rijden wijst Froome naar rookwolken en vraagt aan de volgwagen of daar brand is.
Vanuit de helikopter worden beelden getoond van een grote bosbrand.
De rookwolken worden door de wind zelfs tot in Narbonne gebracht.
De brand wordt aangewakkerd door een harde droge wind die met vlagen van 100km/h over het land jaagt; de Tramontane.
In Bize-Minervois worden mensen geëvacueerd en langer dan zes uren vliegen vijf blusvliegtuigen af en aan om de voor de brandweermannen onbereikbare plaatsen te doven met water en bluspoeder.
Als de avond valt blijkt er meer dan 120 ha aan bossen en wijngaarden te zijn verbrand.
Het is de avond van 13 juli, de avond voorafgaand aan de de Franse nationale feestdag. Op deze avond zijn bijna alle brandweerkazernes in geheel Frankrijk open voor publiek om samen met de brandweerlieden het Bals-des-Pompiers te vieren, meestal een spetterende disco-avond. Ik vraag mij af of de feesten bij mij in de buurt afgelast worden.
Op de ontstane brandvlakte zal ik later nog vaak gaan rondstruinen.
Het volgen van de natuurlijke ontwikkeling na bosbrand blijft mij boeien.
Meestal als ik op zulke plekken kom moet ik telkens weer opzoeken wanneer de brand is geweest.
Ik weet nu al dat dat bij deze brandvlakte niet het geval zal zijn: de Tour van 2016 zal ik wel kunnen onthouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten