Niet eerder bloeide deze roos zo lang en uitbundig....als een soort afscheidsgroet.
Alles krijgt een beetje extra weemoed, de laatste bloemen van de irissen, het laatste bloempje van de jasmijn....
Ik mopper op mijzelf, wat is dit voor een slap gedoe, alsof er straks geen nieuwe lente is, er is toch immers altijd weer een nieuw begin?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten