Als zoon van een moeder met akte Nederlands heb ik het thuis met schrijven niet makkelijk gehad; ik ben met schrijven nogal een sloddervos.
Echter buiten de deur gedraag ik mij als een echte corrector. De taalfouten die ik niet opmerk in mijn eigen schrijfsels, herken ik vaak des te sneller bij een ander.
Zo reed ik deze week achter een busje met het opschrift: "Nationaal- en internationaal transport."
Ik registreerde dat hierin een taalfout verborgen zat en toch duurde het minstens tien kilometers voor ik in de gaten had waar dan wel de fout uit bestond.
Dat koppelstreepje hoort daar helemaal niet te staan.
Wanneer de tekst was geweest: "Inter- en nationaal transport" dan was het correct geweest, maar dat bekt niet.
Dus moet het zo op het busje staan:
14 juni 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten