Vanmorgen zat er in de klimroos (die nog steeds in bloei staat) voor het eetkamerraam een bonte vliegenvanger, al prachtig in zomerkleed.Door hem moest ik denken aan het roodborstje dat zich in Nederland dagelijks vanuit het keukenraam liet bewonderen. Grappig hoe in het voorjaar de wintergast op dezelfde dag verdween als zijn collega trekvogel uit het Zuiden was aangekomen. Daardoor leek het alsof er jarenlang hetzelfde vogeltje voor het raam zat.
Na de koffie maakte ik een wandeling met Tanna en een beetje beduusd bekeken we het dode roodborstje aan de voet van de kerktoren.
Komt dat nou omdat ik aan hem dacht?
Ik voelde mij er een beetje schuldig door.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten