17 maart 2016

Lappenmand


Ruim een jaar geleden maakte ik een armbeweging die een behoorlijke pijn  in mijn schouder veroorzaakte.
Ik zal wel iets hebben verrekt dacht ik bij mij zelf.
In de loop van de tijd werd deze pijn telkens iets venijniger en tenslotte belandde ik ermee op het spreekuur van mijn huisarts.
Ik geloof dat het voor het eerst was dat ik hem, na een eerste kennismaking, voor een kwaaltje kwam raadplegen.
Dat was in januari dit jaar.
Sindsdien zijn er röntgenfoto's. arthrographieën en arthroscans van mij rechterschouder gemaakt.
Er bleek een pees ingescheurd te zijn.
Het vooruitzicht was dat mijn schouder geopereerd zou moeten worden.
Gezien de ervaring die mevr. L. hiermee had opgedaan zag ik enorm op tegen enige vorm van chirurgie.
Stel je voor, na de operatie zou mijn rechterarm meer dan zes weken onbeweeglijk gefixeerd moeten blijven en manueel gezien ben ik hartstikke rechts, geen autorijden, geen moestuin onderhouden, niet schrijven.
Ik kreeg de keus: opereren of niet. 
Als ik mij goed zou ontzien en trouw de fysiotherapeut blijf bezoeken (ja dokter!), dan zou er een grote kans zijn dat mijn schouder zichzelf heelt.
Voor mij een eenvoudige keus, geen operatie . . . . . maar ik blijf nog wel even in de lappenmand.

Geen opmerkingen: