7 juli 2016

Ik herinner mij de paniek die ik voelde toen ik, zittend achter mijn bureau en worstelend om een verslag af te ronden, zag hoe een oud-medewerker  richting kantoor slenterde.
"Oh jee, dat wordt koffiedrinken en dat gaat dus kostbare tijd kosten!" flitste door mijn hoofd.
Natuurlijk nam ik de tijd.
Natuurlijk hoorde ik geduldig aan hoe hard werken het vroeger was.
Natuurlijk beaamde ik dat in het verleden alles beter was en vooral duidelijker.
Natuurlijk zat ik teveel achter een computer, net als iedereen tegenwoordig.
Ik herinner het mij maar al tegoed.
Daarnaast herinner ik mij ook nog, dat als ik een beroep deed op tijd en kennis van een oud-medewerker het antwoord vaak ontwijkend was: geen tijd, vandaag erg druk, morgen een afspraak bij de dokter.
Als gepensioneerde wil ik niet dezelfde fouten maken, dezelfde meningen overnemen, op gelijke wijze mijn agenda vullen.
Toch merk ik dat het soms lastig is:
-Heb je morgen even tijd?
-Nee, morgen moet ik naar de tandarts in Narbonne.
-Oh, ik begrijp het ja, nee, dan gaat het over.
Het slaat natuurlijk nergens op, even naar de tandarts en verder geen enkele verplichting, maar wel zeggen dat je die dag bezet bent.
Kleine dingen worden groot.
Een pijntje wordt pijn.
Een gebroken kopje is al gauw een ramp.
Ja, de schoonheid zit in kleine dingen, en de ergernis dus ook.

4 opmerkingen:

Niek zei

Dank voor de waarschuwing.
Wat je schetst over op kantoor is voor mij helaas ook herkenbaar. Daarvan ben ik al een tijdje bezig dat op een andere manier te doen.

Herman zei

Hoe?

Niek zei

Voor mijzelf duidelijk hebben wat werkelijk van belang is en wat niet. En daarmee ook naar anderen heel duidelijk zijn. Kies ik voor een vergadering voorbereiden dan laat ik die aankomenlopende collega gelijk weten dat ik eerst ga voorbereiden en later op de dag nog eens langs zal lopen en dat ik dat ook doe.
En ik heb inmiddels geleerd dat heel veel werkdingen lang niet zo belangrijk of dringend zijn. Relativeren helpt een hoop.
Of bedoelde je dit niet? :-)

Herman zei

Zo ongeveer wel. Alles komt neer op keuzes maken en daar de consequentie van aanvaarden.