Het is iets meer dan zeventien jaar geleden dat ik mijn eerste paard wegbracht naar Over-Asselt om hem daar in een reservaat van Staatsbosbeheer van z'n pensioen te laten genieten. De terugweg heb ik toen niet alleen afgelegd, want ik had een kitten meegekregen. Het kleine poesje groeide uit tot onze Joep en heeft dus een halve mensengeneratie met ons meebeleefd. Vanmorgen vond ik hem, opgerold naast de verwarming, net zoals ik hem vorige week nog heb gefotografeerd, op zijn vertrouwde plekje, maar deze keer werd hij niet wakker van mij.
Aan alles komt een einde, dus ook aan een kat. Raar hoe zo'n klein beestje zo'n grote leegte achterlaat.
Dag lieve Joep van ons allen, ze zeggen dat er vele kattenhemels zijn, dus is er in de zevende hemel vast een warm en zonnig plekje voor jou!
3 opmerkingen:
Alsof mijn Joep een motor had
bij hem daar binnenin
Ik hoor in mijn gedachten dat beest nog steeds ronken
bij al zijn katgespin.
Ik hoor je nog steeds zacht brommen
in dat kattenlijf
En als het dan soms stopt
dan aaide ik hem weer een keer
dan hoorde je het meteen
dan startte die motor weer
Dag lieve Joep
Ik zal je zeker missen
We zijn verdrietig.
Wat 'n schrik, lieve Joep, ja, hij is zeker in de kattenhemel, doe de groeten aan Jetje Joep.
Wat heeft Sanne een mooi gedicht gemaakt, ze heeft het niet van een vreemde.Knap.
Het zal een rare gewaarwording zijn om op de berg te komen en er is geen Joep meer om te aaien en om mee te wandelen, eten te geven enz.
Sterkte voor allemaal.
Dag Joepje.
Joep zou niet weten wie Jetje is, dus laat 'm maar lekker tegen Wolfje aankruipen!
Een reactie posten