Ik stel mij voor dat de komst van Jezus in de Synagoge, dit als een lopend vuurtje door de omgeving ging.
Misschien kwamen wel vele honderden mensen naar de tempel, om daar kennis te maken met die persoon en met zijn boodschap.
En Jezus kwam naar de tempel, maar hij zag de mensen niet en richtte zich niet tot hen.
Hij zag maar één iemand, een melaatse en naar die persoon ging hij heen, voor hem was hij gekomen, met hem had hij een afspraak.
Waarom negeerde Jezus de massa en keerde zich tot maar één persoon, tot die melaatse?
Wel, ook een melaatse moet zich aan iets vast kunnen houden en daarom Jezus zag enkel die ene persoon.
Binnen mijn blikveld zie ik uit naar mensen die ik helpen kan.
Over de horizon kijken lukt niet en dat geeft ook niet, want achter de horizon zijn mensen die hetzelfde doen. Helpen is, vind ik, een persoonlijke daad, die je in je eigen omgeving moet verrichten.
Met behulp van een chequeboek de nood ledigen aan de andere kant van de wereld, sust wellicht mijn geweten, maar daarmee negeer ik tegelijkertijd de kracht van de gemeenschap aldaar om zelf tot oplossingen te komen en het verblindt mij voor de nood in mijn eigen omgeving.
Als we allemaal een melaatse een helpende hand zouden bieden, zou dan het aardse paradijs geen werkelijkheid zijn?
Ik wens iedereen een heel gelukkig Kerstfeest!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten