Schilderend schrijven

Vrienden van mij zijn opnieuw begonnen met schilderen.
De ene neemt les, de ander gaat er ongeschoold tegenaan.
Laatst werd ik om een oordeel gevraagd. Beiden kennen mijn grafische opleiding en ook enige werk van mij en waarderen mijn mening.
Het werk van de een was technisch al redelijk perfect en verdere scholing zal het nog meer verbeteren. Landschappen, interieurs, stillevens en beginnend portretwerk kon hij mij tonen.
De ander moest het doen met de tekenlessen uit zijn jeugd. Hoewel de vaardigheid nog onvoldoende is en er nog gezwoegd zal moeten worden was zijn werk zeer aansprekend.
Onderwerpkeuze, stemming en compositie waren goed, soms fantastisch.
Gisteren bezorgde de postbode mij de uitgave van de opnieuw geredigeerde brieven van Vincent en Theo van Gogh.
Voordat ik met lezen begin is het heerlijk om te bladeren en plaatjes te kijken in deze zes delen.
Je ziet dat Van Gogh tot z'n laatste levensdagen is blijven blokken op de schilderkunst.
De keuze van formaat, onderwerp, uur van de dag, kleurgebruik, compositie, hij bleef maar tobben over dit alles.
Echter zijn doeken laten het verhaal dat hij wilde vertellen nog altijd glashelder lezen.
Uiteindelijk is schilderen dus een manier van vertellen.
Sommigen kunnen zich beter beperken tot pen en papier, terwijl anderen zich perfect tweedimensionaal weten uit te drukken.
Waarom teken ik niet langer?
Ik heb er zelf geen duidelijk verklaring voor, maar ik denk dat het vooral komt omdat ik het verhaal dat wil ik vertellen beter literair kan doen.
Direct op papier een zin die staat.
Een zin die niet alleen het verhaal correct neerzet, maar ook de ideale schoonheid bezit.
Om dat te bereiken zal er door mij nog heel veel geschreven worden en wellicht lukt het nooit, dus aan het werk!