Vraag 23

Middelpunt van Nederland

Vandaag met mevrouw L. een expeditie op de fiets naar het middelpunt van Nederland ondernomen. Praatje gemaakt met de molenaar van de oudste molen van ons land, die een bekende bleek te zijn, een patatje met kroket nabij het middelpunt gegeten en vooral heerlijk gefietst over velden, heiden en door bossen. Ook nog wat gesnoept in De Mossel en terug naar Ede, waar we de gehuurde fietsen bij de NS inleverden. Onderweg zagen we meerdere malen de groene borden van de gemeente Ede met een tekst die we volledig onderschrijven: wat een ruimte en rust nog in dit volle land!

Oorlog en vrede

Wie verlangt er naar om in een vreedzame wereld te leven?
Wie verlangt er naar om oorlog te voeren?
Ik kan mij voorstellen dat iedereen zich uitspreekt voor vrijheid, gezondheid, geluk, en vrede. Heel veel hiervan is te koop.
Vrijheid is altijd bevochten en wordt dus duur betaald. Achter de eigen grenzen is het gevoel van vrijheid misschien optimaal, maar is tegelijk een contradictio.
Gezondheid en daarmee de levensverwachting wordt voor het grootste gedeelte door welvaart bepaald. In landen zonder b.v. rioleringssysteem is de gezondheid vaak ver te zoeken.
Geluk wordt door de meeste mensen materieel ingevuld. Mooie kleding en auto, een groot huis en goed opgeleide kinderen die genieten van hun zoveelste vakantie in een ver land.
Dit alles staat op losse schroeven in tijd van oorlog.
Waarom is er dan altijd oorlog?
Oorlogen worden gevoerd om geloof, taal of ras, territoriale of materiële zaken en veel meer. De aanleiding van een oorlog is vooraf vaak onduidelijker dan achteraf. Achteraf is meestal makkelijk te zien hoe het conflict voorkomen had kunnen worden. Waarom zijn er dan altijd oorlogen gaande?
In een oorlog kunnen we kennelijk iets van ons zelf laten zien en vertellen dat we in vredestijd niet kunnen tonen of kunnen vertellen.
Op het slagveld regeert niet alleen de dood, maar ook de waarheid.
De oorlogstijd laat zien wie je bent, vooral aan jezelf. Held of lafaard, onderkruiper of verzetsmens, activist of meeloper, onderduiker of slachtoffer, van alles is denkbaar.
Wat altijd opgevalt bij verhandelingen over oorlogen is dat deze metaformose, die de mens in oorlogstijd ondergaat, zo individueel en zo onvoorspelbaar is. De grootste vredesactivist kan een kampcommandant worden, de grootste pacifist een kanonnier, de grootste dorknoper een verzetsheld.
Hieraan denk ik als ik de zoetsappige internetpagina's tegenkom die gevuld zijn met wijze spreuken zoals Waar een beschaafd mens is, heeft ruwheid geen kans (Confucius), Wel zwijgen in de oorlog de wetten, doch slechts die van zaken, rechten en vrede, maar niet de eeuwige en voor alle tijden geldende wetten (Hugo de Groot).
Het is dan makkelijk te concluderen dat er op aarde van beschaafde mensen geen sprake is, immers overal is oorlog, of is er geweest, of staat voor de deur. Even makkelijk is te concluderen dat uiteindelijk in elke oorlog ook "der totalen Krieg", de volkomen wetteloze oorlog gevoerd wordt. In de krant las ik dat er meer en meer oorlogsfilms worden bekeken. Duidt dit op een verlangen naar onzekerheid?
Oorlog hoort dus bij ons. Om in leven te blijven vernietigt ieder van ons elke dag wel iets en uiteindelijk leidt dat tot oorlog.
Het herkennen van dit getijde draagt meer bij tot (tijdelijke) vrede dan je te voeden met wijsheden van Confucius en consorten.

Jonge sla

JONGE SLA

Alles kan ik verdragen,
het verdorren van bonen,
stervende bloemen, het hoekje
aardappelen kan ik met droge ogen
zien rooien, daar ben ik
werkelijk hard in.

Maar jonge sla in september,
net geplant, slap nog,
in vochtige bedjes, nee.Toen ik vanmiddag de slaplantjes met de gieter begoot, dwarrelde dit gedicht van Rutger Kopland door mijn hoofd.
Ik dacht erbij: "Dat denk je drie maanden te vroeg!"

Vraag 22

Zelfmoord

Vreemde woorden: zelfmoordactie en zelfmoordaanslag.
Ik kan mij er van alles bij voorstellen, maar niets past.
Technisch is het helemaal te bedenken; je rommelt wat explosieven bij elkaar en bindt die rond je middel. Daaraan bevestig je een ontsteker met een touwtje en aangekomen op je doel trekje aan het touwtje en dan komt de heilige klap en weer is een laffe daad een artikeltje op pagina vijf!
Maar waarom? Welk doel wordt ermee gediend, ik kan mij niets bij voorstellen. Lost het iets op, voegt het iets toe?
Wat ik nog vreemder vind is het feit dat deze bizarre hobby praktisch uitsluitend vanuit een moslimgedachte wordt beoefend.
Staat hierover iets in de Koran, is dit een voorschrift van Allah?

Atheïsme

Atheïsten vind je niet in de derde wereld, je vindt ze niet in Arabische landen, je vindt ze in rijke landen en dan met name in Europa. In Zweden gelooft 64 procent niet in god, in Duitsland 42 procent, in donker Afrika 1 procent.
Verklaring: god is goed voor de onzekerheden van het leven. Als de dood overal kan opduiken is het prettig als ook God overal nabij is. Bovendien is er een rechtstreeks verband tussen opleiding en geloof. Hoe hoger het opleidingsniveau in een land, ook slechter God zich er thuis voelt, schrijft evolutionair psycholoog Nigel Barber in Psychology Today.
Het kan ook een verklaring zijn voor het verschil in geloof tussen het rijke Amerika en het rijke Europa. In Europa zijn mensen niet alleen welvarend, maar de kans dat je tot armoede vervalt en aan je lot wordt overgelaten is ook klein. In Amerika is het leven minder zeker en God dus meer welkom.
Ook de psychologische functie van god staat onder druk Mensen die zich rot voelen gaan naar de dokter of de therapeut en niet naar de pater.
Als de angst voor het bestaan afneemt wordt de markt voor God kleiner.

Nieuwe lente, nieuw geluid

Vanaf het eerste ochtendlicht is het een gekwetter van jewelste.
"Het lijkt wel of ons huis in een volière staat," zei mevrouw L. vanmorgen tegen mij.
Omdat de rupsjes van de kleine wintervlinder nogal uitbundig de loofbomen aan het kaalvreten zijn kunnen er niet genoeg mezen zijn om deze horde een beetje te beteugelen. De jonge vogeltjes komen dus aan voldoende voedsel.
Alle stadia zijn nu rondom het huis vertegenwoordigd, eieren, kale jongen en pubers, op het punt van uitvliegen, zoals deze pimpel- en koolmees.

Zevenster 2

Precies een jaar geleden schreef ik op dit blog over de zevenster voor mijn huis.
Dit voorjaar heb ik opnieuw deze groeiplaats gemaaid omdat er nog altijd verruiging van braam opkwam. Hoewel veel in de natuur 10 dagen achterop is qua ontwikkeling, loopt de zevenster eender uit als vorig jaar.
Niet eerder was het aantal sterren voor het huis zoveel en zo prachtig!

Hemel

Het is nu al een week heerlijk zonnig en het wordt steeds warmer, tijd om de tuin te verzorgen en sla te planten.
's Avonds buiten gegeten met een koele rosé en even de blik naar boven gewend: "Jawel, nog steeds geen aswolk uit IJsland" en even denk ik: "jammer!"

Christo aan de IJssel

De Gemeente Deventer renoveert de Prins Bernhardsluis in Deventer. Vanwege deze renovatiewerkzaamheden is de sluis voor alle scheepvaart gestremd van maandag 7 juni tot maandag 14 juni 2010.
Tijdens deze stremming worden de bewegingswerken van het binnenhoofd vervangen en wordt de Zutphensewegbrug voorzien van een nieuw wegdek.
De technische levensduur van een groot deel van de installaties van het Prins Bernhardsluis complex loopt ten einde. De elektrotechnische en werktuigbouwkundige installaties van de sluis, Zutphensewegbrug en de Deensestraatbrug worden volledig gerenoveerd. Tevens worden er bouwkundige en civieltechnische renovaties uitgevoerd. De aangrenzende Hanzebruggen worden bediend vanaf de sluispost. Deze afstandsbediening wordt aangepast. Een heel gedoe dus daar langs de IJssel bij Deventer.
Nu staat de Zutphensewegbrug omhoog en is volledig ingepakt.
Er zijn geen horden toeschouwers zoals in 1983 toe Christo in Parijs de Pont Neuf had ingepakt. Vreemd, nu hebben we eindelijk een `Christo aan de IJssel` en niemand die ervan opkijkt!

Mezenpaniek

Op een afgezaagde beukenstob achter de schuur had ik een kapot en bodemloos nestkastje neergezet.
Vanmiddag zocht ik een stukje hout en daarvoor pakte ik dit kastje.
Foute boel, het bleek inmiddels opnieuw de status van woning te hebben.
Gauw een ander plankje gezocht!

Vraag 21

Autowrak 2

Op 5 mei schreef ik over de sierlijkheid van autowrakken in het landschap. Vandaag toch weer in heel wat gebieden rondgekeken maar Nederlanders zijn op dit gebied een opruimerig volkje.
Dan nog maar even een foto, gemaakt op de laatste wandeling vorige week vrijdag, van een Citroën HY die op z'n ouwe dag nog als abri dienst deed.
Deze bestelbus is geproduceerd van 1947 tot 1982 en heeft de lollige bijnaam: panier a salade!

Home again

Ziezo, het is half elf en de dertienhonderdenvijftig kilometers zitten er weer op. De terugreis verliep wel even vlotter dan de lange rit van veertien dagen geleden alleen tussen Keulen en Venlo een file-tje van een half uur.
t'Is dus veel zitten, praten en snoepen.
De rit afgesloten met een etentje in Kievitsdel, het was zeker dertig jaar geleden dat we daar aten.
Nu voelen we ons dus een beetje als het stel op de bruidstaart, alleen gaat bij ons nu pas de kurk van de fles...proost!

Vraag 20

Deze vraag stel ik mij, rijdend op weg naar huis ter hoogte van Langres.
Hoe vaak zijn we hier al niet voorbij gekomen en altijd gedacht: "Ziezo, de helft zit erop!"
Nu kijk ik er al een beetje anders tegenaan en denk ik, nog een paar keer en dan hoeven al die heen-en-weer-ritten niet meer, maar misschien nog vier keer heen en drie keer terug en dan blijf ik in het zuiden....dan blijf ik thuis!

Galgemaal

Zo'n laatste dag op ons adres in Frankrijk heeft altijd iets droevigs en samen proberen we elkaar dan op te beuren. "Thuis in Holland is het toch ook fantastisch en de zomer komt eraan en de kinderen missen ons vast en over minder dan twee maanden zijn we hier weer!"
Net verwende kinderen zijn we op deze dag. Dus trakteren we ons op een laatste lunch bij de familie Cros met aansluitend een flinke laatste wandeling door de velden met Tanna om het inpakken en opruimen zo lang mogelijk uit te stellen.
Om ons te pesten wordt het morgen 25˚C en zullen we tot Lyon tegen de Mistral inrijden!

Vraag 19

Franse jacht

Wilde zwijnen zijn in de Minervois plaatselijk een groot probleem. Ik denk niet dat de worpgroottes en het aantal worpen met de Veluwe vergelijkbaar zijn, want zo rijk is de natuur hier niet voor varkens. Echter als de druiven rijpen, gaan ook de varkens aan de drank en als dat dan in een wijngaardje gebeurt waar de druif voor de St.Jean groeit, dan kan dat behoorlijk in de papieren lopen; dus wordt er wat afgejaagd.
In de herfst en winter is mevrouw L. altijd benauwd om een wandelingetje door de campagne te maken uit angst neergeschoten te worden. Het dagelijkse geknal wordt echter door kleinwild-jagers veroorzaakt dus is er praktisch geen kans op een hagelkorrel. De wilde zwijnen worden voornamelijk met Brenneke-patronen geschoten en dan is het zaak alert te zijn, maar de jachten die ik ken werden alle prima georganiseerd; de uitdrukking "Met de Franse slag" is daarop in elk geval niet van toepassing.
Vandaag zag ik een afschotplaats aan een wildweitje, goed verankerd en zelfs een kettinkje om te voorkomen dat je naar beneden valt. Zo keurig heb ik het niet eerder meegemaakt, zelfs niet op de perfect georganiseerde staatsjachten in Duitsland.
Helemaal netjes vond ik het plaatje met de veiligheidsinstructies die op de stand was gemonteerd.
Het bordje blijkt zelfs multifunctioneel gezien het gebruik ervan als schietschijf!

Twee keer kijken

Op een van de schoenlappersplanten voor de deur zat een vlindertje.
In het voorbijgaan gaf ik hem snel de naam Grote Beer. Later op de dag zag ik hem er nog steeds zitten en bekeek hem nu wat beter en fotografeerde hem. Wat ik eerst als rood had gezien, bleek oranje te zijn en achter zijn kop een fijn rood lijntje. Een onbekend vlindertje die ik op naam bracht met behulp de vlindergids van Heiko Bellman. Vier andere gidsen noemden de Arctia villica, oftewel Roomvlek, niet.
Marcel, nog bedankt voor dit gidsje, prima ding!

Zeehond

Naar zee gaan met honden was voor mij altijd een crime.
Verzot op water,waren ze uiteraard ook verzot op zee, zo verzot dat ze moeite deden de hele oceaan leeg te drinken. Dat gaat natuurlijk niet goed binnenin zo'n beest en dus moest al dat water er weer uit...een ongecontroleerde toestand, met de nadruk op toestand.
Dus met angst in het hart het met deze Tanna ook geprobeerd.
Eerst een wandelingetje over het strand, waar Tanna een tennisbal vond. Daarna wat langs plassen en vermanend toespreken als ze hiervan wilde drinken.
Tenslotte met haar in zee, ik voorop want de branding imponeerde haar behoorlijk. Uiteindelijk kreeg ik haar zover om een bal te apporteren vanuit zee. Ze genoot, gelukkig alleen van het spel en niet van zeewater drinken!
Terug bij de auto zag ik dat ik op het foute moment op de foute plek stond geparkeerd, maar een heerlijke plek om te zonnen was het wel!

Blauwe bremraap

"Ieder nadeel heeft z'n voordeel", sprak eens de grote voetbal-filosoof.
Doordat ik mij momenteel iets trager dan normaal door de wereld beweeg heb ik ook wat meer tijd om rond te kijken. Zo viel mijn oog op een bleek-blauw plantje langs een bospad in het bos van Seriège. Mijn eerste gedachte was iets salvia-achtigs, maar toen ik echt keek zag ik dat het een mij onbekende bremraap was.
Thuis opgewekt de flora uit de kast getrokken en snel vond ik zijn ware naam: Orobranche purpurea oftewel Blauwe bremraap, die parasiteert op duizendblad en alsem-soorten.
In Nederland staat deze plant op de Rode Lijst als kwetsbaar!
Zo, mijn dag kan niet meer stuk!

Moederdag

Alpenweitje

Op de terugweg van St.Pons zag ik in een ooghoek een ideaal orchideeënweitje. Even daarvoor reden we nog door de sneeuw en zo rijdt je dus vanuit de winter naar het late voorjaar en de vegetatie in het weitje was hier dus beduidend later ontwikkeld dan in de vlaktes van de Minervois, waar veel orchissen nu praktisch uitgebloeid zijn.
De auto gekeerd en even later stond ik tussen duizenden dactylorhiza's. Een wei van twee hectare, mooi gemaaid en afgevoerd, beetje wilde zwijnen-gewroet...prachtig. Volgende week zal ik hier terugkomen met een flora onder de arm!

Keukenmuis

Ieder huisje z'n kruisje en soms is dat een muisje.
Terwijl ik aan het kokkerellen ben in de grill-keuken verschijnt er ineens een muis van achter de vuurplaat. Nu heb ik niets tegen muizen, integendeel, als kind hield ik dwergmuizen op m'n slaapkamer, maar er zijn grenzen. Een muis in de keuken is goor, dus werd de jacht geopend. Binnen vierentwintig uur klonk het einde jacht en het tableau bestond uit een mini-muisje....wat een heldendaad!

Vraag 18

Vraag 17

Luie hond

Wanneer je maar ver genoeg terug gaat op dit blog dan moet er een eendere foto voorbij komen met als enig verschil dat daar een andere hond op ligt te slapen.
Grappig dat onze honden zich in mijn ogen meteen plattelanderig beginnen te gedragen als ze hier in Frankrijk zijn en deze Tanna is gelukkig geen uit zondering.
"Comme elle est grande!" heb ik al een paar keer moeten horen. Het blijft ook een land van de fifi's: als het maar klein is, keft en zich laat ronddragen.
Aan de andere kant kom je zo links en rechts in the middle of nowhere kennels tegen die volgepropt zijn met gemene jachthonden die hun tijd verdoen met naar vlooien krabben en rondblaffen.
Gelukkig dat er zoveel zwijnejachten worden georganiseerd!

Nachtpauwoog

Vanmorgen wachtte mij opnieuw een entomologische verrassing.
Langs de weg, onder een purperen orchidee lag een nachtpauwoog. Ik raapte hem op in de veronderstelling dat hij dood was en wilde hem meenemen om er thuis een foto van te nemen.
Maar eenmaal op mijn hand werd hij warmer en ook levendiger en met zijn poten zette hij zich flink vast op mijn hand. Ik heb hem dus teruggezet op zijn plekje onder de orchidee en ben later teruggekomen om een kiekje te maken.
Oud zal deze bejaarde vlinderman niet meer worden want zijn vleugels waren al danig gerafeld.

Haft

Via de Elzas naar Montouliers.
Deze 1450 kilometer betekenden 20 uur autorijden. Het leek wel of de hele wereld aan het rondrijden was. Overal files, ongelukken, en regenbuien....een rampenrit. Onverwacht warm vanmorgen. Volgens de Meteo zou het regenen, maar gelukkig zat die er naast, moge dat de komende dagen zo blijven.
De zondag begon dus heerlijk warm en een wandelingetje met Tanna door de wijngaarden. Er vloog iets voorbij, zo vreemd en tegelijk zo herkenbaar. Ik had dit insekt nog niet eerder gezien, maar aan de manier van vliegen wist ik direkt dat het een haft moest zijn Hij was makkelijk te onthouden, een beetje gekleurd als een bijenorchis vond ik.
Thuis de Nature Méditerranéenne en France erop nageslagen en jawel, het bleek de Libelloides macortonius oftewel de gewone vlinderhaft te zijn. Daarmee heb ik nu alle grote haften van Frankrijk gezien. Vreemde, echt prehistorische wezens.