Ik ben onderweg naar Montouliers 'gestrand' in Oostenrijk. Dit is het gevolg van een sentimental journey.
Plekken bezocht waar ik twintig jaar geleden met mijn jonge gezinnetje heb rondgedwaald.
Het klimmetje naar de Zamangspitze via de sportieve route gedaan en ik genoot van de vergezichten.
Ik had ingecalculeerd dat ik mijzelf de afdaling zou besparen door met de berglift naar beneden te gaan.
Toen ik om half zes bij het stationnetje kwam bleek dat de laatste lift al was vertrokken. Mij wachtte dus een afdaling van bijna vijf uren, die ik in drie en een half uur volbracht. Mijn knieën zijn nu dus volkomen aan gort gelopen.
Morgen vertrek ik richting Zuid-Frankrijk, maar de voorgenomen Pyreneeëntocht kan ik wel op m'n buik schrijven: teveel, te lang en te steil geklommen de laatste paar dagen.
Ik ben duidelijk een dagje ouder aan het worden, maar leef daar nog niet naar!
1 opmerking:
paar foto's en filmpjes van die klimtochten!
Een reactie posten