Toen ik in de Elzas aankwam en samen met mevrouw L. op weg ging naar ons hotel op de helling van de Grand Ballon, toonde deze zich in al zijn grimmigheid. Hij herinnerde ons aan de afspraak die we jaren geleden maakten op de top van deze berg.
Elk jaar was er wel een moment waarop we samen naar de top liepen. Op een van deze tochten spraken we over euthanasie.
Wanneer is voor iemand het moment gekomen om er uit te stappen?
Waarschijnlijk ga je met het klimmen der jaren de grens telkens een beetje opschuiven.
We maakten toen de afspraak: de eerste die de top niet haalt, wordt er door de ander afgeduwd.
Daarover hoeven we ons inmiddels geen zorgen meer te maken, dat station zijn we inmiddels gepasseerd zonder dat er een duw volgde!
28 juli 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten