14 november 2012

Na zonsondergang

Lang bleef ik in de laatste zonnestralen staan en wachtte tot de zon geheel was ondergegaan.
Blad- en doodstil was het inmiddels geworden.
Nu eerst werd koude voelbaar.
Ook in mijn hoofd werd het donker.
Niet enkel worden de dagen korter, maar ook het leven.
Naarmate ik ouder word zijn de dagen zich relatief aan het verkorten en wordt tijd steeds meer een moeilijk te bevatten abstractie.
Dit hoeft in het geheel geen somber makende gedachte te zijn en toch werd ik er niet vrolijker op.
Als ik de facebook-berichten van mijn "vrienden" lees dan is dat een en al vrolijkheid. Overal gaat het goed en morgen waarschijnlijk nog beter. Ik mag daarop reageren door "vind ik leuk!" aan te klikken.
Zouden al die mensen nooit somber, verdrietig of op z'n minst twijfelachtig zijn?
Natuurlijk wel.
Maar er wordt gedaan alsof we een onderdeel van een reclameboodschap zijn en op elke vraag antwoorden: "Het gaat geweldig!"
Maak jezelf toch niets wijs!

Geen opmerkingen: