Het hoofd vol vragen en zoekend naar de antwoorden.
De dag wordt besteed aan telefonades met de verzekering.
Omdat er ontzettend veel vakantiegangers zijn, die ook iets moeten regelen met hun verzekering,
is er geen doorkomen aan.
We denken veel aan en praten veel over ons ongeluk.
Ondertussen gaan de telefonische pogingen om in contact te komen met de verzekering gestaag door,
evenals het oplopen van de temperatuur.
Om twee uur is het niet meer uit te houden op onze kamer.
Tijd voor een kleine siësta.
De enige plek die zich hiervoor leent leek mij de kathedraal Saint-Mammès in het centrum van de stad.
De kerk geeft weinig verkoeling en de contemplentatie ging ook niet de goede kant op.
Terug naar het zweethok.
Laat in de middag lukt het mij om de verzekering te bereiken. Door de gekte aan vakantieverkeer op de weg (het is het weekend van chassé-croissé) komt de hulp maar moeilijk op gang.
Er wordt een huurauto voor 24 uur aangeboden om thuis te kunnen komen.
Ik geef aan dat dat geen kleintje moet zijn omdat wij vrij veel bagage bij ons hebben. Tevens vertel ik dat 24 uur onvoldoende tijd is om thuis te komen, in verband met die verkeersgekte en omdat ik alleen moet chaufferen.
Hier is gelukkig begrip voor; we krijgen een grotere huurauto en mogen die 48 uren gebruiken.
Er is echter een maar, die auto staat in Besançon: 200 kilometer verderop.
Onze hotelkamer kijkt uit op de Rue Diderot. We zitten in het centrum van de mooiste vestingstad van Frankrijk. Veel renaissance-huizen uit dikke blokken natuursteen opgetrokken.
De hitte van de dag, 39°C, is in de stenen gekropen en daardoor blijft de nacht even heet als de dag.
Onze laatste nacht in Langres wordt daardoor een heel lange.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten