Net boven Pas de la Casa ligt een klein bergmeertje dat we zo'n vijftien jaar geleden voor het eerst bezochten. Ik fotografeerde er Kleine ruit in de sneeuw, zag er marmotten, filmde koeien in het water. Nu heb ik het voor het laatst gezien; ik zou geen reden weten hier opnieuw terug te keren.
Het zandpad is opengesteld voor auto's, picknickplaatsen zijn aangelegd.
De stilte wordt verstoord door krijsende blagen die achter dikkopjes aanjagen "Ils se amusent!" en discomuziek uit patserige auto's.
De natuur is er opgeconsumeerd en weggegooid.
1 opmerking:
Och, ik hoop dat jullie ondanks de teleurstellende ervaringen toch genoten hebben.Was het maar zo dat plekjes, die in je herinnering zo geweldig waren, altijd zo blijven.Mais le monde bouges et tous le monde se bouger, maar fijn toch ook voor de andere mensen.Mooie foto's van de bloemen en prachtige foto van Troumouse vooral als je hem vergroot.
Veel liefs van Peter en mij.
Een reactie posten