Oorlog en vrede

Wie verlangt er naar om in een vreedzame wereld te leven?
Wie verlangt er naar om oorlog te voeren?
Ik kan mij voorstellen dat iedereen zich uitspreekt voor vrijheid, gezondheid, geluk, en vrede. Heel veel hiervan is te koop.
Vrijheid is altijd bevochten en wordt dus duur betaald. Achter de eigen grenzen is het gevoel van vrijheid misschien optimaal, maar is tegelijk een contradictio.
Gezondheid en daarmee de levensverwachting wordt voor het grootste gedeelte door welvaart bepaald. In landen zonder b.v. rioleringssysteem is de gezondheid vaak ver te zoeken.
Geluk wordt door de meeste mensen materieel ingevuld. Mooie kleding en auto, een groot huis en goed opgeleide kinderen die genieten van hun zoveelste vakantie in een ver land.
Dit alles staat op losse schroeven in tijd van oorlog.
Waarom is er dan altijd oorlog?
Oorlogen worden gevoerd om geloof, taal of ras, territoriale of materiële zaken en veel meer. De aanleiding van een oorlog is vooraf vaak onduidelijker dan achteraf. Achteraf is meestal makkelijk te zien hoe het conflict voorkomen had kunnen worden. Waarom zijn er dan altijd oorlogen gaande?
In een oorlog kunnen we kennelijk iets van ons zelf laten zien en vertellen dat we in vredestijd niet kunnen tonen of kunnen vertellen.
Op het slagveld regeert niet alleen de dood, maar ook de waarheid.
De oorlogstijd laat zien wie je bent, vooral aan jezelf. Held of lafaard, onderkruiper of verzetsmens, activist of meeloper, onderduiker of slachtoffer, van alles is denkbaar.
Wat altijd opgevalt bij verhandelingen over oorlogen is dat deze metaformose, die de mens in oorlogstijd ondergaat, zo individueel en zo onvoorspelbaar is. De grootste vredesactivist kan een kampcommandant worden, de grootste pacifist een kanonnier, de grootste dorknoper een verzetsheld.
Hieraan denk ik als ik de zoetsappige internetpagina's tegenkom die gevuld zijn met wijze spreuken zoals Waar een beschaafd mens is, heeft ruwheid geen kans (Confucius), Wel zwijgen in de oorlog de wetten, doch slechts die van zaken, rechten en vrede, maar niet de eeuwige en voor alle tijden geldende wetten (Hugo de Groot).
Het is dan makkelijk te concluderen dat er op aarde van beschaafde mensen geen sprake is, immers overal is oorlog, of is er geweest, of staat voor de deur. Even makkelijk is te concluderen dat uiteindelijk in elke oorlog ook "der totalen Krieg", de volkomen wetteloze oorlog gevoerd wordt. In de krant las ik dat er meer en meer oorlogsfilms worden bekeken. Duidt dit op een verlangen naar onzekerheid?
Oorlog hoort dus bij ons. Om in leven te blijven vernietigt ieder van ons elke dag wel iets en uiteindelijk leidt dat tot oorlog.
Het herkennen van dit getijde draagt meer bij tot (tijdelijke) vrede dan je te voeden met wijsheden van Confucius en consorten.