Toen ik de zaal met aandeelhouders in keek, dacht ik even dat ik mij in de foyer van een bejaardenhuis bevond. Louter oudere mannen in demi-kostuums en flink gekapte dames, met een modebeeld uit de negentiger jaren. Toen de vergadering was uitgezeten, de hapjes en de drankjes en de rondleiding door het bedrijf waren geconsumeerd, kwam de highlight of the day: het presentje voor de aandeelhouder!
Elk jaar wordt er uit de catalogus van een relatiegeschenkenfirma iets uitgezocht van rond een tientje. Een paraplu, een reiswekkertje of een zaklamp, altijd voorzien van het bedrijfslogo. Vaak bezoeken deze bezoekers meerdere vergaderingen op een dag en ik stel mij voor dat ze van elk beursgenoteerd bedrijf slechts enkele aandelen bezitten en zodoende meer in de relatiegeschenken zitten dan in aandelen. Het is vooral de gretigheid waarmee het aandenken werd gescoord wat mij verbaasde en hoe vaak er niet werd gebedeld om meerdere exemplaren, omdat zij er ook een voor die-en-die willen hebben.
"Hebben" daar gaat het vooral om. Is het niet de winst van het aandeel, dan wel de winst van prullaria. Met al die rotzooi in huis hoop ik maar dat ze ruim zijn behuisd.
Als ik nu bedenk dat het welzijn van de wereld zo langzamerhand veel meer wordt bepaald door de nervositeit van die hebzuchtige aandeelhouders dan door het stemgedrag van de kiezers, dan bevinden we ons op een historisch moment in de geschiedenis!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten