De volgende dag, vandaag, op de fiets naar hem toe.
Het is ruim twee maanden geleden dat ik voor het laatst met hem had gesproken. Dat was nu niet meer mogelijk, van ons tweeën was ik de enige die sprak.
Dus praatte ik maar over van alles en nog wat.
Ik vertelde hem onder andere dat ik wel wist dat hij nog leefde, maar dat ik niet wist of hij mij verstond....net zoiets als geloven in God....al geloof je, dan weet je nog niet of er wel naar je geluisterd wordt.
Zijn ademhaling werd langzamer.
Ik keek eens om mij heen.
Daar lag zijn Nikon van zeker zevenduizend euro's, daar zijn ipad en iphone, daar stonden zijn manshoge elektrostatische speakers, een salontafel vol afstandsbedieningen, hij was omringd door moderne elektronica.
"H. je bent een echte gadgeteer, vous êtes gadgeteux!", zei ik met een knipoog tegen hem, "daar lig je dan, omringd door alles wat je zo graag wilde hebben en nu knijp je er tussenuit".
Ik dacht aan het opschrift op het kruisbeeld voor de pelgrimskerk van Thierenbach.
Hij stopte met ademhalen ..... hij stierf.
Ik sloot zijn ogen.
Vredig, negenenzestig jaar, te jong, maar vredig.
En zijn ziel nu onbewaakt,
Zal op eigen wieken zweven,
Om in het wonder van de nacht
Innig en oneindig lang te leven!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten