Ik herinner mij nog dat ik met uitgestoken hand op een houtvester van het Staatsbosbeheer afstapte om hem op mijn kantoor te begroeten. Een paar maanden eerder had ik met hem kennis gemaakt tijdens mijn sollicitatieprocedure. Enigszins plichtmatig schudde hij de uitgestoken hand met de woorden: "We hebben elkaar toch al een keer een hand gegeven?"
De afgelopen weken in Frankrijk heb ik natuurlijk weer honderden handen gegeven en rituele zoenen gekregen en gegeven. Dagelijks zag ik het ritueel van klasgenoten die elkaar bij de bushalte met een handje geven begroetten. Het wandelingetje naar de kruidenier is meestal ook al goed voor tien van zulke begroetingen.
Teruggekomen in Nederland, de eerste dag op kantoor valt het mij extra op hoe horkerig hier wordt gegroet. "Zo, ook weer terug?" in het voorbijgaan is al behoorlijk attent, soms blijft een begroeting geheel achterwege, maar een handgeven behoort hier echt tot de uitzonderingen.
Ik zal het nooit afleren mij hierover te verbazen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten