Tekst

Es kann vor Nacht leicht anders werden,

Als es am frühen Morgen war; 
Denn weil ich leb' auf dieser Erden, 
Leb' ich in steter Todsgefahr.

Mein Gott, ich bitt' durch Christi Blut:
Mach's nur mit meinem Ende gut!

De wind fluit om het huis en wandelaars passeren als michelinpoppen.

Een goede aanleiding om eens wat dichtwerken door te nemen.

Uit het Colmarisches Gesangbuch komt het bovenstaande couplet.

Het werd geschreven door Ämilie Juliane von Schwarzburg-Rudolstadt in de tweede helft van de zeventiende eeuw.

Niet een vrolijk makende tekst, maar het stemt wel tot nadenken.