Eros

Daar sta ik ineens in Cortenoever.

Ver in de ochtendnevel zie ik paarden staan.

Ik kruip onder de afrastering door en klak met mijn tong.

Schoorvoetend komt Eros naar mij toe.

We begroeten elkaar.

Nog een stapje naar voren en hij drukt zijn hoofd op mijn schouder.

Herkenning, gemis?

Wat is hij oud geworden.

Ik voel tranen komen, hoe vaak nog zullen wij elkaar in de ogen kijken?

Uit mijn auto heb ik borstels meegenomen.

Ik ros zijn hoofd, nek en de rug waarop hij mij vele kilometers droeg.

Straks zullen vele nestjes in de meidoornhagen worden gevoerd met zijn haar.

Als ik afscheid van hem neem voel ik mij voor de zoveelste keer een verrader.

Eros loopt met mij mee tot waar ik zijn wei verlaat en kijkt mij na zoals ik niet bekeken wil worden ........